Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

61. Grimmauld place 12.

'Paralitis!' gilde ik, maar mijn spreuk vloog langs het krullenhoofd van Hermelien, ze keek paniekerig achterom. Ik en Jeegers volgden hen op de voet, Jeegers was bezig met het sluiten van de haardvuren, maar de helft was nog steeds open. Het trio boog naar links en ik schoot wanhopig nog enkele andere spreuken achter hun hoofd. 'Paralitis! Petrificus Totalus! Imperio! Crucio!' Kom op, waarom bleven mijn spreuken langs hun suizen. Was één voltreffer te veel gevraagd? We hadden hun bijna ingehaald, maar zij hadden ook bijna een haardvuur bereikt. Voor mij sprong Jeegers op hen af, hij kon nog net Hermeliens arm vastgrijpen, ik sprong achter hen aan en kon Jeegers jas vastgrijpen, toen begonnen we te tollen.

Een zwarte deur kwam in zicht en ik voelde hoe Jeegers me achteruit duwde, ik voelde een leegte achter me en had pas te laat door dat we op een trede stond. Hard viel ik neer met Jeegers op me, ik zag een flits voor de deur, het angstige zicht van Hermelien verdween net. Ik gromde, we waren ze kwijt geraakt. Vloekend duwde ik Jeegers van me af, hij sprong zo snel mogelijk recht en ik keek hem woedend aan. Hij stak verontschuldigend zijn hand uit om me recht te trekken. Met een walgende blik negeerde ik zijn hand en stond zelf recht, ik had zijn hulp niet nodig. Mijn aandacht verplaatste zich naar de zwarte deur, ik keek om me heen en zag dat we in een gewone straat waren, met tegenover ons een plein. Links en rechts stonden er identieke huizen als deze waarvoor wij stonden. Fronsend keek ik naar de deur, er hing een twaalf aan de muur. 'Hun schuilplaats.' zei ik, tegen niemand in het bijzonder ook al wist ik dat Jeegers naast me stond. Ik negeerde de kloppende pijn in mijn staartbeentje waarop ik gevallen was en duwde de deur open. De deur gaf niks mee, natuurlijk hij was waarschijnlijk op slot. Gefrustreerd haalde ik mijn toverstaf tevoorschijn. 'Alohomora.' fluisterde ik en er klonk een klik. Onmiddellijk duwde ik de deur open en stapte binnen in een donkere hal. Er klonk een raar gekraak en gefluit. Een zwarte gedaante kwam op me afgezweefd en toen hij dichterbij kwam, herkende ik Perkamentus. Geschrokken sprong ik achteruit en botste zo tegen Jeegers op, gelukkig kon ik mezelf inhouden om een gilletje te slaken. Dat zou pas belachelijk geweest tegenover Jeegers. 'Reducto!' riep ik en de Perkamentus ontplofte. Gelukkig was het maar een houten versie. 'Protego.' zei ik erachter na om de splinters die op ons afvlogen tegen te houden. Ik liep direct door de hal door naar een deur aan de overkant.

Als ik de deur openduwde, kwam een overheerlijke galm mijn neus tegemoet. 'Meester, nu al terug, het eten is nog niet klaar.' klonk een krakerige stem, even later kwam de bezitter ervan ook tevoorschijn. Een huiself met witte plukken haar op zijn hoofd en een verschrompelde huid kwam de kamer binnen gestrompeld. Toen hij onze gezichten zag, verscheen er verbazing op zijn gezicht en toe kneep hij wantrouwend zijn ogen tot spleetjes. 'Wie zijn jullie? En wat doen jullie in het huis van mijn meester?' vroeg hij en hij wees met een puntige vinger naar ons. 'Wie ben jij? En wie is je meester?' vroeg ik terug, mijn stem klonk hard en bevelend. De huiself had duidelijk door dat dit niet klopte en ik had al zo'n vermoeden wie zijn meester was. Hij keek me koppig aan en bleef zwijgen. 'Antwoord haar!' beval Jeegers achter mij. Waarschuwend keek ik achterom, begreep Jeegers dan niet dat roepen in deze situatie niet zou helpen. We moesten het vertrouwen winnen van deze huiself, anders zou hij ons zeker geen informatie geven. 'Mijn meester is Harry Potter.' Ik wist het. Ik voelde hoe Jeegers achter mij naar adem hapte, maar hij hield wijselijk zijn mond. 'Ik ben Knijster. Nu, ik heb uw vragen beantwoord, nu beantwoord u de mijne.' zei hij. 'Waar is je meester nu?' vroeg ik hem negerend. 'Weg.' zei hij kort. Ik keek mijn een ijskoude blik naar de huiself, hij deed hetzelfde.

'Waarom is je meester niet op school?' vroeg ik, ik wilde wel eens weten wat die Potter van plan was. De meesten dachten dat hij op de vlucht was, maar ik wist zeker dat hij een soort van plannetje aan het voorbereiden was. 'Dat zijn uw zaken niet.' 'Dat zijn mijn zaken wel.' kaatste ik terug. 'U bent mijn meester niet en u bent ook geen vriend van hem.' zei Knijster. Hij knipperde in zijn vingers en verdween. Ik vloekte luid. Jeegers keek me angstig aan. 'Onderzoek het huis.' beval ik en hij liep haastig weg. Ondertussen bestudeerde ik de kamer waar ik instond. Het was duidelijk een eetkamer, de tafel was voor drie personen gedekt. Aan het andere uiteinde van de grote, zwarte tafel lag een stapeltje kranten. Traag liep ik ernaartoe en zag op de bovenste krant de foto van Draco en ik. Onmiddellijk wendde ik mijn blik af en zocht verder, een kleine deur leidde me naar een keukentje. Er stond een grote pot te pruttelen. Daarvan was die overheerlijke geur dus afkomstig. Snel zette ik het vuurtje af, er was niemand meer die dit eten zou opeten. Die Knijster had voor niks gekookt. Ik liep terug naar de eetkamer en op hetzelfde moment kwam Jeegers binnen. 'Er hebben hier duidelijk enkele mensen overnacht de laatste dagen, sommige kamers zijn opgeruimd, maar voor de rest is dit huis een stort.' zei hij. Ik knikte en liep terug naar waar we waren binnengekomen. 'Naar waar gaat u?' vroeg Jeegers toen ik hem passeerde. 'Terug naar het ministerie en dan gaat u me vertellen, waarom Potter in vredesnaam daar was.' zei ik bits en ik hoorde hem angstig slikken.

Eenmaal terug op het ministerie liep ik samen met Jeegers naar het kantoortje van Omber. Hij was maar al te gretig geweest om de schuld op haar te steken. Eenmaal bij het kantoortje aangekomen, zag ik dat er een gat in de deur was. Even keek ik er verward naar en haalde toen mijn schouders op. Waarschijnlijk was het niet zo belangrijk. 'Juffrouw Vilijn.' zei Omber vriendelijk. Het kantoor was volledig roze en aan de wanden hingen er verschillende prenten van katten. Dit interieur was walgelijk. 'Wat is er hier gebeurd?!' zei ik en ik ging onverschillig in een van de roze stoelen zitten. Ik lachte in mezelf toen ik mijn voeten op het bureau legde en ik Omber met een beteuterd gezicht naar mijn schoenen op haar schone bureau zag kijken. 'Door een zwak in de beveiliging is Harry Potter en zijn twee vrienden erin geslaagd om de beveiliging binnen te dringen.' zei ze met een klein stemmetje. Haar altijd zo gedisciplineerde uiterlijk vertoonde nu meer scheuren dan ooit, ik zag vlagen van angst in haar ogen. 'En wat had Harry Potter in vredesnaam te zoeken hier?' vroeg ik. Omber slikte. 'Hij verstoorde een rechtszaak van een dreuzelgeborene. We denken dat hij hier gekomen is om de dreuzelgeborenen te bevrijden.' zei ze. Ergens klonk dat wel logisch, aangezien dat Griffel ook een modderbloedje was. Mijn blik gleed over de borstkas van Omber, de vorige keer dat ik haar had gezien had ze het medaillon van mijn vader gedragen. Het medaillon! 'Waar is je medaillon?' vroeg ik hard en ik haalde mijn voeten van het bureau. Omber keek verward omlaag naar haar lege hals. 'Oh... die heb ik thuis gelaten.' zei ze, haar stem kraakte, waarschijnlijk door mijn onverwachte vraag. Mijn hartslag vertraagde weer en de paniek verdween uit mijn aderen. 'Goed.' zei ik en ik stond recht. Het was maar best dat Potter dat medaillon niet had, misschien zou hij dan wel ontdekt hebben wat het echt was. Ik zou niet willen weten wat de reactie van mijn vader zou zijn. Ik liep terug richting de deur, dit gesprek was voor mij afgelopen. 'Ver...vertelt u dit aan uw vader?' vroeg Omber met een trillende stem. Met een glimlach draaide ik me om. 'Ik zal er nog over nadenken.' En onrust verscheen op haar gezicht. Ik draaide me weer om en liep naar buiten. Ik zou dit nooit aan mijn vader vertellen, hij mocht niet weten dat ik Potter had laten ontsnappen, sommige dingen konden beter verzwegen worden, maar dat moest Omber niet weten.

*-*-*-*-*-*-*-*

A/N Dag potterheads, eindelijk nog eens een hoofdstukje, sorry dat ik wat iets minder heb geschreven deze week, maar ik zat in de examens. Maar, nog morgen twee examens (Latijn en Duits, ugh) en dan ben ik er weer vanaf voor dit jaar. Oef gelukkig.

Dit boek heeft de 50K bereikt, bedankt allemaal daarvoor, zeker diegenen die stemmen en reageren xo

Nog veel succes in de examens voor diegenen die nog examens hebben en anders prettige vakantie!