Καρδιά Από Χρυσάφι

Κεφαλαιο 41ο

Κεφαλαιο 41ο

Εκείνο το πρωινό, η Ρενάτα ξύπνησε λουσμένη από το χρυσαφένιο φως του ηλίου. Ήταν ακόμη οχτώ και θα μπορούσε κάλλιστα να κοιμηθεί λίγο παραπάνω, παρόλα αυτά ένιωθε απίστευτα ξεκούραστη και ας είχε κοιμηθεί λιγότερο από ότι συνήθιζε. Το στρώμα ήταν βολικό και μύριζε υπέροχα, μύριζε Μιχαήλ. Ο ήλιος έξω έλαμπε. Η θέα από το υπνοδωμάτιο ήταν απίστευτη. Η Φιλαδέλφεια έλαμπε με τα πανύψηλα της κτήρια που συνήθως έκρυβαν το γαλάζιο του ουρανού. Ήταν μια ανέλπιστα πανέμορφη ημέρα και το γεγονός ότι ξεκινούσε από το κρεβάτι αυτό, την έκανε ακόμα καλύτερη.

Στριφογύρισε στο κρεβάτι, περιμένοντας να βρει τον Μιχαήλ απέναντι της. Αντί αυτού, βρήκε τα σκεπασματα γυρισμένα. Ακουμπώντας το στρώμα, συνειδητοποίησε πως ήταν κρύα τα σεντόνια, σημάδι πως έλειπε αρκετή ώρα. Προτού προλάβει να αναρωτηθεί που βρίσκονταν, άκουσε το νερό στο ντουζ να τρέχει.

Έχωσε ξανά το πρόσωπο της στο μαξιλάρι, πνίγοντας ένα χασμουρητό. Ήταν υπερβολικά ζεστά εδώ και δεν θα σκόπευε να φύγει σύντομα, όσο όμορφη και αν ήταν η μέρα. Ήταν Σάββατο και της άξιζε λίγο χουζούρι.

Χάθηκε ξανά στην μυρωδιά του Μιχαήλ και έκλεισε τα μάτια της, απολαμβανοντας το ελεύθερα, δίχως ντροπή. Σήμερα φάνταζε ακόμα πιο υπέροχο από πριν.

Άκουσε την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει ξανά, πολυ αργά, σιωπηλά. Χαμογέλασε. Μάλλον νόμιζε πως κοιμόταν ακόμα και δεν ήθελε να την ξυπνήσει.

Σήκωσε ελαφρώς το πρόσωπο της και ευχήθηκε ξαφνικά να μη το είχε κάνει.

Τον Μιχαήλ κάλυπτε μονάχα μια πετσέτα, την οποία είχε περάσει χαλαρά, χαμηλά γύρω από την μέση του. Το σώμα του ήταν εξαιρετικά καλλίγραμμο, γεμάτο μυς. Οι πλάτες του ήταν φαρδιές, με δυνατά μπράτσα που μπορούσαν αδιαφιλονικητα να σε κρατήσουν και να μην σε αφήσουν να ξεφύγεις ποτέ από αυτά. Μερικές σταλες νερού κρυβόταν παιχνιδιάρικα ανάμεσα στις γραμμώσεις του, κυλόντας με περίσσεια ευκολία πάνω στο δέρμα του. Η Ρενάτα τις ζήλεψε. Και εκείνη εχθές τον είχε ακουμπήσει, διστακτικά και ντροπαλα. Θα έδινε τα πάντα για να γλιστρήσει πάνω του χωρίς αναστολές.

Καθώς έμπαινε στην ντουλάπα, έβγαλε την πετσέτα.

Η Ρενάτα σχεδόν λιποθύμησε από το θέαμα.

Ποτέ της δεν περίμενε να παρομοιασει τον κωλο του καθηγητή της με έργο τέχνης. Υπήρχε πρώτη φορά για το οτιδήποτε, τελικά.