Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

4. The first day.

Ik knipperde met mijn ogen, door een spleet tussen de gordijnen van mijn hemelbed zag ik de maan door het raam schijnen. Ik moest bijlange na nog niet opstaan. Nog eventjes slapen, ik sloot mijn ogen weer. 'Wat ziet Draco toch in haar?' hoorde ik een stem fluisteren. Mijn ogen vlogen weer open. Dat was overduidelijk de stem van Patty. Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Waarom denk je dat hij iets in haar ziet? de stem van Anna, een ander meisje van Zwadderich. 'Hij negeert dat modderbloedje al jaren en nu laat hij haar naast hem in de trein zitten en tijdens het avondmaal keek hij heel de tijd naar haar.' Dit ging over mij, maar ze zagen het helemaal verkeerd, ik en Draco waren alleen maar vrienden. Zo zag ik het toch. 'Dat is inderdaad raar.' zei Anna. Ik begreep hen wel, het was inderdaad raar dat Draco plotseling aandacht aan mij besteed. Ik was zogezegd een modderbloedje. 'Ik dacht dat hij mij leuk vond, jij hebt dat toch gehoord?' vroeg Patty, ik walgde van de toon in haar stem. 'Ja, inderdaad.' Anna's stem klonk niet meer zo zeker. 'Misschien probeert hij iets nieuws uit?' zei Anna voorzichtig. 'Als een liefdadigheidsactie?' vroeg Patty. 'Ja, precies.' riep Anna uit. Je kon duidelijk horen dat Patty boven Anna stond, Anna was de volger. Ik zuchtte en draaide me om in mijn bed, ik was doodop en wilde weer verder slapen. De stemmen hielden op met praten, gelukkig maar.

De zon prikte in mijn ogen, ik kreunde, tijd om op te staan. Ik deed mijn gewaad aan en gespte mijn rugzak op mijn schouders, de rest was al gaan ontbijten, snel liep ik ook naar beneden. Toen ik van de trap kwam, zag ik Draco staan, geflankeerd door Korzel en Kwast. Onze blikken kruisten elkaar en hij glimlachte, ik glimlachte terug, maar mijn glimlach vervaagde toen ik dacht aan het gesprek die ik die nacht gehoord had. Het was al teveel opgevallen dat ik en Draco een band hadden. Ik passeerde hen en liep naar de uitgang van de leerlingenkamer. Tijdens mijn wandeling naar de grote zaal kwam ik de bloederige baron tegen, hij zweefde net van mij weg en wou net verdwijnen in een muur. 'Baron?!' riep ik uit, hij draaide zich om. De geest keek me verveeld aan. Hij knikte weer naar me. 'Waarom doet u dat?' 'Wat doe ik juffrouw?' De bloederige baron kwam naar me toe gezweven. 'Waarom knikt u naar mij?' Hij kwam voor mij zweven, ik voelde de koude die van hem afstraalde. 'Ik denk dat u dat zelf wel weet.' Zou hij het dus weten van mijn vader? Maar hoe? 'De geestenwereld heeft geen geheimen, juffrouw Vilijn.' Mijn ogen sperden zich wagenwijd open bij het horen van mijn echte naam. De bloederige baron zweefde recht door mij en het was net of er ijswater over me heen werd gegooid. Ik rilde. Dit was niet goed, als de bloederige baron het al weet, zouden de andere geesten het dan ook weten? En zouden die geesten het dan niet doorvertellen, ze zouden het kunnen doorvertellen aan Perkamentus. Ik ademde diep in, dat kon niet, dat mocht niet gebeuren. Ik moest iets bedenken om ervoor te zorgen dat niemand kwam te weten dat Voldemort mijn vader was. Snel liep ik verder voor het ontbijt, mijn maag rammelde.

'Claire Spoir?' Ik stond op en liep naar Sneep, die de lessenroosters uitdeelde. Zijn blik boorde in die van mij, ik dacht aan ons gesprek gisterenavond. Snel pakte ik het rooster uit zijn handen en ik liep terug naar het uiteinde van de tafel, waar ik ging zitten. Eerst hadden we toverdranken, die nu door professor Slakhoorn werd gegeven en daarna een blokkuur geschiedenis van de toverkunst, met de oude professor Kist, die na zijn dood verder was blijven lesgeven, hij had gewoon zijn lichaam achter gelaten in de leraarskamer en was als geest naar de les gegaan. Deze namiddag hadden we gedaanteverwisselingen. Ik was blij dat we deze voormiddag toverdranken hadden, dat was een van mijn beste vakken, na bezweringen en verweer tegen de zwarte kunsten.

Ik kwam het dampende lokaal binnen van toverdranken. Ik zuchtte, ik zag dat we deze les samen hadden met de griffoendors. Gelukkig Harry Potter zat zo te zien in deze les, van het trio was alleen Hermelien Griffel hier. 'Klas, kom allemaal naar hier.' riep de kleine tovenaar met de naam Slakhoorn. 'Wie kan me zeggen wat er in deze ketels zit?' vroeg hij. Hermeliens vinger schoot in de lucht, maar voordat ze kon antwoorden, kwamen er twee jongens het klaslokaal binnen. Harry Potter en Ron Wemel. Ik zuchtte en keek naar mijn voeten. 'Ah, jongens, kan ik jullie helpen?' vroeg Slakhoorn. 'Dag professor, we komen voor de les, professor Anderling zei dat we deze les nog steeds kunnen volgen.' zei Harry. 'Dat klopt, inderdaad, voeg jullie erbij jongens.' Slakhoorn wilde zich weer naar ons omdraaien, maar Harry opende zijn mond weer. 'Uhm, professor, we hebben nog geen boeken.' 'Er liggen er daar wel in de kast.' antwoordde Slakhoorn. De jongens liepen naar de kast en hielden een soort van gevecht, toen ze zich omdraaiden, keek Ron triomfantelijk. Ik zag wel waarom, hij had het mooie, nieuwe boek weten te bemachtigen, tewijl dat Harry een gehavend boek vasthield. Ik richtte mijn aandacht weer op de professor. 'Dus wie weet er wat er in de ketels zit?' Hermeliens hand schoot in de lucht. 'Juffrouw Griffel.' Hermelien zette een stap naar voren. 'Dat is veritaserum, de waarheidsdrank en dit is amortentia, de meeste krachtige liefdesdrank die er bestaat.' 'Inderdaad, vijf punten voor griffoendor en weet er iemand toevallig de eigenschappen van amortentia?' Hermeliens hand schoot in de lucht, maar de mijne ook. 'Juffrouw Spoire?' 'Het ruikt naar datgene wat je het liefste hebt.' Ik twijfelde even voordat ik verderging, maar toch zette ik een stap dichter naar de drank. 'Voor mij ruikt het bijvoorbeeld naar lavendel.' Ik snoof wat dieper in. 'En chocolade.' fluisterde ik erachter. Waarna ik begon te blozen. 'Goedzo, juffrouw Spoire, vijf punten voor zwadderich.' Ik was blij door de gedachte dat ik enkele punten had verdiend voor mijn afdeling. 'Amortentia is een zeer verleidelijke drank en ook zeer gevaarlijk als het verkeerd gebrouwen wordt.' De geur trok mij nog sterker aan en ik zette nog een stap naar voren net als de andere meisjes. Slakhoorn zette een deksel op de ketel en ik keerde terug naar de werkelijkheid, ik schudde even mijn hoofd.

'En wie weet er wat er in deze flacon zit?' Hij nam een flacon vast met een goudkleurige vloeistof. 'Juffrouw Griffel.' 'Dat is felix fortunatis, wie dit inneemt heeft voor een bepaalde duur enkel en alleen maar geluk.' Mijn ogen verwijdden zich, dit zou zeer goed van pas komen bij onze opdracht, ik keek opzij en mijn blik kruiste die van Draco. We hadden beiden een geïnteresseerde blik in onze ogen. 'En dit kunnen jullie winnen?' Mijn ogen sperden zich nog meer open, dit moest ik winnen. 'Wie de beste vloeibare dood brouwt, wint deze flacon, het recept staat in jullie boek. Ik zou zeggen veel geluk.' Ik spurtte direct naar een werktafel en werd vergezelfd door Draco, Korzel en Kwast aan mijn tafel. Onmiddelijk zocht ik het recept op in mijn boek. Ik nam de recepten en begon met het brouwen.

Mijn haar zat volledig door de war, maar mijn brouwsel zag er goed uit, beter allesins dan die van Korzel, die een gat in zijn ketel had gemaakt. 'De tijd is om!' Ik zuchtte. Tegenover mij keek ook Draco bezorgd op. Slakhoorn begon met zijn ronde door de klas, even later koos hij drie brouwsels uit die het beste waren. Die van Harry Potter, die van Draco en die van mij. Ik voelde me gevleid dat mijn drank in de top drie was, ik hoopte dat ik of Draco zou winnen, maar zeker niet Potter. 'Het is een moeilijke keuze, maar Harry hier heeft zich werkelijk overtroffen.' Mijn gezicht verstrakte, Potter had gewonnen, triomfantelijk liep hij naar voren en kreeg de flacon aangereikt van Slakhoorn. Uit mijn ooghoeken zag ik Draco jaloers kijken naar het flesje. We zouden onze opdracht moeten vervullen zonder felix.

De rest van de dag was verschrikkelijk saai, het was net alsof ik elk moment in slaap kon vallen tijdens de geschiedenis van toverkunst. Gedaanteverwisselingen was ook een saaie les, gelukkig waren geen van beide lessen met de griffoendors. Tijdens gedaanteverwisselingen wilde Draco naast mij komen zitten, maar ik had hem een waarschuwende blik toegeworpen, waarna hij plaats had genomen naast Patty. Haar dag was tenminste goed. Er was een briefje op mijn bank gevlogen, ik had direct Draco's handschrift herkend. 'Ik wist niet dat ik naar chocolade en lavendel rook.' stond er met een lachend gezichtje achter.