Every Seconds With You

Secret: Forty-Four

Minabuti kong ipusod na ang buhok ko pagkatapos ko mag bihis. Isaac is still sleeping peacefully so I didn't bother to wake him up. After spraying a small amount of perfume in my neck, lumapit ako sa natutulog na lalaki sa kama. I played his hair for a while before kissing his forehead.

"I'll go now." I said after kissing his cheeks.

Nag-iwan na lang ako ng note sa lamesa niya saka pumunta sa kwarto ng mga bata. Tulog pa din sila kaya hinalikan ko lang din sila sa mga noo nila. Bumaba na ako at nag tungo sa garahe. May sarili naman kasi akong sasakyan bakit pa ako mag papahatid kay Isaac? I also can go home alone using this car.

Pinark ko ang kotse ko sa parkingan mismo ng mga nag tatrabaho sa ospital. Agad naman akong pumunta sa changing room at nag palit ng damit. I immediately go to the Emergency Room to assist some patients. Buti naman at di naman na ganoon ka loaded katula kagabi.

Some of the patients right now have a minor injury. I'm assisting those doctor who need to suture the wounds. It was lunch na when I received a message from Isaac that he will bring me a food for my lunch kaya sinabi kong sa cafeteria ko na lang siya hihintayin.

Nang makitang andoon si Clarice at ang kapatid ko ay naki-upo ako sa lamesa nila. Third wheel na muna role ko dito.

"Why don't you try talk to Kuya Barron, Collette? Baka mapilit mong umuwi na."

Nangalumbaba ako. Hindi pa rin umuuwi si Kuya Barron sa kanila. Hindi ko alam kung nag hihintay pa rin ba siyang balikan or what. I never visited him, kahit na gusto ko siyang kumustahin o di kaya puntahan kung saan siya tumutuloy, wala rin akong oras para mag biyahe pag umuuwi dito sa pinas.

I smiled at my brother. "I'll try sa weekend."

Nag-usap kami ng kung ano ano, kahit na tungkol sa kasal nila sa mga susunod na buwan ay napag-usapan din namin. Hanggang sa dumating si Isaac na may dalang lunch box.

"Sorry I'm late. Here's your food. Eat up, baby."

I kissed his cheeks. "Thank you."

Binuksan ko na ang lunch box na dala niya't naamoy ko agad ang bango ng pag kaing dala niya. Inasar kami ng dalawa kung nag kabalikan na ba kami dahil ang sweet namin. Akala niyo ang 'yon, pero hindi. I just missed him that's why I am like this to him.

Hindi naman na ako marupok, hindi ako bibigay sa pag-aasikaso niya sa akin, hindi ako bibigay sa mga pinapakita niya sa amin ng mga anak namin. Pero sige, konti na lang talaga. Yung konti na 'yon, paliwanag niya lang. Okay na ako. Okay na kami.

"Should I fetch you later?"

Tanong niya sa akin pag katapos ko ibalik ang lagayan sa lunch box.

"No need, may sarili naman akong dalang sasakyan. Maybe I'll just text you pag pa-uwi na ako."

Tumango naman siya sa akin. Wala na yung dalawa at kanina pa nag paalam na tapos na silang kumain kaya iniwan na nila kami ni Isaac sa lamesa.

"Okay na ba tayo?"

I smiled at him. "We will if you explain to me why did you hurt me years ago."

Natahimik naman siya sa sagot ko. Hindi na kami nag-usap at sinabihan ko lang siya na ihahatid ko siya hanggang lobby ng hospital at hindi ko na siya masasamahan hanggang sa pinag parkingan niya. Nang makarating doon ay agad niya akong hinila palapit para yakapin.

Siguro kung hindi niya ginawa yung bagay na nakasakit sa akin dati. Okay kami, like we are happy being complete for years now sana.

I shook my head to throw away my thoughts and focus to the man who is now hugging me.