Καρδιά Από Χρυσάφι

Κεφάλαιο 4ο

Όταν μπήκε στην αίθουσα, τον έπιασε μια βαριά δυσφορία. Παράτησε το παλτό του στην καρέκλα και έσπευσε να ανοίξει τον υπολογιστή του για να τον συνδέσει με τον προτζέκτορα. Περιμένοντας να εμφανιστεί η επιφάνεια εργασίας, έριξε μια ματιά στο αμφιθέατρο και ένιωσε τις άκρες των χειλιών του να σηκώνονται ελαφρώς, παρατηρώντας τις άδειες θέσεις. Μάλλον αυτοί που δεν είχαν παραδώσει τις εργασίες τους είχαν πάρει την απειλή του πολύ σοβαρά. Κάθε χρόνο τα ίδια. Αναμενόμενο για εκείνον. Για τους άλλους, όχι τόσο.

Η πρώτη εργασία ήταν ενα τέστ, κατα κάποιο τρόπο. Ήθελε να δεί ποιοι φοιτητές ήταν πράγματι διατεθειμένοι να δουλέψουν για το μεταπτυχιακό τους. Αν ήθελαν αργότερα να ξεκινήσουν το διδακτορικό τους σε κάποιο καλό πανεπιστήμιο, θα έπρεπε να ξέρουν πόση σκληρή δουλειά χρειάζονταν. Ειδικά όσοι επιθυμούν μια εισαγωγή στο Χαρβαρντ. Οι Δαντικές σπουδές δεν ήταν παίξε-γέλασε. Τις επέλεγαν λίγοι και για αυτό τον λόγο όλοι οι ειδικοί έτειναν να ειναι αυστηροί με τους φοιτητές τους. Το ίδιο έκανε και ο Μιχαήλ λοιπόν. Είχε πιαστεί και ο ίδιος κορόιδο όταν ξεκίνησε το διδακτορικό του, η δουλειά ήταν απαιτητική και δύσκολη. Έπρεπε να είναι συνειδητοποιημένοι απο νωρίς. Στον νού του, τους έκανε χάρη.

Κοίταξε την αίθουσα αδιάφορα, σκανάρωντας τους φοιτητές έναν έναν. Όλοι τους είχαν τα βλέμματα στα ταμπλετ τους ή στα τετραδιά τους, σαν να φοβόντουσαν να τον αντικρίσουν. Μόνο μια ξεχώριζε, στην τρίτη σειρά, κοιτούσε τον προτζέκτορα, παράξενα σκεπτική. Τα ξανθά της φρύδια είχαν σμίξει, σαν να την απασχολούσε κάτι ιδιαίτερα περίπλοκο ενώ τα δόντια της δάγκωναν ελαφρώς το κάτω χείλος της που είχε αρχίσει να κοκκινίζει, τόσο που το ερέθιζε. Την κοίταξε καλύτερα, αναρωτώμενος τι του θύμιζε.

"Δεσποινίς;" ρώτησε. Η ξανθιά δεν έστρεψε το βλέμμα της, όλοι οι υπόλοιποι όμως κοίταξαν πρώτα εκείνον και έπειτα την ίδια. Μια κοπέλα που κάθονταν δίπλα της, την σκούντηξε. Η κοπέλα τινάχτηκε απο την θέση της, με τα γαλανά της μάτια να ανοίγουν διάπλατα, σαν τρομαγμένο ελάφι. Τα κοκκινισμένα χείλη της φάνηκαν να χάνουν το χρώμα τους στιγμιαία. Μα, καλά, τόσο τρομακτικός ήταν;

"Τώρα που είστε ξανά μαζί μας, θα είχατε την ευγενική καλοσύνη να κλείσετε τα φώτα; Είστε πιο κοντά." έτεινε με το χέρι του στα αριστερά του αμφιθεάτρου, όπου βρίσκονταν ο διακόπτης, κοντά στην θέση της.

"Μάλιστα..." η φωνή της βγήκε σιγανή και τρομαγμένη, όπως και το ύφος της. Η ξανθιά κοπέλα σηκώθηκε διστακτικά και πλησίασε τον διακόπτη, κοιταζοντάς τον για μερικα δευτερόλεπτα. Νιώθωντας εκνευρισμένος απο το πόσο αργούσε, αναστέναξε βαθιά και σταύρωσε τα χέρια του.