Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

92. After.

Ik zat in het atrium op een bankje, niet wetend wat ik nu moest doen. Voor me waren ze het standbeeld weer aan het verwisselen met de oorspronkelijke beeldengroep. Ik wist niet waar ik nu naartoe was, George was al vertrokken met zijn familie. Tegen hen had ik gezegd dat het wel goed zou komen, dat ik mijn plan wel zou kunnen trekken, maar nu ik hier zo zat, helemaal alleen, had ik geen idee wat ik nu moest doen. Misschien was het het beste om te wachten op Draco, hopelijk zou zijn hoorzitting snel gedaan zijn. Ik was honderd procent zeker dat hij er zonder straf vanaf zou komen. Hij had nooit iets gedaan dat hem strafbaar zou kunnen maken.

Na ongeveer een uur kwam er een lift naar boven, Draco stapte naar buiten met achter hem zijn moeder. Ik liep onmiddellijk op hem af, toen hij me zag aanlopen opende hij met een brede glimlach zijn armen. Ik sprong erin en hij tilde me op. 'Vrijgesproken!' riep hij vrolijk en hij draaide me rond. 'Ik ook!' riep ik vrolijk mee en ik knuffelde hem hard. Zo bleven we even staan, armen rond elkaar, ik genoot van zijn kloppende hart onder mijn oor en de warmte die hij afstraalde. Hij verstopte zijn gezicht in mijn haren en drukte me stevig tegen zich aan. Het leek alsof we elkaar nooit zouden kunnen loslaten en ik wilde dat ook niet. Deze jongen was mijn alles, we hadden erge dingen meegemaakt, maar we waren erdoorheen geraakt. Hij was er altijd voor me geweest.

'Jullie zijn echt schattig, ik neem aan dat jullie nu weer officieel samen zijn,' zei een vrouwenstem afkomstig van Narcissa. Blozend maakte ik me los van Draco en keek verontschuldigend naar Narcissa. Die opende ook haar armen voor een knuffel, die ik graag accepteerde. Het was een korte, maar lieve knuffel. 'Ik ben blij dat je terug bent, Claire, de echte jij.' zei ze met een glimlach, waarna ze zich omdraaide en door het atrium liep richting de haardvuren. Ik voelde hoe een arm over mijn schouder werd gelegd. 'Ik ook,' fluisterde Draco in mijn oor en zijn warme adem streelde mijn huid. We liepen achter Narcissa aan, het voelde zo goed om zijn arm weer over mijn schouder te voelen. Het was lang geleden dat ik me nog zo opgelucht had gevoeld, dat alle zorgen uit mijn hoofd waren verdwenen. Via het haardvuur gingen we terug naar Villa Malfidus.

Het huis was kil en leeg zonder de vele gasten die er anders dagelijks verbleven, maar vanaf dat het haardvuur was aangestoken, was er al direct een meer huiselijke sfeer. We maakten samen het eten klaar voor die avond, we vergaten even dat Lucius nog enkele jaren zou opgesloten zitten. Hij was niet volledig vrijgesproken, deze keer was hij niet door de mazen van het net gekropen, maar het zou niet lang duren voor hij terug aan tafel zou zitten. Dat wist ik zeker.

Enkele dagen verbleef ik in Villa Malfidus, ik kon nergens anders heen. Ik was absoluut geen last en het was fijn om constant dicht bij Draco te zijn. Telkens als ik gillend wakker kwam uit een nachtmerrie, was hij er om me te troosten en weer in slaap te wiegen. Het zou tijd kosten om alles achter me te laten. Op een dag besloot Draco om te gaan zwerkballen, met plezier deed ik mee. Ik voelde weer de drang om te winnen door mijn aderen toen ik op mijn bezem kroop. Het geluk die door me stroomde als ik door de lucht zweefde. Het deed me weer leven en zo vond ik weer een stukje van mezelf terug. Met een euforisch gevoel stapte ik weer van mijn bezem, een gedachte vloog plots door mijn hoofd. Er was nu iemand op deze wereld aan wie ik gebonden was, ik moest misschien iets aan deze persoon laten weten. Het zou fijn zijn om haar als een echt familielid te zien.

Dag tante Minerva,

het klinkt nog steeds raar om u zo aan te spreken, maar ik hoop dat we opnieuw kunnen beginnen. Dit is misschien vreemd dat ik zo uit het niets deze brief schreef, maar ik vond het zelf nodig. Familie is belangrijk voor me, doordat ik nooit echt familie heb gehad, hecht ik veel waarde en diegenen die dan ook aan mij verwant zijn. Ik zou u graag als mijn tante willen zien.

Ik verblijf momenteel in Villa Malfidus. Ik heb besloten om hier te blijven, ook heb ik nog iets besloten. Het laatste jaar was zeer hectisch geweest en daarom zou ik alles nog eens over willen doen. Daarom zou ik graag mijn laatste jaar aan Zweinstein willen overdoen. Ik vroeg me af of u dat voor me kon regelen, in de krant heb ik namelijk gelezen dat u bent aangesteld tot nieuw schoolhoofd. Proficiat, daarvoor. Hopelijk ziet u dit ook als een manier om dichter naar elkaar toe te groeien, als ik op dezelfde plaats als u ben.

Uit het diepst van mijn hart hoop ik dat u me wil bijstaan in deze beslissing, ik verwacht geen antwoord op deze brief. Ik zal het begrijpen als u beslist om me niet te accepteren. Mijn daden zijn dan misschien vergeven, maar ze zullen me altijd blijven achtervolgen.

Met vriendelijke groeten,

Claire Spoir.

Denk je dat ze zal antwoorden?' vroeg Draco, hij was midden in mijn brief bij me komen staan en had meegelezen over mijn schouder. 'Ik heb geen idee,' zei ik terug. Hij drukte een kus in mijn nek en liet me dan weer alleen. Ik gebruikte de huisuil om de brief te verzenden en hoopte dat ik snel antwoord zou krijgen.

De dag erna belde er iemand aan.Ik sprong uit de zetel en legde het zwerkbalboek aan de kant, waarna ik richting de deur liep. Met een zwaai opende ik de deur en toen ik de bezoeker zag, viel mijn mond open. 'Dag Claire,' zei de heks voor me. Haar dot zat als altijd strak op haar hoofd en ze keek me met een glimlach aan. Ik had nooit gedacht dat mijn brief aan Minerva Anderling haar hier zou brengen. 'Dag,' zei ik beduusd en ik gebaarde dat ze binnen moest komen. 'Thee?' vroeg ik toen we in de woonkamer waren. 'Graag,' antwoordde ze, waarna ze in Lucius' fauteuil ging zitten. Snel haastte ik me naar de keuken en zette wat water op voor de thee. Ik nam kopjes, melk en koekjes. Alles zette ik op een plateau en nam toen het warme water en goot het over de kruiden in de kopjes. Enkele tellen later liep ik terug de woonkamer binnen met de plateau in mijn handen. Ik gaf een kopje aan Anderling en ging toen in de zetel tegenover haar gaan zitten. Het bleef even stil, terwijl we beiden wat thee dronken. Anderling trok mijn aandacht toen ze haar kopje neerzette op een bijzettafel.

'Ik heb je brief ontvangen,' zei ze. Ik kleurde wat rood, misschien door de warme walm van de thee die in mijn gezicht blies. 'Het viel me op dat je terug de naam Spoir gebruikte,' zei ze. Ik verslikte me even in mijn thee en kuchte. Buiten adem antwoordde ik. 'Ik wilde de naam Vilijn niet meer gebruiken, ik wist niet wat ik anders kon gebruiken.' Anderling glimlachte bij mijn woorden. 'Anderling natuurlijk, je hoort nu bij mijn familie. Mijn zus zou niets anders gewild hebben. Je lijkt echt goed op haar, weet je, behalve je zwarte haren. Die heb je vast van je vader.' Ik streelde onbewust over mijn haar. 'Het verwonderde me weliswaar dat je me contacteerde, ik had nooit gedacht dat je mij als tante zou willen hebben.' Ik glimlachte bij haar woorden. 'Ik dacht dat u me nooit als nicht zou willen,' zei ik terug. Anderling schudde haar hoofd. 'Nooit zou ik de dochter van mijn zus negeren, daarvoor betekende Athena teveel voor me.' 'U hield echt van mijn moeder,' zei ik zacht, toen ik het treurige gezicht van Anderling zag. 'Ja, met heel mijn hart. Ik hoop dat ik wat van haar terug in jou kan vinden.' Ik wierp mijn ogen neer en hoorde plots geluid van boven komen, enkele tellen later verscheen Draco in de deuropening. Hij zag Anderling en keek toen naar mij, vragend met zijn ogen of het goed ging. Ik knikte, waarna hij weer verdween. 'Om op je brief terug te komen, ik begrijp dat je terug naar Zweinstein wil komen, je zal niet de enige van je jaar zijn die dat doet. Ik hoop dat het een vers begin mag zijn voor je en ik had ook gedacht om je opnieuw in te delen.' Met ogen werden groot. 'U bedoelt dat ik niet meer bij zwadderich zal zitten dan?' Anderling knikte. 'Ik denk niet dat die afdeling nog bij jou hoort,' zei ze. 'Oh,' zei ik enkel terug.

Nog nog enkele korte en ongemakkelijke gesprekken, vertrok Anderling weer. We beloofden dat we zouden schrijven naar elkaar. Er volgde een korte omhelzing na die belofte en ik glimlachte nog even na toen ze vertrok.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

A.N. We zijn bijna aan het einde potterheads, er komt nog één hoofdstuk. Daarna zal ik onthullen of ik een vervolg maak of niet. :)