CÂNMÂNÂ - BİR ŞAKAYIK ÇİÇEĞİ MASALI 🎀 (tamamlandı) MUÂŞAKA SERİSİ 🌿

~ 13. Bölüm ~

(multi :Nevâl ve Bâyezid )

Nevâl Çalaphan'dan ✨

Bir an tutuşan, ve sonra sönüveren saman alevinden halliceydi aramızdaki adımlar. Sona eremedikçe çekilmiş bir yay misali geri dönüyordu çıktığı yere. Yine öyle olmuş, Mehmed abinin gelişi ile sönüvermişti yangınımız. Hiç konuşmamış, hiç sarılmamış gibi sinmiştik yine köşelerimize. Bunda birkaç gün süren hazırlıklar da büyük etki sağlamıştı tabii.

Mehmed abinin o muazzam (!) zamanlaması ve gelişi sonunda kız tarafından olumlu yanıt geldiğini haber vermek içindi. O kadar mutluydu ki Bâyezid ve Zeynep yetmemiş az daha beni de kucaklayacaktı şaşkın! Onun güler yüzünün her zaman böyle gülmeye devam etmesi için aklıma geldikçe dua ediyordum. Çünkü kalbi çok güzeldi can abimizin...

Nihayet biten hazırlıklar ve sayamadığım kadar çok bohça ile kız tarafının yaşadığı şehre gelmiştik. Akşama yakın vardığımızda yemek yediğimizi söylesek bile ikramlık dolu tabaklar konulmuştu önümüze. Üstelik biz yedikçe tabaktaki boşluk devamlı dolduruluyordu. Bitirmek ne mümkün? Lakin öyle değişik öyle güzel yemekleri vardı ki Nâre de benden hayatımızda bu kadar çok yediğimizi hatırlamıyorduk.

Yemeklerin ardından artık salona geçilmiş, erkekler iç kısımda otururken kadınlar açık duran salon kapıları ardında haremlik selamlık halinde oturuyordu. Salonun baş köşesine hazırlatılan nişan masası gold rengi ağırlıklı ve şahaneydi. Öyle süslüydü ki beş saniyeden fazla bakıldığında gözlerinizde istemsiz bir kamaşma oluyordu. Aslında adetlerinin böyle değil, isteme, söz, nişan olarak ayrı ayrı olduğunu, hatta aralarda her iki tarafın hanımlarının birbirini evinde ziyaret edip bohça takdimi yaptıklarını söylemiş, gençlerin izin konusu yüzünden bir gecede yapmaya mecbur kaldıklarını parantez içinde belirtmişlerdi. Adetlerine ne kadar düşkün oldukları içeri her gelen aile büyüğünün bunu en baştan anlatmasından belliydi. Fakat öyle saygılıydılar ki insan sıkılsa bile nezaketsizlik yapamayıp en baştan defalarca dinliyordu. Muazzez'in halası Fatime hanım Amine annem ile hal hatır sorması bittikten sonra bu kez Nâre'ye dönmüştü.

-Sen nasılsın kızım? Nasıl eşin, evladın, kaynanan, kaynatan?'dedi içten bir gülüşle. Sorunun gittikçe uzaması ve içinde barındırdığı kişiler ile ufak bir şaşkınlık yaşamıştık hep birlikte. Çünkü nasıl diye sorduğu kayınvalideyle az evvel konuşmuş ve Nâre'nin yanında oturuyor olmasına rağmen tekrar onu sormuştu. Duraksamış olsa da bozuntuya vermeden başını salladı Nâre.

-İyiyiz, hepimiz iyiyiz çok şükür. Siz nasılsınız?'dedi sakince tebessüm ederek. Kadın başını memnun biçimde sallayarak gülümsedi.

-Şükür şükür Allah iyilik versin.' dedi yine aynı samimi tavrıyla. Soru cevap bittiğinde bu kez döndüğü ve sıradaki kişi bendim. Gözlerimi ona çevirip nefesimi tutarak uzun soruyu bekledim. Nitekim öyle de oldu.'Sen nasılsın kızım? Nasıl eşin, evladın, kaynanan, kaynatan?'

Sorular böyle sürüp gitmiş, sanıyorum kız tarafında olan yirmi hanımda hepimize teker teker hepimizin halini hatırını sormuştu. Başta garip gelse de alışıyordu insan. Nâre ve Mihrimah ile alttan alta gülerek cevap vermiştik sorular silsilesine. Bu muhabbetler sürerken gözlerimiz etrafta gezip müstakbel gelinimizi arıyordu haliyle. Ama yoktu. Sonunda tüm hal hatır faslı bitmiş ve Muazzez en son çıkıp gelmişti. Çok güzeldi hakikaten. Sütlü kahve renginde bir elbise giymiş, saçlarını ördürüp kibar bir topuz yaptırmıştı. Salona girip erkeklerin bulunduğu yerden başlayarak tüm büyüklerin ellerini öpmüştü. Hatta öyle ki sıra bize geldiğinde bir an şaşırıp elimize uzanır gibi olmuş, Nâre ile gülerek ona sarılmıştık. Benim kınamda şen şakrak olan kız bu gece bambaşka bir hale bürünmüştü. Yüzündeki ciddiyet, ister istemez bizi bir sorun mu var düşüncesine itmiş, neyseki Mihrimah'ın bir punduna getirip sorması ile içimiz ferahlamıştı. Onlarda adet üzere gelinlerin pek hevesli görünmemek için ciddi durduğunu , Muazzez bu tavrının sebebininde bu olduğunu öğrenmiştik. İlginçti.