CÂNMÂNÂ - BİR ŞAKAYIK ÇİÇEĞİ MASALI 🎀 (tamamlandı) MUÂŞAKA SERİSİ 🌿

🌺 ~ FiNaL ~ 🌺

*yorumlar finale yakışır olsun 🎉
(multi : Akınşah Konağı )

Nevâl Akınşah Çalaphan'dan ✨

Seviyordum çiftlik evinde olmayı. Dalından toplayıp bahçesinde yemeyi, çardağında oturup yollarında atla gezinmeyi. Seviyordum bu insanın olmadığı doğa parçasında ailecek olmayı. Fakat yalı başka... Yalı bambaşka... Evvela genç kızlığım vardı bu yalıda. Misafir oluşlarım, sevdiğimin sesine bulanmış duvarlara bakıp hayal kuruşlarım... Çocuklarımın ilk adımları vardı. Ve şimdi bu gece gireceğim yeni yaşımda bütün ailemiz ile birlikte bu çatı altında olacaktık. Yalnızca benim için de değildi bu toplanış. Bir sene daha buradayız dedikleri halde geçen hafta arayıp apar topar biz temelli dönüyoruz diyen Muazzez ve Mehmed abi içindi. Tıpkı eski günlerdeki gibi bir arada olacak, kalbimizin bir parçası ıraklarda garip kalmayacaktı.

Aradan geçen şeyler bizden çok şeyler götürmüş, lakin bir o kadar da getirmişti. Şimdilerde Duhâcık birinci sınıfa başlamış, Asrın ile iki sene evvel bu şehre yerleşen Zeynep'im anaokulu öğrencisiydi. Bittabii öğretmeni de annesi... Beyzâdemin yönlendirişiyle açtığım anaokulunda öğretmenlik yapmak benim için en güzel gelişmeydi. Dördüncü yaşlarına basmış ikizlerim ve süt oğlum Süleyman Can'ım da yanıbaşımdaydı. Altı aylık Gülru hanım ise büyükleri okula başlayınca torunsuz kalmak istemeyen babaannesiyleydi her gün. Tam bir hanımefendi gibi yetişiyor, siması ve yeşil gözleriyle küçük bir Amine Çalaphan görünüyordu gözlerimize. Ziyadesiyle mutluydum bu vaziyetten. Elimdeki limonu ikiye bölüp salata sosunda kullanmak için sıkacağa uzandım. Gözlerim yanımda ekmek doğrayan eltime kaymıştı.

-Dün biriyle tanıştım. 'dedim sır verir gibi kısık bir sesle. Duyduğu ile maviş gözleri açılmış, merakla bana dönmüştü.'Asrın Zeynep'i bırakmaya hanım arkadaşıyla geldi. Bizi tanıştırmak istediğini söyledi. Bende buyur ettim.' Nâre elindeki ekmek parçalarını sepete bırakıp devamını dileyen gözlerle bana dönmüştü. Limonu sıkmayı bitirip sosu salataya döktükten sonra çeşmeye uzanmış, ellerimi yıkamıştım.

-Hande adında tatlı bir kadın. Yakın zamanda evlenmeyi düşünüyorlarmış. Kadın daha önce bir evlilik yapmış, anlaşamayıp kısa sürede boşanmış. Ve küçükken geçirdiği bir rahatsızlık nedeniyle çocuk sahibi olamıyormuş. Bu yüzden Zeynep'e şimdiden çok alışıp, çok sevmiş. '

Duraksadım. Kızımın o hanımla güzel anlaştığını, Asrın'ın ise onlara sevgi dolu gözlerle baktığını görmek içimi rahatlatmıştı. Çocuğu olmamasına üzülmüştüm elbet. Lakin her şerde bir hayır vardı. Bu durumda hem Asrın'ın sağlık sorunu hemde kadının bu rahatsızlığı aralarında problem olmayacaktı. Üstelik Zeynep bir tanecik evlatları olarak güzel bir ilgiyle büyüyecekti. Elbette bende her zaman kızımın yanında olacaktım. Nâre dudaklarını bükmüş boşluğa bakarken  benimle aynı şeyleri düşündüğüne emindim. Öyle de olmuştu.

-Hayırlısı olsun haklarında. Ama sevindim gerçekten. Senin kadar iyi tanımıyorum ama az buçuk biliyorum gördüğümden. Asrın iyi bir insan. 'dedi sakin bir tavırla. Başımı olumlu manada salladım. Asrın'ı mahveden o saplantılı aşkı ve kötü alışkanlıkları olmuştu. Ama şimdi hem o kötü alışkanlıkları bırakmış hemde tedavi olmuştu. Zeynep'in gelişi ise hayatını bambaşka bir düzene oturtmuştu. Yalan yok, bu kadar iyi bir baba olmasını beklemiyordum. Beni hem şaşırtmış, hemde kızım adına sevindirmişti. Bizim laflayışımız arasında içeriye koşan Duhâ ve Zeynep gelip yanımızda bitmişlerdi.

-Anneciğim Mihrimah halamlar bu akşam gelemiyormuş. 'dedi Duhâ koştuğu için nefes nefese bir vaziyette.'Talha eniştemin alerjisi tutmuş, ilacı uyku yaptığı için ancak kahvaltıya yetişirlermiş.' İstemsizce burulmuştu yüzlerimiz. Bir arada olmayı, sofraya eksiksiz oturmayı çok özlemiştik. Kısmet kahvaltı sofrasınaydı artık.