Καρδιά Από Χρυσάφι

Κεφάλαιο 28ο

Κεφαλαιο 28ο

Η Ρενάτα ένιωθε λες και το κεφάλι της είχε αποκοπεί από το υπόλοιπο σώμα της. Ανοίγοντας τα μάτια της, όλα για μια στιγμή ήταν θολά. Το χέρι της ωστόσο κρατούσε δυνατά ακόμη τον γιακά του.

"Γιατί... Γιατί το κάνεις αυτό;" βαριανάσανε, νιώθοντας την ψυχή της να επιστρέφει πίσω στο τρεμάμενο σώμα της. Ο Μιχαήλ στέκονταν από πάνω της, καλύπτοντας τη ολόκληρη. Οι διεσταλμένες κόρες του σχεδόν είχαν καλύψει τις γκρίζες ίριδες του. Τα χείλη του ήταν κόκκινα από την πρόσφατη επαφή τους με τα δικά της και φαίνονταν ακόμη πιο δελεαστικά από πριν. Αν έκλειναν ξανά την απόσταση μεταξύ τους, της υποσχόταν έναν βέβαιο, βασανιστικό θάνατο, πολυ πιο επώδυνο από οτιδήποτε άλλο έμελε να συναντήσει τους υπόλοιπους οχτώ δαχτυλιους της κολάσεως.

Με φωνή βαριά και αρρενωπή, ο Μιχαήλ γέλασε.

"Εσύ για ποιο λόγο νομίζεις;"

Το πρόσωπο της σοβάρεψε. Βαθιά μέσα της ήξερε την απάντηση.

"Διότι σου αρέσουν τα παιχνίδια. Ιδίως το κυνήγι." ψιθύρισε, αναστατωμένη. Το αλκοόλ που έρεε στον οργανισμό της έκανε την φωτιά που πάλλονταν μέσα της ακόμη πιο θερμή και ο καθηγητής της την κοιτούσε με τρόπο που την έκανε να πιστέψει για λίγο πως μπορούσε να ελέγξει τους παλμούς της σε κάθε σημείο του κορμιού της. Στην σκέψη και μόνο, οι μηροί της σφίχτηκαν ασυναίσθητα. Ήταν τόσο ξένο αυτό το συναίσθημα που την κατέκλυζε, που ήταν αβέβαιη αν ήταν καλό ή κακό, ανεξαρτήτως αν το απόλαυσε ή όχι. Αδυνατούσε να τον κοιτάξει, μπερδεμένη καθώς ένιωθε. Ο εγκέφαλος της έτρεχε να την επαναφέρει.

"Το ήξερα πως είσαι έξυπνη." Το πιγούνι της σηκώθηκε από τα έμπειρα δάχτυλα του και σήκωσε το πρόσωπο της προς τα πάνω. Ο αντιχειρας του χάιδεψε το ερεθισμένο δέρμα, αργά, για να είναι βέβαιος πως η κίνηση θα έστελνε κύματα απολαύσεως σε ολόκληρο το νευρικό της σύστημα, ώσπου οι νευρικές της απολήξεις θα τρελαίνονταν.  Αν'αυτού, φάνηκε να ξυπνά.

"Σταμάτα το αυτό. Δεν με ενδιαφέρουν τα κυνήγια σου." Το χέρι της έπιασε το δικό του και το απομάκρυνε από πάνω της. Η βίαιη κίνηση της δεν φάνηκε να ενοχλεί τον Μιχαήλ, ο οποίος συνέχισε να μένει αρκετά κοντά της, αλλά όχι τόσο όσο πριν. Ένα φρύδι σηκώθηκε προς τα πάνω, κίνηση οικεία, σχεδόν καθησυχαστική.

"Έτσι θες να λες στον εαυτό σου; "Την ρώτησε. Πριν λίγο ήταν έτοιμη να λιώσει στην αγκαλιά του, λίγο ακόμα και θα τον άφηνε να κάνει πολύ χειρότερα πράγματα από ένα 'αθώο' φιλί (βέβαια, τίποτα αναφορικά με τον Μιχαήλ δεν ήταν αθώο). Προσπάθησε να διατηρήσει την βλεμματική τους επαφή με όση αυτοσυγκράτηση διέθετε.