Golden Blood (Legend Of The Stars #2)

Chapter Forty-seven

Kill

Lumapag ang apat na dragon naming apat sa labas ng silyadong mga nagtataasang pintuan. Katahimikang bugso ng paligid ay nakakabahala sa pagdating namin. Halos malaglag naman ang baba ko sa dami ng mga kawal sa mga itim na bakal nilang kasuotan. Narinig ko rin ang singhapan ng tatlo sa magkabilang gilid ko. Higit pa ito sa inaasahan ko...

Sinong hindi mawawalan ng hininga sa tanawing ito? The alignment of knights almost conquered the entire grassland outside my place.

Tumanaw ako sa kalangitan. The sky seemed empty. Walang mga ravensiel ngayon... Ang araw na ito, ay ang araw pala ng kanilang pagpapahinga.

I sighed and get on my feet. Bumaba ako at naanig ang mga prinsipeng naghihintay sa pagbaba namin. Sa harapan nila ay mga nilalang puno ng alahas at ginto ang bawat parte ng katawan at kasuotan. Wala silang naging pakialam sa mga dragon. Naroon lamang ang sabik na ngisi mga mukha nila nang makita ako.

I stared at the princes. Based on their faces, they are pissed--no. They are in rages. Their fists gripping and jaws clenching uncontrollably. I can suddenly feel each of their powers surfacing out.

Narito rin ang puting lobo na si Spirit. At higit pa ito sa mga prinsipe... Handang-handa na ang katawan nitong umatake sa mahigpit sampung taong nakatayo sa harapan nila.

Lumipad paitaas ang apat na dragon nang tuluyan na kaming makababa. I hold no emotion in my face as I studied the elites in front of us. I stood in front, the princes stood on each of my sides. Spirit went behind me. It slightly nuzzled its head to my shoulder before growling loudly to richest personas who demanded to see me.

"I suppose their is no need for a bow to her and to the rest, my friends. After all, we might be just as equal to them." Ang nangunguna sa kanila ay nagsalita saka ngumisi.

I can barely imagine the dumbfounded and scornful faces of the princes and princesses behind me right now. Equal...

Pinagmasdan ko sila ng maiigi mula ulo hanggang paa. Tangi ko lang nakita ang karangyaan at tanda ng kayamanan sa bawat postura nila. Ngunit may kalupitan at dugo rin sa mga kamay. Tumagal ang titig ko sa mga latigong hawak nila, at tila kadenang nakakabit sa mga kamay nila. Doon ko lamang napansin ang kabuoan ng itsura ng mga kawal. They are in line... with chains from their masters' hand. Nakakonekta sila sa bawat isa... At sa mga kamay nang sampung mga lalaking ito na walang pinapakita kundi yaman.

The knights of Ischyróteri... are not knights. They are slaves.

Doon ko lang din napansin ang mahihinang daing. I look through the crowd and saw other men dressed like the ones facing me right now lashing them. Tumatama ang latigo sa likod ng mga naninigas lang na mga kawal at wala man lang hinaing sa mga mukha. Tila hindi na bago ang bagay na ito... at kinaugalian na nila.

I can see why the princes are in rage. Because they are knights, too. Behind every prince, there is always a silent knight waiting for their battles, too.

"We are here to give you an alliance," One said without a tone of respect. He lend his hand behind him. "Them. The powerful and most loyal Ischyróteri. They will all be yours!"

Sabay-sabay silang tumawa. Ang mga mapaglarong ekspresyon nila sa mukha ay hindi nawawala. Ang sakim sa kanilang mga mata at uhaw sa kapangyarihan ay masuri kong nararamdaman sa bawat isa sa kanila. None of them have goodness in their hearts. Only abuse of wealth and power. Even in front of the representation of the five kingdoms they have no respect.

Malamig ang titig ko sa kanila habang hinihintay silang matapos sa pagtawa. Walang may nagsalita samin hanggang sa tumigil sila. Ang nagunguna sa kanila ay napatitig ulit sakin. He chuckled and started walking closer towards us. Of course, he didn't. Bago pa ang pangatlong hakbang ay bumulagta na ang puting lobo sa harapan nila.