PİCASSO 🍁/TEXTİNG

3.1

" Öyle güzel esiyorsun ki rüzgarına kapılmak istiyorum.İstiyorum ki tek bir zerrem dahi kalmasın yeryüzünde göklere taşayım.Biliyorum ki bendeki bu sevgiyi ancak sonsuz bir mavilik taşıyabilir."

Avazım çıktığı kadar bağırmak istedim  ama sesleneceğim bir isim bulamadım. Buda buradaki en büyük yaram olarak kalsın.

Resim: Güneşi bulan atlastan.

Pazartesi 12:30
~~~~

"Abi bu maçta şike vardı sende biliyorsun adamın benim hakemliğime bir garezi var .İlla bir itlik çıkaracaktı yani."

" Ya çağlar lan sana kalsa dünyadaki herkesin sana bir garezi var."

"Lan it birde kardeş diye yanımızda gezdiriyoruz seni, ne hayrını gördük senin.Hep karşımdasın lan.Bir kerede sen haklısın desen yanımda olsan ölür müsün ?"

"Yanında olduklarıma say."

"Emre varya seni öldürürüm lan."

"Ya var ya oğlum bitiriyorsun beni çağlar. Ne dersem hep bi karşılık oğlum adam ne yaptı da takıldın."

"Lan ben hakem değil miydim ? Penaltı diyorum ne alakası var diyor."

"Çağlar lisanslı şöhret olmuş futbolcular kaç yıllık hakemlere yükseliyor. Sen kimsin de sana yükselmesinler lan, söyle lan canını yidiğim kimsin sen. Ömrümü yedin be çağlar ben senin bir eşini daha görmedim ,göremem de kaldırmaz bu bünye zaten taşıyamam ölürüm bende."

"Ne ağzını yaydın lan sanki sesim çıktı şurada iki konuşuyorduk."

"Çağlar ben öldüm lan vallah billah öldüm ben iligimi kuruttun.Dön bak seninki geliyor az biraz da onla uğraş. Bak bide nasıl gülüyor bir şey olmuş belli ögrenmeye falan çalış bi sal beni ya."

"Kim ?"

Emre gözleriyle ileriyi gösterirken gördüm atlası.Bu puşt gülmeyi biliyor muydu lan ?Ağzı bir karış açılmış joker gibi gülüyordu pezevenk.

Tam şu anda önlenemez öfkem artsın diye gelmişti sanki. Kaç gündür elimden geldiğince el uzatsam da elime vuruyordu bile isteye. Sanki ben olanları hiç yadırgamıyormuşum gibi davranıyordu. Sanki bir o taviz vermiş de kendine yediremiyormuş gibi. Bende vermiştim. Belki fark etmiyordu ama ondan daha çok duvarlarımı yıkmıştım.

Sebebini başlarda anlayamasam da hissetmiştim sanırım niyetini sebebi var diyordum yarası var diyordum içten içe tamam ben kaşınıyorum ama bu kadarına gerek var mı diye yakardığım gecelerin cevabını duyduğumda çözülmüştü elim ayağım en büyük tavizi o gün vermiştim.Vicdanım yine atlasa merhamet gösterdiğinde anlamıştım bunu.Ama o yine kaçmayı tercih etmişti.
Şimdi ise joker gülüşü suratında gülüp ıslık çalarak yaklaşıyordu bize. Sonunda erdemi bırakıp bize döndüğünde baktı bana. Derin bir nefes aldığını gördüm.

"Çağlar !"

Gür sesiyle adımı seslenişine anlam veremedim başta.Ama kendi sözlerim kafamda yankı yapınca olayı daha net kavradım.
"Ben değil sen bana seslendin atlas."

"Efendim"

Bir adım.

"Çağlar !"

"Efendim"

Bir adım daha.

"Çağlar !"

"Efendim"

Bir adım daha.