ToGetHer Forever

Cincuenta

The Hidden Truth

"Sobre Nosotros, Mi Amor."

Naghaywire nanaman ang puso ni Kristene dahil sa sinabi ni Vincien.

"A-about us?"

"Yes."

Pinagsasasabi nito? Diba nakipag-break na 'to sa akin? Sabi pa nya hindi na nya ako mahal. Tapos about us?

"Hoy Vincien. Anong about us ang sinasabi mo dyan?"

At napakurap-kurap si Vincien na napasulyap sa kanya bago ibalik ang tingin sa daan. Marahil ay nagulat sa kung paano nya ito kinausap.

"Uhm, about us?"

She scoffed at him. "Diba nakipag-hiwalay ka na? Tapos sabi mo pa hindi mo na ako mahal? Tapos diba pinagpalit mo na nga ako kay Iesha?"

At biglang nag-hazard si Vincien at itinabi ang sasakyan sa gilid at humarap sa kanya na nakakunot ang noo.

"What are you saying? Hindi kita pinagpalit kay Iesha."

Tinaasan nya ito ng kilay at inismiran. "So ano yung kiss nyo na nakita ko noon? Trip lang ganon?"

At doon napapikit ng mariin si Vincien nang maalala nya ang nangyari sa opisina niya sa Newark kung saan nakita nya si Kristene at Dylan few days after ng kasal ng kaibigan nila.

"Look Kristene, hear me out first please?"

"Tapos nung bumalik ka, kasama mo pa sya ah? Naka-angkla pa nga yung braso nya sayo diba? Tapos kahapon lang..." She trailed off then frown.

"Kristene, mag-usap muna tayo please? I want to clear everything to you."

"Oo na! So ano dito tayo mag-uusap sa gilid ng daan?"

Bakit parang ang sungit ni Kristene sa akin ngayon? Pero hindi nya rin maikakailang gusto nya ang ganitong side ni Kristene. Isa lang ang ibig sabihin 'non. Malapit na silang bumalik sa dati. Unti-unti nang bumabalik ang pakikitungo nito sa kanya.

At mas lalong napasimangot si Kristene nang makita nyang nakangiti si Vincien.

"Vincien Mikael! Anong nginingiti-ngiti mo dyan??!"

Mas lalo pa syang natuwa nang tinawag sya nito muli sa buo nyang pangalan.

He bit his lower lip to supress his smile then shooked his head. "N-nothing. I'll be driving now again. I want to show you something. Hoping that it will be a clear night sky later."

"O-okay."

And indeed, Vincien continued driving again while still holding her hand. Hindi nya alam kung saan sila pupunta pero sya na mismo ang naaatat kung saan ba talaga sila pupunta.

Maybe a bit of speed in driving won't harm right? Besides, Vincien is holding her hand. And honestly, she felt safe. Bakit ganon?

Pakiramdam din nya na natatagalan si Vincien sa klase ng speed ng pagmamaneho nito dahil sa kanya. Nahihiya naman sya.

"Vincien?"

"Yes?"

"You can speed up a bit. It's okay."

Vincien smiled and shooked his head. "I don't want to make you feel uncomfortable."

And right now, she choose to be herself. She choose to be honest.

"Honestly I am comfortable. Maybe because you're holding my hand right now."

At doon muli napakurap-kurap si Vincien at napasulyap sa kanya saglit. "R-really?"