Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

8. Gryffindor vs. Slytherin.

'Ik zal u altijd dienen.' zei de bloederige baron, net voordat ik de zaal binnentrad. Het bleek dat de bloederige baron goede vrienden was geworden met mijn vader, toen hij hier op school zat. De baron had altijd aan zichzelf beloofd dat hij zou zorgen voor het nageslacht van Marten Vilijn. Ook al wist hij niet dat Marten zo duister zou worden. De baron zou zijn belofte nakomen en ik was het nageslacht van Marten Vilijn. De grote zaal was voor Halloween extra speciaal versierd, alles zag er enger uit. Ik liep naar de tafel van Zwadderich en zag dat Draco al met zijn vrienden aan het praten was. Vlug ging ik zitten en even later zag ik de baron de zaal binnenzweven, samen met de andere geesten. Onze blikken kruisten elkaar en even ging er een siddering door mijn lichaam.

De feestmaaltijd was eindelijk gedaan en mijn buik zat volgepropt. Ik wilde net opstaan, maar werd tegengehouden door een hand, ik keek op en zag een bekend gezicht. Draco lachte. 'Morgen training om 9 uur, wees op tijd.' zei hij. Ik knikte. 'Ik zal er zijn. ' Waarna Draco verder liep om de andere teamleden te verwittigen. Morgen moesten we nog goed trainen, want overmorgen was de wedstrijd tegen Griffoendor en tevens ook mijn eerste wedstrijd. Zenuwen gierden door mijn lichaam en ik ging vroeg naar bed, zodat ik goed uitgerust zou zijn.

Het was fris buiten, ik zette mijn kraag op tegen de wind en liep over het terrein naar het zwerkbalveld. De tryouts waren redelijk goed verlopen en ik was duidelijk een van de betere geweest die voor jager hadden gevlogen. Ik wist dat Draco mij graag als jager had gewild, maar voor de rest van het team leek het alsof hij mij alleen had gekozen omdat ik goed was, maar ik wist wel beter. Doordat we samen in het zwerkbalteam zaten, hadden we een reden om met elkaar te praten en als Patty nog eens snauwde naar mij, zei ik dat we over het zwerkbal hadden gepraat.

Het veld knisperde onder onze voetstappen, toen we het veld betraden in onze groene gewaden. 'Oke, iedereen, luister goed. Het veld is enkel en alleen voor deze voormiddag gereserveerd, dus dat betekent dat we goed door moeten doen.' Draco's stem galmde over het veld. 'Jagers, jullie proberen elk om de beurt goals te maken, de wachter moet proberen ze tegen te houden. Drijvers, jullie moeten maar enkele oefenpoppen uit het materiaalhok halen en daarop jullie slag oefenen.' zei Draco. 'Start!' zei hij. Ik sloeg mijn been over mijn bezem en steeg op, direct gevolgd door de twee andere jagers van Zwadderich. De training verliep perfect en ik miste geen enkele goal, ik was overduidelijk de beste en ik was trots op mezelf. We hadden nog tien minuten en we speelden een kleine wedstrijd. Ik had de slurk in mijn handen en vloog in volle vaart af op Draco die de wachter was van het andere team, midden in mijn vlucht kreeg ik een zelfverzekerd lachje om mijn mond, ik zou scoren. Ik maakte een salto, waardoor Draco afgeleid was en gooide in mijn draai de slurk door een doelpaal. Er klonk gejuich achter me, mijn team had gewonnen. We landden allemaal en met onze bezems in de hand liepen we de kleedkamer binnen. 'Iedereen goed uitrusten, als jullie evengoed jullie best doen als vandaag, zullen we zeker winnen. En zeker nu dat die bloedverrader Wemel de wachter is van griffoendor.' Er steeg gelach op, ik grinnikte mee, vooral door mijn zenuwen. 'En Claire, we rekenen op jou.' zei Draco en ik hoorde hoe de rest instemde. Ik zuchtte, alle druk lag op mijn schouders.

De ochtend van de wedstrijd stond ik met een goed gevoel op, ik wilde dit winnen en zeker van Potter, volgens mij zou mijn vader wel tevreden zijn als ik zijn aartsvijand versla, ook al was het enkel een zwerkbalwedstrijd. Ik deed mijn trui van zwadderich alvast aan, mijn gewaad zou ik pas in de kleedkamer aantrekken. Ik liep naar beneden met mijn Helleveeg. In de zaal aangekomen ging ik direct op mijn vaste plaats aan het uiteinde van de tafel zitten. Ik tikte nerveus met mijn been op de grond en nam een wafel van een hoge stapel. Iedereen zat vrolijk om me heen te eten, enthousiast over de wedstrijd. Jammer genoeg kreeg ik geen hap door mijn keel, ook al wist ik dat ik de energie hard nodig zou hebben vandaag. Ik had mijn blik op een gaatje in de tafel gericht, verschillende zwerkbalstrategieën door mijn hoofd herhalend. Daardoor schrok ik ook op toen er een groot pakket voor mijn neus viel, drie grote kerkuilen vlogen net weg. Ik keek naar het pak voor mij en herkende direct de vorm. Een bezem. Het had ook de aandacht getrokken van mijn tafelgenoten en al snel stond een groot deel om me heen, Draco stond naast mij, geflankeerd door Korzel en Kwast, die de drijvers waren van Zwadderich. Ik merkte dat vooral mijn teamgenoten de moeite hadden genomen om rond me heen te komen staan. 'Maak open, Claire.' zei Draco nieuwsgierig. Met trillende handen scheurde ik het pak open en inderdaad al snel verscheen er een bezemsteel voor mijn ogen. Een echte Vuurflits. 'Wow.' fluisterde ik, terwijl ik mijn handen over de glanzende bezemsteel liet glijden. 'Nu zullen we zeker winnen.' zei Draco.

Toen iedereen weg was, zag ik dat er een briefje onder de bezem lag. In slordig handschrift stond er iets op geschreven. Nieuwsgierig nam ik het op en las de boodschap. 'Maak me trots.' stond er en door die woorden wist ik dat de bezem van mijn vader kwam, waarschijnlijk niet echt van mijn vader, iemand anders had het waarschijnlijk in zijn opdracht gestuurd, maar toch was ik blij met het gebaar, het was iets wat een echte vader zou doen.

Vastberaden liep ik het veld op, een luid gejuich steeg op van de tribunes en overal zag ik groene of rode kleuren. Ik keek mijn ogen uit en dacht aan al die keren dat ik ook op die tribunes had gezeten. Aan de andere kant van het veld kwam het team van griffoendor het veld op, met Harry Potter als aanvoerder voorop. In het midden troffen de twee teams elkaar en onder toeziend oog van Madame Hooch gaven de twee aanvoerders elkaar de hand. Ik zag dat Draco zijn best deed om de hand van Potter te breken en ergens wilde ik wel dat hij hem zou breken, maar ik werd teleurgesteld. De snaai werd vrijgelaten en even later vloog de slurk in de lucht gevolgd door het startsignaal, als eerste raakten mijn vingers de slurk en al snel stormde ik af op de doelpalen, waar Ron Wemel als enigste in de weg stond. Ik gooide met volle kracht de slurk naar de middelste doelpaal, maar verbazingwekkend genoeg kon Ron hem wegslaan met de staart van zijn bezem. Geschokt bleef ik even zweven, maar al snel vloog ik achter Ginny Wemel aan, die de slurk in bezit had. Jammer voor haar werd ze geblokkeerd door een beuker, waardoor ze de slurk liet vallen. Ik bedankte snel Korzel in gedachten en maakte terug vaart naar het andere deel van het veld. Ik paste de slurk door en ik vloog naar een betere plaats, al snel kreeg ik de slurk terug toegeworpen. Ik maakte een schijnbeweging, waardoor Ron de verkeerde kant opvloog, ik had open baan en maakte gemakkelijk een doelpunt. 'Zwadderich scoort!' klonk het luid. Ik lachte even toen ik mijn naam hoorde, die gescandeerd werd door de andere zwadderaars. Plots was mijn reputatie als modderbloedje verdwenen.

We stonden vijftig punten voor, ik had al zes goals gemaakt, maar Ginny was er in geslaagd om ook twee goals te maken. De wedstrijd duurde al een tijdje en ik merkte dat iedereen vermoeid begon te worden. Vang die snaai, Draco, dacht ik. De slurk die ik had gegooid werd geblokkeerd door Ron, ik vloekte en keerde terug, maar zag dan Harry en Draco naast elkaar racen, ze hadden de snaai gezien. Iedereen keek met open mond toe. Ze staken beiden hun arm uit, maar er kwam een beuker aangevlogen die Draco volop in de buik trof. Ik slaakte een kreetje toen ik zag hoe Draco bijna van zijn bezem viel. Rondom mij steeg er gejuich op, Griffoendor had gewonnen. In mezelf vloekend steeg ik af van mijn bezem, ik was er niet in geslaagd om mijn vader trots te maken.