Golden Blood (Legend Of The Stars #2)

Chapter Forty-three

Return to you

"Careful, Lynea..."

Napayakap ako sa tuhod habang pinagmamasdan ang nag-eensayong si Lynea. The fright written in her adorable face as she hesitatingly eyed me. Her shaky steps halted, her hands fell to her sides. Bumagsak ang mga librong nakapatong sa ulo niya sa sahig.

Bumuntong hininga ako sa kanyang pagsuko. Binigyan ko siya ng ngiti at sinenyasang tumabi sakin sa higaan.

"I can't. I really can't," she stumped on the floor. Lumalabi siyang napaupo ng bigo sa tabi ko.

Mahina akong napatawa sa kanya. Inalis ko ang unan sa harapan ko at inabot ang buhok niya. I gently combed her red hair with my fingers while staring at her down face. Sinindot ko 'yung maliit na pisngi niya sanhi na mapabaling siya sakin at muling napabuntong hininga.

"Walking was never been the most important thing to practice, Lynea," saad ko.

I continued brushing her hair while she rest. Nasa kwarto niya kami ngayon. Sa kasamaang palad, hindi pa rin siya makalabas sa sariling silid niya. Mukhang ang mahikang bumabalot sa kanya ay masyado pang malakas para sa edad niya. Hindi niya pa ito kayang labanan, hindi katulad ng kapatid niya at ng ibang may kakayahan ng salungatan ito.

Guilt crawled to my conscience again. I bit my lower lip and stare at her. Masyado pang bata si Lynea para masaksahin ang mga bagay na nangyayari sa loob at labas ng palasyo ngayon. It's better off this way for her, for the triplets, for the young ones in our kingdoms. I wouldn't let them get involved.

Besides... If there's a posibility that we wouldn't survive, they still have them.

She sighed. "You're right, ate. Lakad lang naman 'yun," gumuhit ang ngiti sa labi niya. She snickered and lift her dress. Umakyat siya ng tuluyan sa higaan niya at umusog papalapit sakin.

I smiled and welcomed the little princess in my shoulder. Malaki ang ngiti sa labi niyang umangat ng tingin sakin. "I missed you, ate Sora. I love you more than kuya Zeref, or any of my kuya princes and ate princesses. Masungit sila. Except for you and," she giggled. "Kuya Sorin."

Mahina akong tumawa at sumandal sa uluhan ng higaan. I stared at the setting goddess, Sun, from her window. Calm yet heavy breaths heavy my chest. My heart long for time for this kind of rest again.

Noong mga panahong prinsesa pa ako sa mata ng lahat. At kinasusuklam ang perpektong imahe ko. Back then, I used to be too good to be true or to exist.

"Masungit nga... They were full of pride, hard to negotiate with and even harder to convince." I shook my head on my thoughts. "Noong mga bata pa kami, hindi naman kami ganito kailap. We lived apart, but we always have that connection. And whenever we see each other, we would just understand one another. Ang kailangan lang nami'y isang sulyap sa isa't isa." Napangiti sa mga mumunting alaalang pumasok sa isipan ko.

It's been days. At wala pa rin kaming matinong naging pag-uusap. Isa pa, hindi pwedeng araw-araw akong nagtatago sa kanila. I'm starting to get worried about them now. The five kingdoms are falling apart. Hindi pwedeng kaming sampu rin.

Lynea giggled again. "I know your secrets, ate. I also knew that before. Tahimik niyong sinusuplong ang isa't isa sa isipan..."

Kumunot ng bahagya ang noo ko. Nakuha niya ang alaalang pumasok sa isipan ko. I looked down at her on my shoulder. Her eyes were innocent blinking to the rays of light from the window.

Isang mahabang katahimikan ang umusbong sa silid niya. My brows furrowed looking at her for a while. I just realized. I didn't know what kind of power Lynea had. Mukhang masyado akong nadala sa palaisipang bata pa siya. I'm starting to wonder about it now.