Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

11. Hogsmeade.

Het was eind november en vandaag mochten we naar Zweinsveld. Voordat we vertrokken, liep ik nog eventjes naar het toilet van Jenny, waar ik de toverdrank in een bruine fles goot. 'Wat zal je er nu mee doen?' vroeg Jenny, ik lachte naar mijn vriendin. 'Opsturen in het postkantoor.' zei ik. 'Naar wie?' vroeg ze, ik zuchtte, dit kon ik niet beantwoorden. 'Naar iemand die het nodig heeft.' antwoordde ik, Jenny keek me verontwaardigd aan, ze wist dat ik iets verzweeg. Ik haatte het om tegen mijn vriendin te liegen, maar ik durfde de waarheid niet te vertellen. 'Tot volgende week!' riep ik vrolijk uit en zwaaide naar Jenny. 'Dat zullen we wel zien.' zei Jenny triest, ik kreeg een krop in mijn keel en was vastbesloten om volgende week ook echt op bezoek te gaan. Jenny was mijn vriendin, een vriendin liet je niet in de steek, ook al was ze dan een emotionele geest. Snel liep ik het toilet uit naar de grote deuren, daar stond Draco te wachten, hij zag er nerveus uit. 'Hey, wat is er?' vroeg ik, toen ik bij hem kwam staan. 'Vandaag is een grote dag' fluisterde hij, ik keek naar hem op, ging hij ook zijn plan uitvoeren vandaag? Draco zag mijn vragende blik. 'Ik vertel het je onderweg wel.' zei hij. Samen met enkele ravenklauwen liepen we naar buiten in de koude sneeuw, het landschap lag sinds deze nacht onder een wit tapijt. De verse sneeuw kraakte onder mijn voetstappen. Ik lachte en Draco keek me vreemd aan. 'Ik hou van sneeuw.' verduidelijkte ik. Draco lachte. 'Jij bent echt raar.' zei hij en hij gooide zijn arm over mijn schouder. Zwalkend liepen we het pad af naar Zweinsveld.

We sloegen het pad in naar het krijsende krot, voor het spookhuis bleven we staan. We gingen zitten op een boomstronk, eerst veegde ik de sneeuw weg met mijn handschoenen. 'Ik heb een plan.' zei Draco, ik glimlachte. 'Ik ook.' Verbaasd keek hij me aan en hij lachte. 'Jij eerst.' zei hij. 'Oke.' Ik begon mijn plan te vertellen, ik zou de fles opsturen naar Perkamentus, waarschijnlijk zou het onderschept worden, maar het zag eruit als een gewone drankfles en aan de drank zelf kon je niks merken. In het toverdrankboek had gestaan dat zelfs de meest vaardige tovenaar het gif niet zou ontdekken. 'Strak plan.' fluisterde Draco. 'Bedankt, nu jij.' Draco nam luid adem en begon met zijn plan te vertellen. Hij zou madame Rosmerta onder de imperiusvloek plaatsen en dan zou zij een betoverde ketting geven aan een willekeurig meisje van zweinstein en aan haar zou ze dan vertellen dat het een cadeau was voor Perkamentus. 'Hopelijk zal een van onze plannen werken.' zei ik, toen hij uitgepraat was. 'Inderdaad.' Hij stak zijn hand naar me uit en stopte een verdwaald stuk haar terug onder mijn muts, teder keek hij me aan. Snel keek ik weg, ik voelde dat ik bloosde. We zijn gewoon vrienden, zei ik tegen mezelf.

Ik en Draco zouden straks elkaar tegenkomen in de drie bezemstelen. Ondertussen liep ik nu naar het postkantoor, ik zag het al in de verte. Een groot gebouw, waar uilen in en uit vlogen. Ik trok mijn muts wat verder over mijn hoofd en legde mijn sjaal voor mijn gezicht. Het was beter als ik onherkenbaar zou zijn, het gekrijs van de uilen pijnigde mijn oren toen ik het kantoor binnenliep. Ik zocht een uil uit en koos uiteindelijk een bruine bosuil. Hij zag er vriendelijk uit en niemand zou hem ervan verdenken een slecht goedje mee te dragen. Ik knoopte het pakketje aan de uil en liet hem los, nu kon ik hem niet meer tegenhouden. Nadat ik betaald had, sloop ik terug naar buiten, een koude wind kwam me tegemoed, bibberend liep ik door de drukke straat, ik passeerde Zonko's fopmagazijn en Zacharinus' zoetwarenhuis, een geur van snoep nestelde zich in mijn neus. Het rook overheerlijk. Snel liep ik verder naar de drie bezemstelen, mijn maag gromde teleurgesteld.

'Hey.' zei ik tegen Draco, ondertussen deed ik mijn natte sjaal en muts af en hing het aan een kapstok, Draco zat met een boterbiertje te staren naar madame Rosmerta. Nadat mijn jas ook aan de kapstok ging, zette ik me neer op het bankje naast Draco. 'Is ze al vervloekt?' vroeg ik, terwijl ik naar de wulpse cafébazin keek. Hij knikte lichtjes. Rosmerta deed gewoon haar werk, maar ze zag er ietsje afwezig uit. Rosmerta kwam op ons afgelopen. Ik bestelde een boterbiertje en de vrouw liep op haar hakken weg. 'Heeft ze het pakketje al gegeven?' vroeg ik, ik richtte mijn blik op Draco, hij zag er gespannen uit. 'Nog niet.' Madame Rosmerta kwam aangelopen met mijn boterbier. 'Nu.' fluisterde Draco tegen haar. De vrouw knikte en we keken toe hoe ze naar de bar liep, ze nam een pakketje en liep daarna naar het toilet. Plots hoorde ik Draco naast me zuchten, ik keek hem aan. Er stonden zweetdruppels op zijn voorhoofd en hij stond veel te gespannen. Geschrokken legde ik mijn hand op de zijne. 'Draco? Gaat het wel?' Hij knikte, maar ik wist dat hij loog. De opdracht begon zijn tol van hem te eisen, hij had het er veel moeilijker mee dan ik. 'Draco, ontspan.' zei ik en ondertussen gaf ik een kneepje in zijn hand. Zijn blik flitste naar mij en ik zag angst in zijn ogen. 'Rustig.' Mijn stem klonk kalm. Draco's schouders ontspanden en hij blies zijn adem uit. Eventjes ging hij met zijn hand door zijn haar, waardoor het volledig in de war kwam te liggen. Ik beet op mijn lip, zo zag hij er heel goed uit. 'Bedankt, Claire.' Draco hield mijn hand stevig vast en richtte zijn blik weer op de toiletdeur, maar nu veel rustiger. Katja Bell kwam uit het toilet, ze had het pakketje in haar handen. Ik voelde een kneepje in mijn hand, ik keek opzij en zag Draco lachend naar mij kijken. 'Het lukt.' zei hij. Ik glimlachte terug.

Ons boterbier was op en samen liepen we naar buiten. Draco hield me tegen, verward keek ik hem aan. 'Kijk eens wie voor ons loopt.' zei hij. Drie mensen liepen voor ons, twee jongens en een meisje. 'Ugh, het fantastische trio.' zei ik, kijkend naar Harry Potter en zijn vrienden. 'Niet hen, ervoor.' Ik keek direct langs het trio heen en zag daar twee meisjes lopen, Katja Bell. Rasperig haalde ik adem.  'Ooo.' Voorzichtig slopen we hen achterna, mijn schouder botste tegen die van Draco. Toen hij het voelde, sloeg Draco zijn arm over mijn schouder. De warmte voelde goed.

We waren ongeveer halfweg op het pad naar het kasteel, in de verte liep Katja Bell nog steeds met haar vriendin. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek wat beter naar de twee. Het was net alsof ze ruzie hadden. Mijn benen stopten met lopen. 'Claire? Wat is er?' Draco keek me aan, ik wees naar de twee meisjes voor ons. Net op het moment dat Draco keek, vloog Katja de lucht in. Mijn ogen werden groot en Draco drukte me tegen zich aan. 'Niet goed.' fluisterde hij. Het was net alsof Katja geluidloos schreeuwde, het was een angstaanjagend beeld. Draco trok me van de weg af en even later passeerde Hagrid. Katja viel neer op de grond en Hagrid tilde haar op. Hij zei nog iets tegen Harry en zijn vrienden die bij de vriendin van Katja stonden. Harry bukte zich en raapte iets voorzichtig op, ik herkende het meteen, de ketting. 'Vervloekte Potter.' siste Draco boven mij. Ik keek naar hem op en zag hem gefrustreerd kijken naar de plaats waar het trio had gestaan. Ze liepen nu richting het kasteel. 'Wat nu?' vroeg ik, mijn stem trilde. Draco keek me aan, zijn blik verzachte. 'Niks, ze weten niet dat het van mij komt.' Mijn hartslag vertraagde lichtjes en ik knikte. 'Oke.' fluisterde ik. Draco sloeg zijn arm weer over mijn schouder en we liepen naar het kasteel. Niemand zou aan ons merken dat we net twee pogingen hadden gedaan om het schoolhoofd te vermoorden, waarvan er één al mislukt was.