Το Ασανσέρ

Είναι η Έλενα

Έκανα μία καινούργια φίλη που τη νιώθω πολύ κοντά μου και νομίζω πως και αυτή το ίδιο. Εκτός και από αυτό γνώρισα και την οικογένειά της γιατί με κάλεσαν σε δείπνο για να με ευχαριστήσουν για τη βοήθεια που έδωσα στη κόρη τους για τη ληστεία που συνέβη.

Αυτή η υπόθεση μας έχει ταράξει και εμένα και τη Νάντια πολύ. Αυτό το φως, η ανεξήγητη ζέστη που ένιωσα, η φυγή τους, το χάος μέσα στο σπίτι, δε ξέρω τι μπορεί να σήμαιναν. Ήταν διαρρήκτες αυτοί και έψαχναν για χρήματα μέσα στο σπίτι, αλλά που; στη βιβλιοθήκη;

Δεν είναι δυνατόν.... Όχι, όχι δεν ήταν κλέφτες αυτοί, κάτι έψαχναν στο σπίτι. Ναι αυτό είναι! Δε μπορεί να έψαχναν για χρήματα όμως... Ένιωσα ένα τσίμπημα στο πόδι μου παρόμοιο με αυτό που ένιωθα και χθες.

Θα πρέπει να το κούρασα, τόση ώρα δεν έχω καταλάβει με πόση ταχύτητα περπατάω και πόση μανία. Περπατάω, ήρεμα αυτή τη φορά, προς ένα παγκάκι για να καθίσω και να σκεφτώ εκεί καλύτερα.

Δε ξέρω αλλά σχετικά με αυτή την υπόθεση η αστυνομία δε μου προσφέρει καμία ασφάλεια, δε νομίζω πως έχει έρθει η στιγμή για να επαναπαυτώ. Κοιτάζω μισοκλείνοντας τα μάτια μου προς τον ουρανό, ο ήλιος είχε μόλις ξεπροβάλλει από το σύννεφο που ήταν κρυμμένος.

Με τύφλωσε στιγμιαία αφού αμέσως κατέβασα τα μάτια μου στη κοντινότερη σκιά. Ω για δες! Ο Ορφέας είναι έξω και μιλάει με κάποιον ή μάλλον κάποια. Ποιά είναι αυτή η κοπέλα, τη ξέρω; Μα ναι! Είναι η Έλενα.

Χαιρετιούνται και οι δρόμοι τους χωρίζουν. Η Έλενα κλωτσάει κάνα δύο βοτσαλάκια που έτυχε να βρεθούν στο δρόμο της και μαζί σηκώνει και ένα κυματάκι σκόνης που σίγουρα θα πρέπει να άφησε λεκέ στα ολόλευκα παπούτσια της.

Έλενα: Επ, γεια σου φυτό!

Μου λέει χαριτολογώντας.

Έλενα: Τι έγινε κάναμε κοπάνα;

Έρικα: Όχι, βγήκα γιατί γράφαμε στην Ιστορία, εσύ γιατί βγήκες, έχετε κενό;

Έλενα: Βασικά και εγώ βγήκα επειδή γράφουμε στην Ιστορία την επόμενη ώρα. Δεν έχω ανοίξει βιβλίο για αυτό το διαγώνισμα.

Τη κοιτάζω για λίγο προσπαθώντας να βρω κάτι κατάλληλο για να απαντήσω. Δε βρίσκω τίποτα.

Έλενα: Άντε φεύγω και εγώ τώρα από εδώ πριν με δει κανένας καθηγητής.

Τώρα μου έλεγε αλήθεια ή μήπως ανακαλύψαμε το μυστικό του Ορφέα; Το κουδούνι χτυπάει και βγαίνει έξω η Νάντια με εντοπίζει και εκσφενδονίζεται προς το μέρος μου.

Νάντια: Τι έγινε με το διαγώνισμα, πώς τα πήγες;

Έρικα: Καλά, σχετικά. Είδα τον αδερφό σου.

Νάντια: Τον Ορφέα; Και τι τον είδες να κάνει.

Έρικα: Μιλούσε με μία κοπέλα, την Έλενα δεν ξέρω αν τη ξέρεις.

Νάντια: Όχι, δεν έτυχε..

Έρικα: Ίσως για αυτό να είχε αυτή τη συμπεριφορά χθες και γενικώς.

Νάντια: Ίσως.. Λοιπόν σήμερα μετά το σχολείο θα μου δείξεις τις ικανότητές σου στο τρέξιμο αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα.

Κοιτάζω μπερδεμένη, μη καταλαβαίνοντας που θέλει να καταλήξει.

Νάντια: Θα τρέξουμε να πάμε σπίτι πριν από αυτό και θα βρούμε τι έχει κρύψει σε αυτό το βιβλίο. Βγάζω ένα αγκομαχητό και μην έχοντας άλλη ενέργεια για διαφωνίες μαζί της ενδίδω.