Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

13. Back to the mansion.

'Niemand zal me toch vragen.' zei ik, terwijl ik naar de wastafel liep. Jenny kwam uit een wc-hokje gezweven. 'Echt wel.' zei ze achter me, ik keek naar haar in de spiegel. 'Ik zal je missen in de vakantie.' zei ik. Ze glimlachte. 'Ik zal jou eerder missen dan jij mij.' zei Jenny, het voelde pijnlijk, maar diep in mij wist ik dat ze gelijk had. Ik lachte naar haar. 'Wat wil je als cadeau?' vroeg ik om van onderwerp te veranderen. Jenny lachte triest. 'Er is niet zoveel wat ik kan gebruiken.' zei ze. Ik draaide me naar haar om. 'Ik vind wel iets.' zei ik lachend. Ze lachte terug. 'Ik zal maar eens gaan, de trein vertrekt over een uur.' zei ik en ik liep naar de deur. 'Bye, Claire.' Ik zwaaide nog even achter mij naar mijn geestvriendin.

Samen met Draco, Korzel en Kwast zat ik in een koets, hij werd weer getrokken door die akelige wezens. Ik zuchtte en keek naar het kasteel, tot over twee weken, dacht ik. De jongens waren over het zwerkbal bezig, ik speelde graag zwerkbal, maar ik had geen favoriete club. Ze waren bezig over het wereldkampioenschap tussen Bulgarije en Ierland, die enkele jaren geleden had plaatsgevonden. Het bleek dat Draco nog steeds contact had met ene Viktor Kruml, de naam kwam me wel bekend voor. Het station kwam al in zicht, ik merkte dat Korzel me nog steeds niet had aangekeken. Hij schaamde zich dus echt voor gisteren. Een scherpe steek schoot door mijn hoofd, ik kreunde en alarmeerde daarmee de jongens. 'Claire? Is er iets?' vroeg Draco. 'Gewoon hoofdpijn.' Ik sloot mijn ogen en duwde mijn handen tegen mijn hoofd. De koets stopte bij het station, kreunend stapte ik uit. Ik wankelde toen ik op de grond terechtkwam, direct ving Draco me op. 'Dat is wel een erge hoofdpijn.' Ik knikte lichtjes, maar de hoofdpijn verergerde alleen maar. 'Kom maar.' zei Draco en hij legde mijn arm over zijn schouder. Ondersteund door Draco werd ik de trein ingeleid, Draco jaagde enkele eerstejaars uit een coupé, zodat wij die coupé voor onszelf hadden. De hoofdpijn bleef steken en ik zuchtte. Draco zette me naast hem neer, voorzichtig legde ik mijn hoofd tegen zijn schouder. 'Dit vind je vast wel leuk.' Ik rolde met mijn ogen en porde hem in zijn zij. 'Hou je mond.' fluisterde ik en ik sloot mijn ogen, hopend dat mijn hoofdpijn snel weg zou zijn. Draco lachte even, maar was dan wel stil.

Halverwege de rit begon mijn hoofdpijn eindelijk te verminderen, ik hief mijn hoofd op van Draco's schouder. Draco keek mijn kant op. 'Gaat het beter?' vroeg hij. Ik knikte. Niemand anders was bij ons in de coupé komen zitten. 'Waar is de rest?' vroeg ik. 'In de coupé van Zwadderich.' zei Draco. 'Oh, misschien moeten we daar dan heen gaan.' zei ik en stond op het punt om recht te staan. Tot mijn verbazing schudde Draco zijn hoofd. 'Ik wil liever eens met ons tweetjes zijn.' Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Oke.' Ik ging op de bank tegenover Draco zitten en keek hem aan. 'Wat wil je doen?' Hij haalde zijn schouders op. Plots werd er op de deur geklopt, de heks van het snoepkarretje stond erachter. 'Willen jullie snoep?' vroeg ze, nadat ze de deur had opengeschoven. 'Smekkies in alle smaken.' zei Draco kort en hij gaf het geld. Even later stond de doos snoep op het tafeltje. 'Elk om de beurt één.' zei Draco. 'Wees geen snot.' fluisterde ik tegen de doos, toen ik er een snoepje uithaalde. Ik haalde even adem en stak dan het snoepje in mijn mond. De smaak verspreidde zich op mijn tong, ik ontspande. 'Aardbei.' zei ik. Nu was het Draco's beurt. Zijn gezicht verkrampte toen hij het snoepje smaakte. 'Zweetsokken.' zei hij, ik lachte hem uit en hij rolde met zijn ogen. Het was weer mijn beurt.

Ik proefde citroen, hout, slijm, bosbessen, cornflakes... Er zat nu nog één snoepje in de doos, ik keek naar Draco. 'Aan jou de eer.' zei ik met een lachje. Draco haalde diep adem en propte het snoepje in zijn mond. Ik wachtte op zijn reactie. Hij grijnsde. 'Chocolade.' Teleurgesteld keek ik hem aan. 'Oh, dat is niet eerlijk.' Chocolade was mijn lievelingssmaak, ik trok een pruillip. Draco lachte met mijn gezicht. De trein vertraagde, ik keek naar buiten en zag dat we aankwamen in het station. 'We zijn er.' zei ik. We stonden allebei recht, de trein schokte toen hij tot stilstand kwam. Ik vloog terug neer op de bank, Draco viel neer op mij. 'Misschien was het niet zo slim om al recht te staan.' zei ik kreunend. 'Ik lig hier wel goed hoor.' zei Draco, als antwoord duwde ik hem van mijn schoot, pijnlijk viel hij neer op de grond. 'Oeps.' zei ik en lachend liep ik naar buiten. 'Haha, zeer grappig.' hoorde ik Draco zeggen en even later liep hij achter me. Er waren veel mensen in de gang, ik duwde ze opzij en sprong de trein uit. 'Daar.' Hij wees ergens naartoe, ik volgde zijn blik en zag zijn ouders staan. Hij trok me mee aan mijn arm. 'Draco!' riep zijn moeder uit en ze omhelsde haar zoon. 'Dag, mam.' zei hij glimlachend. Lucius kwam naast zijn vrouw staan en legde een hand op de schouder van zijn zoon. Ik keek naar het gezin Malfidus en wendde snel mijn blik af. 'Claire.' Lucius knikte naar mij. Ik knikte terug, Narcissa lachte even schaapachtig naar mij.

Ik volgde de familie Malfidus naar een steegje dicht bij het station. Daar legde Draco zijn hand op de arm van zijn moeder, even later verdwijnselden ze. Nu bleef ik over met Lucius. 'Uw vader zal verheugd zijn met uw wederkomst, hij wil direct met u spreken.' zei Lucius en hij bood me zijn arm aan. Ik legde voorzichtig mijn hand erop en even later werd ik de lucht ingezogen. Het was net of er twintig olifanten mijn longen plattrapten, even vreesde ik dat mijn hoofdpijn terug zou komen, maar gelukkig bleef ik alleen achter met een licht misselijk gevoel. We stonden voor de grote deuren van Villa Malfidus. Dit huis was echt veel te groot, naast ons stonden Draco en zijn moeder. Eventjes lachte ik naar Draco, bemoedigend lachte hij terug. We liepen de trapjes op naar de deur, die knerpend openging. Wormstaart stond in de deuropening, hij lachte vals naar ons. Als eerste liep ik naar binnen, Bellatrix stond ons op te wachten in de hal, ze lachte schel. 'Claire, kom mee, ik breng je naar je vader.' Ze liep weg op haar hakken, ik vermande mezelf en liep haar achterna. Even keek ik nog om en zag Draco staan, hij keek me verdrietig na, maar toen hij me zag kijken, glimlachte hij snel. Ik draaide me weer om en we liepen een trap op, boven liepen we een zwarte gang in, op het einde was een zwarte deur. Mijn vaders kamer. Bellatrix bleef voor de deur staan en wenkte me met haar handen. Aarzelend liep ik naar de deur toe, het koude metaal van de klink raakte mijn vingers. Krakend ging de deur open en een koude galm vloog in mijn gezicht. Voorzichtig liep ik naar binnen, de deur achter mij zwiepte met een klap dicht. Een zwarte zetel stond met de rug naar me toe, Nagini lag bovenop. 'Vader?' Ik moest altijd sisselspraak spreken tegen hem, zo had hij het me geleerd. 'Ah, dochter, ik ben blij dat je er bent, laat me je even bekijken.' De stoel werd omgedraaid en ik keek in het slangengezicht van mijn vader, direct viel ik neer op mijn knieën om voor hem te knielen. Een rilling vloog over mijn rug, toen hij opstond en mijn kin ophief met zijn slanke vingers.