Καρδιά Από Χρυσάφι

Κεφαλαιο 69ο

2 χρόνια μετά.

"Ο Δάντης βλέπει ε... μια μεγάλη μαργαρίτα, που συμβολίζει την ύψιστη αγάπη." Γέλια ακούστηκαν στην αίθουσα. "Μέσα στα πέταλα ζουν όλες οι ψυχές που ανήκουν στον Παράδεισο, μαζί και η Βεατρίκη. Άγγελοι πετούν γύρω από το λουλουδι και μοιράζουν την αγάπη και την ειρήνη."

"Κύριε Φοξ;"

"Μ-Μάλιστα κύριε καθηγητά;" Αν έβλεπες το καημένο το αγόρι, θα το λυπόσουν, τόσο που έτρεμε και ίδρωνε. Όλοι μέσα στην αίθουσα τον λυπόταν, με εξαίρεση τον νέο καθηγητή. Αυτός δεν συμπαθούσε μάλλον ούτε τα άντερα του, ίσως και να είχε στόχο να ρουφήξει τις ψυχές τους αυτό το εξάμηνο. Οι πιθανότητες; Άπλετες!

"Έχετε κάνει κάποιο τεστ νοημοσύνης;"

"Γ-Γιατί ρωτάτε;"

Ο μεγαλύτερος άνδρας έβγαλε τα γυαλιά του. Ένα χαμόγελο, γεμάτο ειρωνεία, ανέβηκε στα χείλη του. Τα γκρίζα του μάτια είχαν μισοκλεισει. Μήπως θα εκρυγνονταν από τα νεύρα;

"Τόση ηλιθιότητα συσσωρευμένη είναι αξία περιέργειας. Αλήθεια, τόσα χρόνια που διδάσκω, έχω ακούσει πολλά, αυτό όμως παραπάει!" Βάρεσε τον πίνακα, ακριβώς κάτω από την λέξη που είχε γράψει. "Είναι τριαντάφυλλο κύριε Φοξ! Σιγά μην ήταν και γαρύφαλο για να κλάψουμε τον Επιτάφιο!"  Ο νεαρός κύριος Φοξ έμεινε άναυδος ενώ οι συμφοιτητές του γελούσαν. Άνοιξε το βιβλίο αμέσως για να το σημειώσει, μην πει ξανά την ίδια χαζομάρα, κατακόκκινος από την ντροπή.

"Θα σας έλεγα να βγάλετε τις κόλλες σας για πρόχειρο διαγώνισμα, αλλά τι να εξετάσω; Αναρωτιέμαι αν ξέρετε τι προηγήθηκε στα υπόλοιπα έργα! Ήσασταν εδώ τα περασμένα εξάμηνα ή τα σκονάκια έκαναν καλά την δουλειά τους;" 

Προς καλή τους τύχη, το λογύδριο του καθηγητή διακόπηκε από τους χτύπους της πόρτας. Όταν ο κέρβερος βρόντηξε να περάσει, εμφανίστηκε μια νεαρή, ξανθιά γυναίκα. Το πρόσωπο του μαλάκωσε ελαφρώς μόλις την είδε.

"Ο κυριος Τζακσον ζητά από όλους τους καθηγητές να παρεβρεθούν στην αίθουσα ανακοινώσεων. Τα μαθήματα διακόπτονται για σήμερα."

"Ξεκουμπιστείτε." Πρόσθεσε ο Μιχαήλ Κλαρκ, αναστενάζοντας εκνευρισμένος όταν οι φοιτητές σηκώθηκαν και σχεδόν έπεσαν από τις σκάλες, τόσο πολύ που βιάζονταν να φύγουν. Ο καθένας έπαιρνε πτυχίο αυτές τις μέρες, δεν μπόρεσε παρά να σκεφτεί, κουνώντας το κεφάλι του. Μια τάξη γεμάτη τούβλα. Ευτυχώς που θα τους έκανε μάθημα μόνο για αυτήν την εβδομάδα. Είχε ωστόσο να ανταλλάξει πολλά λόγια με τον συνάδελφο που είχε κληθεί να αντικαταστήσει.