THE MENACE: EAST UNIVERSITY Book 2

Chapter 25

Misha Maxine's POV

"Chance must be out of her mind." Pagrereklamo ko.

"She want to help you at para na rin matauhan ang kapatid niya." sagot ni Zeke habang maganang kumakain para bang isang buwan itong hindi kumain.

"Bakit kasi pinahihirapan ninyo pa ang mga sarili ninyo kahit alam ninyong mahal ni'yo pa ang isat-isa. Pati tuloy ako nadadamay."pagrereklamo nito. Agad kong tinignan ito at binato ng tissue.

"A-Anong mahal ang pinagsasabi mo?" mahinang saad ko rito.

His lips turned into a smirk, "Why? Am i wrong?" He teased.

I rolled my eyes,"Stop teasing me,Zeke."i warned.

He chuckled,"I am not teasing you Isha. I am just telling the truth. Come on,don't deny it masyadong halata sa mga tingin ninyo. We've been friends for too long Isha at sa lahat ng lalaking nakita mo ay iba ang tingin na ibinibigay mo kay Del Rosario. You can't fool me,Ish. I'm smarter than you remember?"mapanuksong sabi nito.

Tinaasan ko ito ng kilay at sumagot,"You're not smarter than me. You can't even beat me. Masyado ka lang talagang chismoso."

"I am not chismoso,Isha. That's what you called smart observation."depensa nito.Walang mangyayari kung makikipagtalo ako sa isang ito,hindi kami matatapos kapag nagkataon.

"Whatever."tanging sambit ko na lamang at ibinalik ang atensyon sa aking kinakain.

Ilang sandali pa ay muli itong nagsalita, "Anyway, that's just one of the reason why i am here."

"I heard from Dr. VillaCorta na nahimatay ka raw a day after my operation dahil sa sobrang pagod. He told me na ikaw ang nagbantay sa akin noong unang gabi ko sa hospital." Aniya.

"You're my responsibility,Zeke. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang bagay na 'yon sayo."mahinang sabi ko at iniyuko ang ulo ko.

"Don't blame yourself. That's not your fault,hindi naman ikaw ang may gawa ng mga bagay 'yon sa akin. Kung sino man ang mga nasa likod nito ay sila ang dapat sisihin."aniya. But i couldn't stopped blaming myself, kung hindi ko sana hiningi ang tulong niya ay hindi siya mapupunta sa sitwasyong ito.

"But—"

"No but Isha."pinal na saad nito kaya wala na akong nagawa kung hindi tumahimik na lamang.

"Have you read it?" he asked after a minute. Nagtataka ko naman itong tinignan at bakas ang kaseryosohan sa kanyang mukha,"Have you read what's inside the note you got from me?" tanong nito muli.

Muli kong naalala ang sulat na nasa kamay nito no'ng oras na nakita ko siyang duguan sa loob ng kanyang sasakyan.

Huminga ako ng malalim at tumingin dito,"Let's talk somewhere." Sabi ko. Masyadong personal ang mga bagay na pag-uusapan namin at hindi malayong may makarinig kung dito kami mag-uusap.

Mukhang nakuha naman nito ang dahilan ko at tumango,mabilis akong tumayo kung saan nakasunod ito at nilisan ang cafeteria habang ramdam ko na tila may mga matang nakasunod sa amin.

"I've been wanting to ask you about what really happened that day kaya gusto ko sanang makausap ka oras na magising ka na pero dahil sa nangyari sa akin ay hindi ako pinayagan nila Mommy na lumabas ng bahay so i don't have a choice but to follow them since they don't know what's really happening."panimula ko habang nanatili nakikinig lamang si Zeke na nakaupo sa harap ko habang nasa rooftop kami ng university.