Every Seconds With You

Secret: Forty-Nine

"Mami, faster! beat Dada!" Napalingon ako sa anak kong sumisigaw sa gilid ko. Natatawa akong tumango lang sa kaniya at tumakbo pa ng mabilis bago ko lingunin sila Isaac. 

Isaac and LA is flying a kite na si cinderella ang design, habang ang akin naman ay si sleeping beauty. Ito yung request ng dalawang bata nang makarating kami sa park. Inayos nga lang namin saglit ang mga gamit bago kami mag simulang mag palipad.

"Isaac! Stop running!" Sigaw ko sa kaniya kasi mas lalong tumataas na ang kite niya kaya napapasimangot naman tong si CL sa tabi ko.

I always dreamed about this these past few years. Yung mag kakasama at kumpleto kaming nag tatakbuhan sa park, picnic dates na mag kakasama kami. Kaya I can't stop myself from smiling dahil parang para sa akin, natupad na yung isa sa mga hiling ko na mangyari.

I have Isaac back, my daughters, CL and LA. Wala na makakapantay pa sa saya na meron ako sa ngayon.

"Mimi!" 

"See that LA? Mimi moved her eyes! I saw it!" 

"Mami, wake up!"

Ipinilig ko ang ulo ko nang marinig ang boses nila. Tinignan ko ang katabi kong si CL at ngumiti lang ito habang may naririnig pa rin akong boses ng mga bata, ng mga anak ko in fact.

I tried my best to look at the voices pero, puti?

Halos puti lang ang nakikita ko. Is this the heaven?

If this is, I can finally meet my parents but how about my babies? Si Isaac? Mga kuya at kapatid ko? Sila Mommy? I closed my eyes again and open it again. It's still blurry but this sight will do. Ilang beses kong ginawa pa iyon but my head still hurts.

"Collette? Are you awake?"

"Open your eyes if you're awake, baby!"

"Mami!"

"Why Mami is sleeping here for how many days and not in our house, Dada?"

Pinilit kong buksan ang mga mata ko kahit alam kong wala ako gaanong makikita. I blinked my eyes so that it can adjust to the light that I am seeing. Nang tuluyang luminaw konti ang paningin ko ay saka ko lang tinignan ang paligid ko.

Medyo nahihilo pa ako sa ginawa ko.

Wala pa ako sa langit? Mukhang asa loob ako ng silid sa hospital.

"Call a doctor!"

I forced myself to sit pero agad din akong inalalayan pahiga uli ni Isaac. Sinabi niyang humiga lang ako at huwag gagawa ng kung ano habang walang sinasabi ang doctor na ayos na ako. Maya maya pa ay pumasok si Aaron sa kwarto habang may kausap sa telepono niya kasabay ng pag pasok ng isang Doctor at Nurse.

The immediately checked my eyes and asked me if I feel dizzy or may masakit ba sa akin. Simple akong tumago at pinilit igalaw ang braso ko para ituro ako nanankit na uli. The Nurse also changed the bandage on my head.

"Don't stress the patient. Her body is still weak as we speak lalo na't halos apat na araw siyang walang malay."

Hindi ko alam kung nakabukas ba ang labi ko dahil sa narinig na sinabi ng doctor kay Aaron at kila Isaac. Four days? I was here for almost four days! Ni hindi ko alam kung ano ang amoy ko dahil apat na araw akong walang linis sa katawan.

"God, baby! You made me worried do much!"

I smiled and caress his hair as he buried his head in my tummy. I can hear his sobs at hindi ko maiwasang hindi masaktan. Kung nag ingat lang siguro ako hindi na siya mag aalala ng ganito. A lone tear fell from my eyes as I look at Isaac. Nasasaktan ako.