Το Ασανσέρ

<< Δε μπορώ.. >>

Κοίταξα τον τεράστιο χώρο. Εντόπισα αμέσως την αφετηρία αλλά και το κλείσιμο της διαδρομής. Τουλάχιστον τριάντα παιδιά ήτανε μαζεμένα εκεί μέχρι την ώρα που είχαμε έρθει και στη συνέχεια προστέθηκαν ακόμη είκοσι.

Φαίνεται πως η συμμετοχή σε αυτό το μέρος των σχολικών δραστηριοτήτων ήταν εκπληκτική! Δεν υπήρχε άγχος σε εμένα, παρά ένας καταπιεσμένος ενθουσιασμός αναμειγμένος με την ελαφρότητα του κορμιού μου.

Ένιωσα ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά όταν άκουσα την εντολή για να πάρουμε τη θέση μας. Δεν ακουγόταν τίποτε άλλο, μονάχα ο χτύπος της καρδιάς μου να εναλλάσσεται με το ρυθμό της αναπνοής μου. << Θα κερδίσεις είμαι σίγουρη >> η φωνή της Νάντιας.. η έναρξη.

Απελευθερώνω τις σκέψεις που συγκρατούσα μαζί με την εκτίναξη μου. Θα σκοτωθούν άνθρωποι στο διαμέρισμα, ο αγαπημένος μου άνθρωπος αν δε βρεθεί το εγχειρίδιο. Η επιτάχυνσή μου ήταν αστραπιαία όπως ακριβώς και ήθελα.

Ήταν πολύ για να το αντέξει το σώμα μου, την μειώνω κινδυνεύοντας να πέσω γέρνοντας προς τα μπροστά. Όλα τα βιβλία ήταν στο ίδιο στυλ. Μανία, Πράγμα, Θυμός, Οργή. << Α! Τι είναι αυτό, τα πύρινα βέλη >>.

Το βιβλίο που μας άρπαξε ο Ορφέας εκνευρισμένος! Αυτό είναι το εγχειρίδιο! Έχω μείνει πίσω από τρία άτομα και συναγωνιζόμουν με το τέταρτο. Έβλεπα το τέλος στα 20 μέτρα. Πρέπει να πάρω αυτό το εγχειρίδιο!

Αφήνω ανεξέλεγκτη την επιτάχυνση στο μέγιστο δυνατό. Τους ξεπερνάω όλους, λυγίζω προς τα μπροστά, περνάω την γραμμή τερματισμού, κυλιέμαι σαν βαρελάκι στο πάτωμα κάνοντας τούμπες από τη φόρα.

Νίκησα, πρέπει να πάω σπίτι. Αρπάζω τον ώμο της Νάντιας.

Έρικα: Ξέρω ποιο είναι το εγχειρίδιο.

Την σέρνω μέσα στο τσούρμο καθώς εξαφανιζόμαστε ανάμεσα στον πανικό που είχα δημιουργήσει από την νίκη της οποίας το βραβείο έμελλε να μείνει αναξιοποίητο. Τρέχαμε ξανά μετά τον αγώνα για το σπίτι μου.

Κάθε στιγμή που χάναμε θα μπορούσε να είναι και η μοιραία στιγμή της τελετής <<εξαγνισμού>>.

Έλενα: Ηρέμησε, ίσως το φροντίσει η αστυνομία.

Ήταν εξαντλημένη από την προσπάθεια που είχε βάλει για να κερδίσει. Ήθελε να καθίσει απλώς να ξεκουραστεί μετά από κάτι τέτοιο και όχι να τρέξει να σώσει μία κοπέλα από κάποιους παρανοϊκούς αιρετικούς.

Έρικα: Δεν καταλαβαίνεις.. Η αστυνομία δεν με πιστεύει, ούτως ή άλλος μετά από αυτό που έκανες στον Ορφέα μας το χρωστάς!

Δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.

Έλενα: Σου είπα δεν του έκανα τίποτα!

Την αγνοώ. Οι προτάσεις μας κοφτές, γρήγορες. Το τρέξιμο μας σταμάτησε προς στιγμήν στη θέα ενός υπερπλήρη δρόμου. Γέμισα τα πνευμόνια μου με οξυγόνο, παίρνοντας συνειδητά τεράστιες αναπνοές.

Η υπερέντασή μου είχε αρχίσει να εξατμίζεται. Το σώμα μου από την έκρηξη ενέργειας που μου έδωσε για να κυνηγήσω γη λεία μου, τώρα περνούσε σε ένα στάδιο αυτοσυντήρησης και προστασίας του λίπους μου.

Κοίταξα φευγαλέα την Έλενα, φαινόταν έτοιμη να τα παρατήσει αλλά ήταν αρκετά πεισματάρα για να το κάνει. Έσπρωχνε το είναι της για να αποδείξει ότι είναι εξίσου ικανή σωματικά όσο και εγώ. Το βλέμμα μου πέταξε πίσω στον δρόμο, ένα κενό απέναντί μας.

Χωνόμαστε μέσα περπατώντας μέτρια και στοχευμένα επιταχύνουμε μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο πεζοδρόμιο. Διασχίζαμε έναν δρόμο πυκνό από δέντρα και τις χλωρές, πλούσιες φυλλωσιές τους.

Ριχνόμουν πάνω τους και τις ένιωθα να συγκρούονται με δύναμη στο πρόσωπό μου σα μαστίγια. Δυνατό τσούξιμο και ένα μούδιασμα να επακολουθεί. Η ενέργειά μου μπορεί να με εγκατέλειπε αλλά η θέλησή μου όχι.

Ο ιδρώτας μου είχε νοτίσει βαθιά όλη την εσωτερική πλευρά των ρούχων που επειγόντως χρειαζόμουν να ξεφορτωθώ και να ανταλλάξω με καινούργια και φρέσκα. Το λαχάνιασμα και η βαθιά εξάντληση της Έλενας φαινόταν πλήρως στις απεγνωσμένους ήχους που έβγαιναν από το λαρύγγι της.

Σα κραυγές αλλά όχι ακριβώς. Ψέλλισε κάτι σα << δε μπορώ.. >> αλλά αχνά θέλοντας να μη το ακούσω. Τώρα ήταν πια αργά. Ήμασταν έξω από την πολυκατοικία.