THE MENACE: EAST UNIVERSITY Book 2

Chapter 1

Misha Maxine's Pov

"W..Wrozen... W-rozen.... p-please... g-get out on that car...W-Wrozen! Please!"

"W-Wrozeeeennnn!”

"Misha,Misha! Wake up! Wake up, Misha!" Agad akong  bumangon mula sa pagkakahiga habang habol ang hininga at tagaktak ang pawis. I felt too much pain inside my chest.

It's just a dream..

No..

A nightmare.

"Mom.." mahinang sambit ko habang nakatingin kay Mom. Mom hugged me tightly while i am still shaking.

"M-Maaa. S-Si W-Wrozen." garalgal ang boses na sabi ko. Unti-unti nang pumatak ang mga luha sa aking mata. The pain i am feeling right now is too much to handle.

"Nanaginip ka lang anak. Nanaginip ka lang." Pagpapakalma nito sa akin habang hinahagod ang aking likod.

It was just a dream but why it looks real?

"You'll be okay,iha. Everything will be okay." Dagdag pa nito bago bumitaw sa pagkakayakap at hinalikan ang aking noo.

No,Mom. I'm won't be okay. I will never be okay.

"Go back to your sleep, I'll stay here. I won't leave." Ani nito. Walang buhay akong tumango at muling bumalik sa aking pagkakahiga.

"W-Wrozen. Please wait for a while,i will hunt them and i will make sure that every one of them will pay. I'll make them suffer." mahinang sambit ko bago muling ipinikit ang aking mga mata.

"GOOD morning,Mish." nakangiting bati ni Mom na agad ko namang sinuklian ng tipid na ngiti.

"Take a sit, I'll prepare your breakfast." Ani nito bago lumapit sa akin hinalikan ang aking pisngi.

"Good morning,Hon." napalingon naman ako sa lalaking lumabas mula sa isang silid at agad itong humalik sa pisngi ni Mom at pagkatapos ay nakangiti itong lumapit sa akin at hinalikan ang aking ulo bago ito tuluyang naupo.

"How's your sleep,Princess?" Dad asked,smiling at me.

"I don't want to sleep anymore, Dad." Walang buhay na sagot ko. Nawala ang ngiti sa mga labi nito at maging si Mom ay natigilan at malungkot na tumingin  sa akin.

"Everytime na nakakatulog ako o kahit ipikit ko lang ang mga mata palaging si Wrozen at ang nangyari sa kanya ang nakikita ko." mapait akong napangiti dahil dito.

Dalawang taon na ang nakakalipas pero hanggang ngayon ay sariwa pa din ang nangyari noon. The scene where Wrozen died infront of me.

Dad heaved a deep sighed and looked at me sadly,"Anak, you need to let go of Wrozen, you need to let go of everything. Kailangan mong kalimutan ang nangyari noon para matahimik ka na . Hanggat hindi mo siya pinapalaya at hanggat hindi mo kinakalimutan ang nangyari hindi ka  magiging masaya. You think Wrozen will be happy knowing that you suffer everyday because of him?" Dad said.

I smiled bitterly, "How can i forget it, Dad? Paano ko makakalimutan ang nangyari kung hanggang ngayon hindi pa nagbabayad ang mga taong dahilan ng pagkamatay niya? Hanggat walang nagbabayad sa nangyari sa kanya hindi ako matatahimik. Nakita ko siyang namatay... Infront of me.. Na wala man lang akong nagawa to save him, God knows how badly i blamed myself,kung sana nailabas ko siya sa sasakyang 'yon sana buhay pa siya ngayon.. Sana kasama pa natin siya ngayon.." I cried.

"Sana hindi nawalan ng kakambal si Wranz.. Kung nailigtas ko siya edi sana nandito pa ang pinsan ko but i didn't.Wala akong nagawa para sa kanya." I couldn't hold the pain again when it comes to him.