Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

5. Snakes.

Ik liep nog even snel naar mijn slaapkamer om mijn rugzak weg te zetten, voordat ik naar de grote zaal ging voor het avondmaal. Net op het moment dat ik de zaal wou binnenlopen, voelde ik een ruk aan mijn arm, ik werd een nis ingetrokken. Ik keek op naar mijn aanvaller en keek in het gezicht van Draco. 'Draco? Is er iets?' Hij lachte. 'Ik wilde gewoon even vragen hoe je eerste dag was.' zei hij. Ik keek hem fronsend aan. 'Wel goed, denk ik.' Ik keek hem verdacht aan. Er schenen pretlichtjes in zijn ogen. 'Dat is goed.' zei hij.'Waarom vroeg je dat?'. Ik keek hem aan, zijn glimlach werd nog breder. 'Mag ik niet weten hoe het gaat met mijn vriend?' Verlegen keek ik naar de grond. 'Oh, natuurlijk mag dat.' fluisterde ik. Nonchalant leunde hij tegen de muur. 'Het is wel raar hoor, ik heb je heel de zomer elke dag gezien en nu mag ik niet eens naast je zitten.' zei hij, ik hoorde een beschuldigende toon in zijn stem. 'Je weet dat dat anders te veel vragen zou oproepen.' Ik dacht aan het gesprek dat ik deze nacht had gehoord, ik overweegde even om het aan hem te vertellen, maar besloot toen om toch niets te zeggen. 'En je wilt niet in de spotlights staan.' Zijn ogen keken me begrijpend aan. 'Sorry, het is gewoon anders, snap je?' zei hij. Ik knikte, het was waar wat hij zei, als je heel de zomer met één iemand optrok en dan van de ene op de andere dag niet meer met diegene omging, voelde dat inderdaad raar aan. 'Ik snap het.' Vanuit de gang hoorde ik verschillende mensen, mijn maag begon te knorren. Ik zette nog een stap naar Draco en snoof uitbundig zijn geur op. 'Hmm, je ruikt totaal niet naar chocolade en lavendel.' zei ik, waarna ik wegliep. Ik hoorde nog een zacht gegniffel achter mij.

De volgende dag begonnen we met Verweer tegen de zwarte kunsten, die dit jaar werd gegeven door Sneep. Zweinstein had elk jaar wel een nieuwe leerkracht voor dit vak, het was net of dat het vak vervloekt was. De andere Zwadderaars waren uiteraard blij dat Sneep eindelijk leerkracht was van dit vak, iets waarnaar hijzelf zeer lang had verlangd. Ik was niet zo blij, ik mocht Sneep gewoon niet en dat kwam vooral omdat hij in regelrecht verband stond met mijn vader, zeker na wat hij gisterenavond tegen mij had gezegd. Met lood in mijn schoenen liep ik naar het lokaal, ik zag dat er enkele griffoendors naar binnen liepen. Ugh, hadden we deze les nu ook nog eens met hen.

Ik ging achteraan in het lokaal gaan zitten, ik zette mijn tas op de stoel naast mij, waardoor ik ervoor zorgde dat niemand de kans kreeg om naast mij te zitten. 'Goedemorgen, klas.' klonk er. Sneep. Mijn gezicht verstrakte toen de leerkracht met het zwarte haar binnenkwam. 'Draai naar bladzijde 21 in jullie handboek.' Ik deed wat hij zei en zag direct een plaatje staan van een slang, angst borrelde in mij op. Dit was niet goed. Deze spreuk wordt vaak gebruikt door duistere tovenaars, men wordt vaak afgeschrikt door deze spreuk, maar het heeft geen dramatische gevolgen, aangezien dat de spreuk geen direct fysiek letsel aanricht. Mijn ogen werden wijder naarmate ik alle woorden in mij opnam, ik keek geschrokken op. Sneep stond met een glimlachje de klas rond te kijken. Iedereen keek fronsend naar zijn boek, maar net als ik had Harry Potter een angstig gezicht.

'Serpent sortia.' riep Sneep. Er verscheen een slang uit zijn staf, die neerkwam op zijn bureau. Overal klonken geschrokken kreten. Ik moest denken aan de duelleerles in het tweede jaar. Draco had deze spreuk ook gebruikt, even later was iedereen te weten gekomen dat Harry Potter een Sisseltong was, maar wat ze niet wisten is dat hij niet de enigste was. 'Aanvallen.' siste de slang en hij richtte zich tot Marcel Lubbermans die op de eerste rij zat. 'Nee, niet doen.' siste Harry. Ik rolde met mijn ogen, maar ik versteende direct mijn gezicht, ik mocht niet laten blijken dat ik hem had verstaan. Iedereen keek nu naar Harry, die zijn blik had gevestigd op de slang. De slang richtte zich ook tot Harry. 'Jij kan mij verstaan.' siste de slang. Hij was niet de enigste, dacht ik. Harry knikte. Even later zwiepte Sneep met zijn staf en de slang brandde op. Verdwaasd schudde ik de haren uit mijn gezicht, ik keek op en zag Sneep naar mij kijken, hij had een glimlachje op zijn gezicht. Er borrelde een haat in me op, hij wist dat ik het had verstaan, hij wist dat ik sisselspraak sprak, waarom deed hij dit? Als ik dit aan mijn vader zou vertellen, dan zou het Sneeps zijn beste dag niet zijn. Ik moest een geheim blijven en als ik nu ook had gesist net als Harry dan zouden er bij sommigen puzzelstukjes in elkaar zijn gevallen. Sneep had mijn geheim in gevaar gebracht.

Sneep ging verder met zijn les en legde ons verschillende beschermende spreuken uit, ik volgde de les, maar ik kon niet wachten om hier weg te gaan. Uiteindelijk ging de bel, ik pakte mijn boeken bijeen en propte ze in mijn rugzak, net als mijn veer en inktpot. Er liepen al enkele leerlingen langs me naar buiten, ik had net mijn rug omgedraaid toen ik mijn naam hoorde. 'Claire, ik moet nog even met je spreken.' riep Sneep. Ik zuchtte en ging weer in mijn stoel gaan zitten. Kwaad keek ik voor me uit en ik sloeg mijn armen over elkaar. Ik stond op het randje van een uitbarsting en het zou niet lang duren voordat we alleen waren in het klaslokaal. Marcel was de laatste die het lokaal uitstommelde, zijn band van zijn rugzak was gescheurd, waardoor het nog langer duurde. De deur klapte achter hem dicht en ik barstte uit. 'Ben je gek!' riep ik naar Sneep. Er gingen alarmbellen slaan in mijn hoofd. Dit is een professor! klonk een stemmetje in mijn hoofd. Dit kan strafwerk opleveren!, maar ik legde het stemmetje het zwijgen op. Hij was ook een dooddoener, dacht ik. 'Ik wilde je gewoon testen, je bent geslaagd.' Sneep klonk totaal niet geschrokken van mijn geroep, hij klonk zelfs ijzig kalm, waardoor mijn woede nog meer werd aangewakkert. 'Oh, dus als ik niet was geslaagd? Wat had je dan gedaan?' ik probeerde mijn stem onder controle te houden, maar tevergeefs. 'Wacht maar tot mijn vader dit te weten komt!' Sneep lachtte, iets wat ik nog nooit had gezien of gehoord, hij lachtte. 'Nu klink je volledig als Draco Malfidus.' Mijn woede ging over en mijn wangen kleurden zo rood als een tomaat. Het besef van wat ik had gezegd kwam naar boven. Ik had met mijn vader gedreigd, iets wat ik nooit had willen doen. 'Ik wist trouwens dat je ging slagen en dit was in opdracht van de duistere heer, dus je vader zal je zeker niet steunen.' Verlegen keek ik naar de grond. 'Mijn verontschuldigingen, professor.' stamelde ik en daarna liep ik het lokaal uit.

'Gaat het?' hoorde ik iemand zeggen, toen ik het lokaal uitkwam. Draco had op me staan wachten. Snel keek ik de gang rond, maar gelukkig zag ik niemand. 'Ja.' zei ik. 'Wat wilde hij?' vroeg Draco, doelend op Sneep. 'Zeggen dat ik geslaagd was voor zijn test.' Draco keek me niet-begrijpend aan. 'Ik ben een Sisseltong, hij wilde zien of ik me kon inhouden.' verklaarde ik. Draco keek opeens kwaad. 'Dat was een gemene test dan.' zei hij, ik keek hem verbaasd aan, maar hij keek naar de grond. 'Wat heb je nu?' vroeg hij, hij keek weer op, de woede die ik op zijn gezicht had gezien was nu verdwenen. 'Ik heb een vrij uur.' zei ik, Draco glimlachte. 'Ik ook.'