Golden Blood (Legend Of The Stars #2)

Chapter Twenty-five

Ang unang espadang abot-kamay ko...

Nasa likod ng batang puting lobong pilit na nagtatago sa mga kakahuyan. Kung ito ang espadang nagmula sa mga maharlika, papaanong napunta ito sa mga elven? Sa tanging mga tagapagbantay ng kagubatan? Did it fell here in Cianna?

May sinabi kanina sa Veron tungkol sa lobong ito. Kahit ako ay may naisip rin... Sa mga taong-lobo, ang pinakamatagal mamuhay sa kanila ay ang mga kagaya ng batang ito--na hanggang ngayon ay bata pa din kahit batid kong higit na itong nakatatanda sa loob ng mga panahon.

"Ano ang kailangan kong gawin?" Tanong ko sa isipan.

Sumulyap ako sa mga taong lobong masasabi kong nag-uusap usap na rin sa kanilang mga sariling isipan. Kanina pa silang nag-umpisang magplano pagkatapos pumayag ni Rameshk sa kagustuhan ni Veron.

"Wait... Don't tell me Sora's singing? Nahihibang ka na ba, Veron? Gusto mo bang mawalan ng malay? A werewolf's voice is connected to the moon. Higit silang may kapangyarihan ngayon at gusto mo pang madinig ang matitinis nilang awit? They'll lull you to death..."

Napadaing ako sa biglang pagpasok ni Selera. Gusto ko siyang lingunin sa likuran at bigyan ng matalim na tingin.

"That's cheering" isip ko.

Kahit sa isipan, narinig ko ang pag-ismid niya.

"Huwag mong sabihing papayag ka? Nakakapanibago ka, ngayong gabi lang tayo nagkita ay humantong na tayo sa ganito. Sabihin mo nga sakin, may hinahabol ka bang oras?"

Naramdaman ko ang emosyon niya mula sa likuran. Pumapaibabaw na galit.

"Selera..."

"Nagmamagaling ka" matigas niyang pagbibintang sa isipan.

Suminghap ako sa salita niya.

Masisisi niya ba akong kung oo? Sa maikling panahon, madami akong nasaksihan. Hindi ko ginagawa ito para sumuway, maging makasarili, o para sa mga espada lang. Mayroon pa akong isang rason na gustong patunayan.

"She is commiting something a queen in this world could never have done. If you are against this, you can leave now, Lilura" pagsabat ni Veron sa isipan namin.

"Leave..." Mahinang bulong ni Selera. Sa pagsambit niya ay parang may nakakamangha siyang narinig.

"Leave, Levinthes? Don't act like you're not doing this for nothing. Batid ko ang lahat ng kaganapan sa mundong ito kaya huwag mo nang pagtangkaang itago pa ito... I'm not leaving my 'fragile' sister here. She's fucking turning her back from the five kingdoms, the place where she lived peacefully and accordingly with respect of every fucking creature ever lived. She had a good image, a well crafted one. Princes beg for her and princesses despise her allure. She was perfect yet she's turning herself against everything she has and she doesn't even know that is because of you!"

Marahas pumuhit ang katawan ni Veron at sumisiklab ang matang bumaling sa likuran. Hindi niya ako tinignan at matalim ang titig na alam kong para sa kapatid ko.

Hindi ko inakalang uusbong ng biglaan ang mga salita ni Selera.

He took one step. Humakbang ako patagilid at humarang sa dadaanan niya.

"Veron... let her be. She was right. Tumatalikod na ako, kaya huwag mong hayaang pagsisihan ko ito. Gagawin ko ang lahat sa abot ng makakaya ko para sa ikabubuti. So, I'm sorry--" mahinang sambit ko.

"--I'm sorry if you don't like my decision but I'm stopping the Emperor. I'm the only one who can... Alam mo ito... D-Darating ang panahong tinutukoy ng Haring Daniel na digmaan at may posisyon akong gagampanan. I can't figure this out now, but I know the swords will lead me. The drops from my blood will lead me. And with you, I will have my whole kingdom beside me"