Το Ασανσέρ

Πολλά μπλεξίματα..

Ο σφυγμός μου σταμάτησε και η λογική μου πάγωσε. Κατευθείαν πήγα και κοίταξα κάτω από το μικρό παραθυράκι στο κενό. Η απόσταση είναι μεγάλη δεν θα μπορούσα να πηδήξω προς το κάτω μπαλκόνι χωρίς να πάθω ζημιά... Όχι δεν θα το ρισκάρω.

Μυρτώ: Περάστε.

Παναγιά μου, κοιτάζω απελπισμένα κάθε εκατοστό του τετραγωνισμένου χώρου. Μέσα στη ντουλάπα; Όχι πολύ κλισέ.. κάτω από το κρεβάτι! Είναι η μόνη δίοδος που βλέπω, ρίχνω ανέμελα τη κουβέρτα για να καλύψει το κενό πριν χωθώ μέσα του.

Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάτια μου και σπασμοί κατέλαβαν ολόκληρο το κορμί μου. Τους άκουγα να ψάχνουν έναν, έναν τους χώρους. Η Νάντια παραληρούσε συνεχώς λέγοντας ότι δεν πρόκειται να βρούνε τίποτα και πως χάνουν τον χρόνο τους.

Εκείνοι ενοχλημένοι της λένε να σταματήσει αυτό το συνεχές μουρμουρητό. Πνίγω τους λυγμούς μου, έναν προς έναν τους καταπιέζω βαθιά μέσα στο στήθος μου, συλλέγοντάς τους. Πλησίαζαν, τα δωμάτια του σπιτιού είχαν τελειώσει.

Κάθε στιγμή που περνούσε τα βήματα δυνάμωναν, όλο και πιο ισχυρά, όλο και πιο αποφασιστικά, όλο και πιο κοντά μου. Δεν θέλω να αποχωριστώ τη Νάντια, την νιώθω σαν αδερφή μου, με χρειάζεται.

Οι σκέψεις αυτές είχαν κατακλύσει τον οργανισμό μου, δεν είχα λογική, ήμουν ένα άψυχο κομμάτι ξύλου που αποκομμένο από τον κορμό του δέντρου δεν είχε ούτε μία στάλα ζωντάνιας μέσα του, παρά μόνο απομεινάρια της.

Φθηνές απομιμήσεις συναισθημάτων. Τα βήματα σταματάνε, είναι εδώ, έξω από την πόρτα.

Νάντια: Περιμένετε! Αυτό είναι το δωμάτιό μου. Θέλω να προσέχετε λίγο γιατί τα πράγματά μου είναι πολύτιμα για εμένα και δεν θέλω να υποστούν φθορές.

Αν και σχεδόν σε μορφή βουητού μπορούσα να ξεχωρίσω τις φράσεις της αλλά και το ενοχλημένο επιφώνημα των αστυνομικών. Πανικόβλητη νιώθω ένα μούδιασμα να διαπερνά το κορμί μου ξεκινώντας από τα κάτω άκρα μεταδιδόμενο προς το πάνω μέρος.

Ήταν μέσα στο δωμάτιο. Μετά όλα είναι θολά για εμένα, απλώς τους άκουγα να βηματίζουν καθ΄ όλο το μήκος του ανοίγοντας ότι ντουλάπα και συρτάρι υπήρχε. Τουλάχιστον μέσα στον πανικό μου αυτό καταλάβαινα, νομίζω πως έλεγξαν και το μπαλκόνι αλλά δεν είμαι σίγουρη...

Αστυνομικός: Δεν είναι εδώ.

Νάντια: Το είχα κάνει ξεκάθαρο από την αρχή νομίζω..

Λέει ελαφρώς ειρωνικά. Το θράσος της με κάνει να σείομαι ολόκληρη και ταυτόχρονα με συναρπάζει.

Αστυνομικός: Εμείς θέλουμε να ενημερώσουμε όλους σας για μια τελευταία φορά πως το θέμα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και αν τελικά βρεθεί κάτι και μας το κρύψατε..

Νάντια: Θα μπούμε σε πολλά μπλεξίματα, μην ανησυχείτε το έχουμε εμπεδώσει, μας το κάνατε και εσείς ξεκάθαρο από την αρχή.