Το Ασανσέρ

Αυτή είναι! Τρέξτε να τη πιάσουμε.

Σηκώθηκε φοβισμένη και εγώ ετοιμαζόμενη για τα χειρότερα την ακολούθησα. Της κράτησα σφιχτά το χέρι.

Ορφέας: Η μαμά πάει καλύτερα. Υπολογίζεται πως σε κάποιες μέρες ίσως και να έχει ξυπνήσει.

Νάντια: Ναι!

Με έσφιξε στιγμιαία πριν χοροπηδήσει στον αέρα και αρχίσει να με πνίγει στις αγκαλιές και στα φιλιά.

Ιάσονας: Παρεπιπτώντος Έρικα, κάτω είναι κάποιοι αστυνομικοί που σε ψάχνουν. Δεν ήξερα ότι ήσουν εδώ και για αυτό δεν τους το είπα. Δυστυχώς έφυγαν για σήμερα. Είπαν ότι θα συνεχίσουν την έρευνα αύριο. Κρίμα που δεν τους πρόλαβες.

Νάντια: Όχι μπαμπά καλά έκανες, η Έρικα δεν θέλει να ανακατευτεί με την αστυνομία και έτσι θα γίνει. Κανείς μας δε θα πει κουβέντα για όσο τη φιλοξενήσουμε.

Ορφέας: Θα τη φιλοξενήσουμε;

Νάντια: Αποφάσισα πως για ένα διάστημα θα μείνει μαζί μας, τουλάχιστον μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα.

Μυρτώ: Και τώρα ουσιαστικά την φιλοξενούμε, το σπίτι μας είναι και δικό της.

Το υπονοούμενό της ήχησε χρωματισμένο μόνο στα δικά μου αυτιά.

Νάντια: Έχει έρθει και ο καιρός να το κάνουμε επίσημο. Η Έρικα θα είναι μέλος της οικογένειάς μας! Αχ είμαι πολύ ευτυχισμένη!

Με αγκαλιάζει ξανά, το χαμόγελό της φώτισε το μουντό της πρόσωπο μετά από καιρό. Εκείνη τη νύχτα κοιμηθήκαμε νωρίς αφού σβήσαμε τα κεριά από όλο το σπίτι. Επιτέλους θα ξεκουραζόμασταν.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η απουσία του ξυπνητηριού ήταν εμφανής την επόμενη μέρα καθώς η Νάντια είχε απενεργοποιήσει το κινητό της για να φυλάξει τη μπαταρία σε περίπτωση ανάγκης. Έτσι ξυπνήσαμε από το ένστικτό μας, ελαφρώς αργότερα από ότι συνήθως.

Αυτό έδωσε μία ελεγχόμενη γρηγοράδα στις κινήσεις μας. Πήραμε μερικά πικραμύγδαλα από τη κουζίνα για το δρόμο και ξεκινήσαμε την ώρα που άρχιζε να ετοιμάζεται ο Ορφέας. Αναρωτιέμαι πως δεν τον κλείνουν έξω;

Κατεβήκαμε από τις σκάλες και ναι ο κύριος Ιάσονας είχε δίκαιο, οι αστυνομικοί ήταν και πάλι εκεί, έξω από το ασανσέρ να σταματάνε όποιον περάσει από μπροστά τους για να τον ρωτήσουν για εμένα.. Γλύστρισα τη κουκούλα πάνω από το κεφάλι μου ανακατώνοντας ελαφρά τα μαλλιά μου. Πώς θα γίνει άραγε να περάσω σήμερα χωρίς να με δουν;

Νάντια: Άκουμε προσεκτικά, τους απασχολώ εγώ και εσύ τρέχεις έξω, εντάξει;

Νεύω αν και δεν αισθανόμουν απόλυτη σιγουριά με αυτό το σχέδιο, θέλω να πω δεν είναι ένας αλλά τέσσερις που πρέπει να αποσπάσει. Βάζει και εκείνη τη δικιά της κουκκούλα και τρέχει προς τα έξω.

Αστυνομικός: Αυτή είναι! Τρέξτε να τη πιάσουμε.