Το Ασανσέρ

Ήξερε..

Φτύνει τα λόγια της σα να είναι κάποιου είδους δηλητηρίου. Ήξερε ότι είχα διαβάσει τη μανία. Επιστρέφει στον καναπέ και συνεχίζει την ανάγνωση του μυθιστορήματός της, όσο εγώ κλαίω ματώνοντας τα σωθικά μου.

Σε πέντε λεπτά έχω πάψει. Κινδύνευα εδώ! Έτρεξα ξανά στο δωμάτιο και έκλεισα καλά την πόρτα ασφαλίζοντάς την. Μέχρι να μεσημεριάσει δεν κουνήθηκα ούτε σπιθαμή από εδώ. Ήμουν για ακόμη μία φορά ξαπλωμένη σε αυτό το κρεββάτι.

Πέρασα όλη την ώρα κοιτώντας την οροφή πριν ακούσω ξεκάθαρα ότι και η Νάντια ήταν εδώ. Απομάκρυνα τη καρέκλα που ασφάλισα την πόρτα πριν και κάνω αισθητή την παρουσία μου στον χώρο.

Νάντια: Έρικα; Πώς αισθάνεσαι;

Δεν ξέρω..

Έρικα: Καλύτερα νομίζω..

Μυρτώ: Πέρασε όλη την ώρα κλεισμένη στο δωμάτιο.

Νάντια: Αλήθεια;! Δεν ήθελες να βγεις καθόλου;

Έρικα: Νύσταζα πού απλώς..

Νάντια: Σίγουρα είσαι καλύτερα;

Δυσπιστία στη φωνή της. << Επειδή η οικογένειά σου είναι διαλυμένη δεν σημαίνει ότι είναι και η δικιά μου >>.

Έρικα: Ναι μην ανησυχείς για εμένα. Πες μου πως πήγε το σχολείο, τους είπες τελικά ότι είμαι αδιάθετη;

Νάντια: Ναι και με πιστέψανε, μην ανησυχείς ξέρουν πόσο επιμελής είσαι.

Γρήγορα κλείνει το εμβόλιμο θέμα που άνοιξα φέρνοντας πάλι στο φως τις ανησυχίες της.

Νάντια: Ο μπαμπάς είναι εδώ;

Μυρτώ: Ναι στο δωμάτιό του, θέλεις να τον φωνάξω;

Νάντια: Ναι, αφήσαμε κάτι στη μέση το πρωί..

Άρχισε να απομακρύνει το παλτό της και τη σάκα της εναρμονιζόμενη με ένα πιο χαλαρό ντύσιμο για μέσα στο σπίτι με μοναδικό αξεσουάρ τις παντόφλες. Σε λίγο ο κύριος Ιάσονας μαζί με τη Μυρτώ βρίσκονται στον καναπέ, ο Ορφέας ως αιώνια αργοπορημένος λείπει.

Νάντια: Μπαμπά.. όπως σου είπα και το πρωί ο Ορφέας τον τελευταίο καιρό έβγαινε με μία κοπέλα, η οποία τον κακομεταχειριζόταν.

Άγχος γεμίζει και τους δύο.

Νάντια: Μία μέρα μάλιστα τον χαστούκισε τόσο δυνατά που του άφησε μία μεγάλη μελανιά στο μάγουλο. Κατάφερε να το κρύψει από εσάς μιας και τώρα με τη μαμά ήσασταν αναστατωμένοι, αλλά εγώ και η Έρικα το προσέξαμε και μας εκμυστηρεύτηκε τι συνέβη.

Το άγχος και η προσμονή δώσανε τη θέση τους στη προθυμία. Ήταν διευθετημένοι να βοηθήσουν όπως και πάντα συνέβαινε στην οικογένεια. Η γλυκιά τους φύση δεν μπορούσε να κρυφτεί και το ότι για τα μέλη τους θα έκαναν τα πάντα και θα τιμωρούσαν όποιον τολμούσε να τα προσβάλει ή να τα βλάψει.

Χαρακτηριστικά που ευτυχώς ή δυστυχώς έχει κληρονομήσει και η Νάντια. Είναι βαθιά χαραγμένα στο DNA της. Αφού ακολούθησε μία μικρή κουβέντα ο κύριος Ιάσονας ανέφερε τα μέτρα που θα πάρει και μπορώ να πω πως η ευγενική και συνάμα άμεση προσέγγισή του με έβρισκε απόλυτα σύμφωνη. Όλες μου οι ανησυχίες εξαλείφθηκαν.

Ιάσονας: Και αφού το λύσαμε αυτό, λέω να πάω να σας φέρω φαγητό, πρέπει να πεινάτε πολύ.

Νάντια: Όντως.. Α και μπαμπά! Πάρε μία καινούργια γεύση έχουμε βαρεθεί συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. 

Νεύει και κλείνει τη πόρτα πίσω του. Ο Ορφέας επιστρέφει σχεδόν μαζί με τον πατέρα του και καθόμαστε να φάμε όλοι μαζί. Παρότι την επιθυμία της Νάντιας, ο πατέρας της έμεινε προσκολλημένος στην ίδια γεύση. Χωρίς να μας απασχολεί ιδιαίτερα αυτό, αφού ήταν νόστιμη, γεμίσαμε τα στομάχια μας και κατευθυνθήκαμε στα δωμάτιά μας.

Πήρα τα χαμένα μαθήματα από εκείνη και αρχίσαμε τη δουλειά.