CÂNMÂNÂ - BİR ŞAKAYIK ÇİÇEĞİ MASALI 🎀 (tamamlandı) MUÂŞAKA SERİSİ 🌿

~ ÇALAPHAN'DAN 4 ~

(multi : Bâyezid ve Nevâl)

Bölümü
Sezen Aksu - Doymadım doyamadım
ile okuyunuz 😌 ricamdır 🤗

Bâyezid Çalaphan'dan 🕶️

Gömleğimin üst düğmesini hışımla açarken girdim salona. Uykusuzluk ve yorgunluk bana sinir olarak geri dönmüş, gerginlikten ayağıma takılan halıyla bile kavga eder raddeye gelmiştim. İçeriye girip telefonla konuşan abimin yanına çökercesine oturdum. Nevâl muhtemelen odada dinleniyordu. Zaten az sonra inerdi aşağıya. Geldiğimi haber verme gereği duymadan başımı ellerim arasına aldım ve derin bir nefes üfledim. Bu esnada abim konuşmayı sonlandırıp yanıma oturmuştu.

-Hoşgeldin aslanım. Hayırdır ne bu hal? İyice dağıtmışsın kendini. 'dedi takılır gibi bir tonla. Sitemkar bakışlarımı kehribar rengi gözlerine çevirdim. Onun yıllardır alışkın olduğu bu tempo malesef bana ziyadesiyle yabancıydı.

-Olmuyor abi olmuyor... Ben yapamıyorum... 'dedim sesim bir mırıltıdan ibaret çıkarken. Muzip bakan gözler bir anda ciddileşmiş, çatılan kaşları yüzüme bakmıştı. Bir iç çektim sıkıntıyla.

-Deniyorum, çabalıyorum ama olmuyor. Sevilen yanıbaşındayken zoraki olanla geçmiyor ömür... Dayanamıyorum daha fazla. Düşün dün gece sabahı yatağımda değil arabada karşıladım.'

Gözlerimin uykusuzluktan çöktüğünü hissediyordum. Bir yandan restoranın yeni şubesi için koşturmaca, diğer yandan emanetçisi olduğum Akınşah holdingin işleri... Yetmezmiş gibi Kutludağ'lardan gelen onlarca sorunla uğraşıyor, o şeytan kadınların rahmetli kayınpederimin emeğine zarar vermesine engel olmaya uğraşıyordum. Lakin yetmiyordu... Daha dün gece sabaha karşı holdingden çıkıp restoranları kontrol etmiş, dolayısıyla eve sabahın erken saatlerinde varabilmiştim. Değil karımı, mutfaktaki tencere tavayı bile özler olmuştum. Abim elini dizime yasladı.

-İyi de aslanım Nevâl'e ne diyeceksin? En başta düşünecektin bunları. Üstelik kız hamile! Bu haldeyken ne yapsın, yazık değil mi?'dedi sesi mahsunlaşırken. Daha evvel konuştuğumuz için biliyordu konuyu. Nitekim beni tanıyıp da anlamayan yoktu. Dudaklarımı bıkkınlıkla büktüm.

-Bitireceğim abi. Doğumdan hemen sonra bitereceğim bu işi. İkisi arasında kalmak ölümden beter. Nevâl anlayacaktır beni. Zaten hamile olmasa bu zamana kadar devam etmezdim... '

Bir yönetici ayarlamalıydım doğuma kadar. Hem benim hem babamın tanıdığı, güvendiği biri olmalıydı. Ancak öyle gözüm arkada kalmaz, rahatça kendi işimin başına dönebilirdim. Ben takım elbiselerin değil, şef önlüğünün adamıydım. Zor geliyordu tüm bunlar... Elimi yakama götürüp boğazıma dokundum. Odaya çıkıp şu kıyafetten arınmak istiyordum.

-Ben bir üzerimi değiştireyim... 'dedim ayağa kalkarken. Bitkin bir tavırla kalktım ayağa. Abimde durmamış, o da benimle ayaklanmıştı.

-Bende Duhâ'ya bakayım.' dedi yanımda salon kapısına doğru yürürken. Sükunet ve düşünceler içinde yürüdük çıkışa dek. Fakat tam çıktığımız an merdivenlerde sertçe duyulan bir ayak sesi doldu kulağımıza. Ardından dönemeçte Nevâl belirdi gözyaşları içinde. Bakışlarımız bir an kesişmiş, hayal kırıklıkları içinde bakmıştı gözlerime. Ve sonra hiç ummadığımız bir şey olmuştu. Nevâl'in ayakkabısı üzerine giydiği bol elbisesine takılmış, ben ciğerlerime bir nefes çekemeden karım gözlerimin önünde aşağıya yuvarlanmıştı....