Το Ασανσέρ

Την χρειάζεσαι

Το ύφος της ήταν πλήρως απαξιωτικό. Έρικα την χρειάζεσαι συγκρατήσου.

Έρικα: Η Νάντια και όλη η οικογένειά της βρίσκεται σε μπελάδες.

Έλενα: Έχεις το θράσος να ζητάς από εμένα να βοηθήσω κάποια που μου φέρθηκε με τέτοιο τρόπο;

Αρπάχτηκε, σε παρακαλώ μη με εγκαταλείψεις κι εσύ.

Έρικα: Άκουσέ με πρώτα, σε παρακαλώ!

Κοντοστέκεται ακόμη με ξινισμένα μούτρα.

Έρικα: Έγιναν πολλές διαρρήξεις τον τελευταίο καιρό στο σπίτι τους για αυτό και η Νάντια ήταν κάπως πιο αναστατωμένη.. Και τώρα νομίζω πως θα τους κάνουν κακό οι διαρρήκτες!

Έλενα: Δεν ξέρω... είμαι μπερδεμένη.. πώς ξέρω αν μου λες την αλήθεια στο κάτω, κάτω;

Το ύφος της έσπασε, καχυποψία το αντικατέστησε και παροδικός θυμός.

Έρικα: Σε παρακαλώ Έλενα! Σε εκλιπαρώ, σε παρακαλώ χρειάζομαι τη βοήθειά σου μην με αφήσεις μόνη μου σε όλο αυτό!

Πέφτω στα γόνατα. Της μιλάω δυνατά απελπισμένη, δάκρυα κάνουν την εμφάνισή τους στα μάτια μου. Η κοπέλα τα έχασε, σάστισε..

Έλενα: Σήκω πάνω, έλα τώρα..

Είπε ψιθυρίζοντας προσπαθώντας να συμμαζέψει κάπως την εικόνα που δείχναμε στους υπόλοιπους. Στηριζόμενη στη φιγούρα της ικανοποιώ τη σιωπηλή της επιθυμία και επανέρχομαι σε μία πιο ευπαρουσίαστη στάση.

Έρικα: Λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι θα με βοηθήσεις;

Το βλέμμα της έχει έναν δισταγμό αλλά τώρα είναι εμπλουτισμένος με ένα αμυδρό άρχος για την επόμενή μου κίνηση.

Έρικα: Όσο για τη γνησιότητα των όσων λέω, νομίζω πως υπάρχει τρόπος να στα αποδείξω...

Σκεπτόμενη τι εννοούσα δανείστηκα λίγο από τον δισταγμό της. Εκείνη κουνάει  καταφατικά το κεφάλι της και κανονίζουμε για μετά από την προπόνηση.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ανασυγκροτηθήκαμε γρήγορα και είδα την Έλενα να με πλησιάζει διακριτικά μετά. Ήταν ακόμη εμφανώς επιφυλακτική. Ήλπιζα να ήμουν ικανή να το διορθώσω αυτό. Αρχίσαμε να περπατάμε μαζί προς το διαμέρισμά της Νάντιας με εμένα έχοντας υποσχεθεί ότι αυτή μου η απόδειξη θα είναι σύντομη καθώς έπρεπε να γυρίσει γρήγορα μετά σπίτι της.

Έρικα: Έχεις ακουστά για τα πύρινα βέλη;

Έλενα: Όχι.. τι είναι αυτό;

Έρικα: Συγγραφέας βιβλίων...

Μέσα στο χρονικό διάστημα της επιστροφής μας της διηγήθηκα όλες τις ανακαλύψεις που είχαμε κάνει με τη Νάντια. Την έπιασα να στρέφεται πολλές φορές για επιβεβαίωση στο κινητό της. Με μία απλή αναζήτηση ήταν ικανή να βρει όλες τις πληροφορίες που  αφηγήθηκα.

Φαινόταν τελείως εκτός τόπου και χρόνου. Ήταν λογικό.. Το βάρος των πληροφοριών ήταν πολύ για να τις επεξεργαστεί. Ανησύχησα μήπως απλώς κουραστεί από την επεξεργασία τους, νευριάσει και παρατήσει οτιδήποτε σχετικό.

Αλλά αρκέστηκε στο να κρατήσει μία επιθετική στάση και αγενή ομιλία.

Έλενα: Και πώς έχεις σκοπό να με πείσεις ότι είναι αλήθεια αυτά που μου λες;

Αναφωνεί ξαφνικά. Ήρθε η στιγμή να αποκαλύψω το ριψοκίνδυνο σχέδιό μου. Είχαμε ήδη ούτως ή άλλος φτάσει κάτω από το διαμέρισμα, ήταν η κατάλληλη στιγμή. Κοντοστάθηκα και της έδειξα το παράθυρο.

Έρικα: Το βλέπεις αυτό το παράθυρο; Εκεί είναι το σπίτι της Νάντιας. Αν μπω μέσα θα σου δείξω τα βιβλία των πύρινων βελών.

Κουνάει το κεφάλι της ανησυχητικά γρήγορα δείχνοντας ότι φτάνει στα όριά της. Τότε ήταν που παρατήρησε τα περιπολικά.

Έλενα: Εσύ δεν μου είπες πώς η αστυνομία δε σε πίστεψε; Τι δουλειά έχουν τότε εδώ;

Νομίζοντας ότι είπα ψέματα κάνει αμυντικά ένα βήμα προς τα πίσω.

Έρικα: Ναι.. είναι μία λεπτομέρεια που παρέλειψα..

Πώς το εξηγώ τώρα αυτό; Ευθέως, θα κάνω τη λιγότερη ζημιά.

Έρικα: Με καταζητεί η αστυνομία.