Golden Blood (Legend Of The Stars #2)

Chapter Forty-nine

Advance Merry Christmas everyone! Happy reading!☄️

***

Innocent

Anim na pares ng namumulang mga mata. Pitong makapangyarihan. Lahat ay sumisimbolo sa iba't ibang klase ng titig.

Pagdududa. Pagkalito. Pagkamangha. Galit. Takot. Paggalang... At pananabik.

Wala pang dalawang segundong lumipas ay ramdam ko na ang paggising ng espada ko. Bumilis ang daloy ng dugo ko sa diwa nito. Isang babala sa posibleng mangyari sa silid na alam nitong maaaring maging sanhi ng paghugot ko nito papalabas upang gamit. I hope it won't come to that point.

I show no affection in my face, and remained my presence as it is. Sa mahabang mesa ng pagpupulong ay nakalantad ang mga bisita ko. Mga bisitang umaasa akong nakahanda rin sa 'pag-uusap' na ito.

Sa isang parte ay ang mga hari't reynang hindi ko na naaalala ang huli kong pagharap sa kanila. Wala akong nakikitang masyadong pagbabago sa kanila, maliban sa paglolobo ng tiyan ng isang reyna. Queen Adrianna's child is ascending its presence to all of us. I can even if its little connection to mine. Besides that, there is not much change. All of them are still breathtaking, impossible for someone weak to meet their eyes for a long time because of their ruling specters.

Katabi ng bawat hari ang kanilang reyna, maliban sa aking ama na hindi ko malagyan ng kaguluhan ang mga titig nito sakin. He looked upset, dismayed, abandoned, and proud at the same time. The queens looked at me pleased with their calm faces, ngunit hindi ko maipagkakaila ang sumisilay na pag-aasam sa kanilang mga mukha. Para bang nakakita sila ng kasiguraduhan at hindi isang pagtatalikod at kawalan sa pangangalaga nila.

However, the kings' impressions were cold. Maraming emosyon ang magkahalo sa mga ekspresyon nila na hindi ko na magawang tukuyin pa ang lahat ng ito.

On one side of the long table, the most alluring creatures I ever saw. Pale skin, blood-lusting eyes, rough features. Along with their capes, and suits and dresses ideal for kings and queens, they hardly looked like villains. Ang layo nila sa mga bampirang nasa mga kagubatan... Wala silang suot na mga talukbong, o kahit anong garmentong nagtatago sa kanilang anyo. They freely sat and looked at me in different ways.

Sa mga mata ko'y halos pare-pareho lang ang mga edad ng mga ito, pero tiyak na hindi. Sila ay isang pamilya, at alam ko na kung ano at kanino ang ngayon ko lamang nasilayan na pamilyang ito.

All of them in this one table have traveled from afar. Deacon is nowhere near any of the five kingdoms. I'm sure it is nowhere near too to this family's domain.

Sa lahat ng mga matang ito, isa lang ang labis na nakapagpatigil ng paghinga ko. I made sure--so sure that my mind is sealed from anyone who would dared in this room. Especially to him.

Kahit hindi ko siya titigan ng maigi ay naaanig ko ang labis na pagbabago niya. Ang lahat-lahat sa kanya ay walang-wala na kumpara sa dati. I remembered once he refused to where these suits but now, it's as if he took his claim over it. Ramdam ko rin ang pagbaba at pagtaas ng bawat titig niya sa katawan ko na tila may masusing pinag-aaralan.

Keep yourself together. Pagpapaalala ko sa sarili. I have to be certain. Ang mga matang nakatitig sakin ay ang mga mata ng dalawang bagay. Kakampi o kaaway.

Whatever it is, I will treat them the way I handled other councils that came to visit me before. These are eyes that were never trustworthy. I knew it the moment when the sword woke itself in my waist. Hindi ako magpapadala sa kahit anong bagay ngayon, o magpapakita ng kahit anong epekto nila sakin.