အစ္ကိုဂ်ီဟြန္းက မာရွီအိမ္လာမယ္ေျပာတာနဲ႔ အိပ္ယာထဲကကုန္းထၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္လိုက္ေသးသည္။
ဘယ္ေလာက္ပဲေနမေကာင္းေကာင္း ရႈိးေတာ့မပ်က္ေစခ်င္။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးထြက္အလာ အိမ္ေအာက္ကေနေခၚသံၾကားလိုက္ရသည္။
'အစ္ကိုဂ်ီဟြန္း....hyung..ဝင္လာခဲ့ၿပီေနာ္'
မာရွီ႕အသံၾကားတာနဲ႔ အိမ္ေအာက္ကိုဆင္းၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
'ဪ ဂြၽန္ခယူ ေနမေကာင္းဘူးဆို'
မာရွီက ေျပာလည္းေျပာ နဖူးကိုလည္း ေျခဖ်ားေထာက္ကာစမ္းလိုက္သည္။
ဒီလိုမေျပာမဆိုနဲ႔လုပ္တတ္တဲ့ သူ႔အက်င့္ေၾကာင့္လည္း ဘယ္ေတာ့ရင္ေတြေပါက္ထြက္မလဲမသိႏိုင္။
'အား..ပူလိုက္တာ' မာရွီကလက္ကိုဆတ္ခနဲျပန္လႊတ္ခ်လိုက္သည္။
ဒီလိုတင္ခ်င္တိုင္းတင္ၿပီး ျပန္လႊတ္ခ်ခ်င္တိုင္း ခ်လို႔ရတယ္လား...
မာရွီဟို႔ကိုေတြ႕လိုက္တာေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိ။ ကိုယ္ပူၿပီးဖ်ားေနပါတယ္ဆိုတာေတာင္ မယုံခ်င္။ လူကလုံးဝေဒါင္ေဒါင္ျမည္သြားသလို။ မျဖစ္ဘူး...သူ႔ဆီကအျပဳအစုေတာင္မခံရေသးဘဲ ေနျပန္ေကာင္းသြားလို႔မျဖစ္ဘူး...
'အေပၚတက္ႏွင့္ ငါမင္းအတြက္ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ယူလာတယ္...ပန္းကန္ထဲထည့္ၿပီးယူလာမယ္ေနာ္'
'အင္း'
မာရွီဟိုကေနာက္ေဖးထဲကိုဝင္သြားသည္။ ဂြၽန္ခယူကအေပါက္တက္သြားသည္။
တစ္အိမ္လုံးကလည္း တိတ္ဆိတ္လို႔။
လူႀကီးေတြကအလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ရႈပ္ေနၾကမို႔ အိမ္မွာကရွိလိုက္မရွိလိုက္။
ပုံမွန္ဆို ဂြၽန္ခယူတို႔အေမကအိမ္မွာရွိေနၾက။ ဒီေန႔ေတာ့မေတြ႕မိ။
ပန္းကန္ထဲကိုစြပ္ျပဳတ္ထည့္ၿပီးၿပီမို႔ အေပၚကိုသယ္သြားဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
ပန္းကန္လုံးအျပည့္ျဖစ္သြားေတာ့ သယ္လို႔မရေတာ့။ ပန္းကန္ႏႈတ္ခမ္းစပ္နားထိ ျပည့္ေနၿပီး ဘယ္နားကေနကိုင္ကိုင္ကိုပူေနေတာ့သည္။
YOU ARE READING
OMG! (mashikyu/mashihoon)
Fanfictionရိုးရှင်တဲ့သုံးပွင့်ဆိုင်အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့်အချစ်ဆိုတာကတော့ ဘယ်တော့မှမရိုးရှင်းပါဘူး... ႐ိုးရွင္တဲ့သုံးပြင့္ဆိုင္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမ႐ိုးရွင္းပါဘူး...
