Golden Blood (Legend Of The Stars #2)

Chapter Thirty-eight

Sin

"Katulad mo, ay isa rin akong gintong dugo noong diwata pa ako. Ang buhay ko sa lupa noon ay isang mahabang paglalakbay dahil isa ako sa mga napiling basbasan. At ito ang kinalabasan ko sa panahong ito. I'm an enchantress. This was the power that the swords has given me. Ang pinakamataas na uri ng kapangyarihan sa mga kagaya ko ay napasa-akin. I am above all others now because of who I was,"

Parang nilagyan ako ng sumpa sa mga  salitang binitawan niya. Tinignan ko ang katawang diwa niya mula ulo hanggang paa. She was intimidating, more empowering than the presence of the queens.

"A-At... Binigay sayo ito ng mga espada? The power you have now came from them?" Nanghina ang boses ko at halos nababasag na.

Sinundan ko siya ng tingin nang magsimula siyang gumalaw. The sword's tip on her hands touched the bricks of the floor. Nanlaki ang mata ko sa simple at mahinang pagtama nun ay gumuhit ang napakalaking bitak mula roon patungo sa taluktok ng silid.

Something pang on my chest that made me stepped back. Napasapo ako roon at mabibigat ang hiningang napatingin sa espada.

"It has been used..." Bulong ko sa sarili.

Kahit ang isang nasa kamay ko at tila gumawa rin ng pulso. Tipid na tumango ang engkantada.

"Oo, Sora. Binigay ang katauhang ito sakin... At wala akong pinagsisihan. I wanted to be an enchantress all my life and I did. Sinong mga katulad ko ang hindi magnanais ng kung sino ako ngayon?"

'Ako' nais kong sambitin. Bumuntong hininga ko at kinimkim muna ang mga salitang nais ng kumawala sa bibig ko at hinayaan siya munang magsalita at makikinig ako.

I have the thought now. Lahat ng mga basbas na iniaalay, ang mga buhay ng gintong mga ravensiel na binigay bilang sakripisyo noong dating panahon. Noong oras niya, at sa oras na marami pa sila--kami na nabubuhay para masiguro ang mga tamang kamay na hahawak sa mga espada na Astraea, at ang paghahanap sa ikawalo... Veron said none of them ever succeeded. After all the time that has passed and none of them was left, until my birth came. Maybe this was the reason why they never found it, they were all deceived by the power of the swords. At kung ano ang mabibigay ng mga ito sa kanila.

Tila nanlambot ang mariin kong kapit sa hawak ko. Will I be... deceived too? Hindi. Nasa akin ang kapangyarihang kumuha at pumatay ng mga damdamin. I am stronger enough to use it against my own. And I was never deceived by anyone, well, Veron's an exception.

Sinuklay niya ng mahahabang kuko niya ang dulo ng kulot niyang buhok at naghahari sa apoy na mga matang bumaling sa kinatatayuan. "Teka... Bakit ko ba sinasabi sayo ang mga ito? Ano na ang mga napatunayan mo?"

"Paano ko nasisiguradong gagawin mo ang iyong tungkulin? I know princesses and they knew nothing but to depend and stand beside their king. Kaya bakit? Bakit ko ipagkakatiwala sayo ito?" She held up the sword. Napasinghap ako nang tinutok niya muli iyon sakin. "Ano sa palagay mo ang sarili mo, Sora? Ikaw ang unang prinsesang isinilang ng limang kaharian, hindi ba? Bakit ka binasbasan ni Lavislous?"