Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

59. My love.

Naar adem happend lag ik op de grond, de pijn was eindelijk gestopt. Ik kon met moeite de tranen tegenhouden, maar toch lukte het. Nooit, maar dan ook echt nooit zou ik nog huilen in het zicht van mijn vader. Vanuit mijn ooghoeken zag ik mijn vader die me gevoelloos aanstaarde, ik zag er vast belachelijk uit. Snel rechtte ik mijn rug en vermande mezelf. Met een stalen gezicht stond ik recht en keek richting mijn vader. Ik zou laten zien dat hij me niet makkelijk klein zou krijgen, ik was nog steeds een waardige dochter. Jammer genoeg had ik zijn vertrouwen geschaad en dat zou ik koste wat kost weer opbouwen. 'Zo, hopelijk was dat duidelijk genoeg en vertoon nooit meer zo'n zwak gedrag. Begrepen?' siste mijn vader. 'Volledig begrepen, vader. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik zal het zeker niet nog eens toelaten.' Mijn vader knikte tevreden en dan tot mijn verbazing spreidde hij zijn armen. 'Kom hier.' Niet-begrijpend liep ik naar hem toe en hij trok me in mijn armen. Het was een stijve omhelzing, maar het was wel een omhelzing. Toch voelde ik geen warmte en liefde. Hij maakte zich weer van me los. 'Jij zal wel een manier vinden om me weer trots te maken, mijn dochter, ga nu.' Nog steeds verbaasd liep ik naar de deur. Mijn vader had me omhelst, zoals een echte vader zou doen. Misschien had ik dan toch niet zo'n slechte vader.

De deur van mijn kamer ging piepend open, het was alweer een tijdje geleden dat ik hier was geweest. Onmiddellijk zag ik Draco op mijn bed zitten, bij het geluid van mijn binnenkomst keek hij op. Zijn gezicht was gevuld met bezorgdheid en verdriet. Mijn hart brak bij het zien van zijn gezicht. Ik wilde iets zeggen, maar werd onderbroken door Draco, die al was recht gesprongen. 'Claire? Gaat het wel?' zei hij bezorgd en hij kwam op me afgelopen. Mijn mond ging open en dicht, ik wist niet wat te antwoorden op zijn vraag. Hij nam in zijn armen en trok me in een zachte omhelzing, deze was het tegenovergestelde van die van mijn vader. Genietend sloeg ik mijn armen om hem heen en ik snoof zijn geur op. 'Ik ben blij dat je in orde bent.' zei hij boven mijn hoofd.

Niet-begrijpend keek ik naar boven om hem aan te kijken, maar toen begon ik te beseffen waarover hij het had. Het kon toch niet. Had hij mijn gegil gehoord? 'Heb je...heb je alles gehoord?' vroeg ik met een trillende stem, ik wenste met heel mijn hart dat hij nee zou zeggen. Mijn wereld stortte in toen hij knikte. Hij had me horen gillen van de pijn, ik slikte, het was net alsof ik terug in die marteling zat. Ik zou niet weten wat ik zou doen als ik hem zo zou horen gillen, hij vond het vast verschrikkelijk om mij zo te horen en er niks tegen te kunnen doen. 'Het...het spijt me, Draco.' Verlegen keek ik naar beneden. Draco keek me fronsend aan en tilde teder mijn kin op. 'Je moet je niet vergeven, ik zou me eigenlijk moeten schamen, ik ben je niet eens komen helpen, ik heb hier gewoon de hele tijd gezeten.' zei hij en ik hoorde de haat voor zichzelf in zijn stem. Ik maakte me onmiddellijk van hem los. 'Nee, Draco, je kon ook niet komen helpen, dan zou hij zijn woede op jou uitgeoefend hebben. Dat zou ik nooit toestaan.' zei ik. Draco draaide zich om, zijn rug was naar me toegekeerd, maar ik kon nog net de glinstering in zijn ogen zien. Waren dat tranen? Gefrustreerd wierp hij zijn handen in de lucht. 'Zo hoort het niet te zien, ik zou jou moeten beschermen, niet omgekeerd.' Ik zuchtte en kneep mijn ogen dicht. Jongens en hun eergevoel ook. 'Draco, kijk me aan.' Dat deed hij en hij knipperde net enkele tranen weg, door dat aanzicht kreeg ik zelf ook een krop in mijn keel. 'Je kan me niet beschermen voor mijn vader, als je dat zou doen.' Ik zocht even naar woorden. 'Hij zou wraak op jou nemen en dat zou me veel meer pijn doen dan een marteling.' zei ik. Hij keek me met een tedere blik aan en nam me volledig in me op. Ik voelde hoe ik begon te blozen onder zijn blik.

'Wil je bij mij slapen vannacht?' vroeg Draco. Ik keek hem schaapachtig aan. Traag knikte ik. 'Kom.' zei hij. Ik nam zijn hand vast en hij trok me naar buiten.

Op de gang was het stil en Draco trok me zacht tegen zich aan, toen we een deur passeerden, ging die open. Ik zag twee blauwe ogen door de spleet kijken. Het was Merel en ik wist niet hoe ik op haar moest reageren. De laatste keer dat ik haar had gezien, had ik haar aan de kant geduwd toen ze een klein meisje aan het martelen was. Ik glimlachte even naar haar, ik zag nog net een glimlach terug en toen sloot de deur weer. 'Ze heeft gehuild, toen je weg was, weet je?' zei Draco naast me. Verbaasd keek ik hem aan. 'Wat?!' Draco zuchtte en bleef staan. 'Toen jij door je vader naar buiten werd getrokken, was de sfeer in de kamer raar. Ik was vooral bezorgd, maar dat was Merel ook. Ze begon te stamelen dat het haar schuld was dat jij nu gemarteld werd. Zij heeft je ook horen schreeuwen.' zei hij. Met open mond keek ik hem aan. Merel had er zo angstaanjagend uitgezien toen ze het meisje aan het martelen was, maar ze was dus nog steeds de normale Merel. 'Oh.' zei ik zacht en we liepen verder.

Eenmaal in Draco's kamer liep ik naar een fotolijstje die op zijn kast stond, het was de foto van ons uit de ochtendprofeet. Ook ik had die foto, maar van mij stond die op Zweinstein. Plots voelde ik twee warme armen rond me heen, ik voelde zachte lippen in mijn nek. Al mijn spieren ontspanden en ik sloot zacht mijn ogen. Traag draaide ik me om en keek in de grijsblauwe ogen van Draco, die me begerig aankeken. Mijn handen klemden zich vast in zijn haren en ik keek speels naar hem door mijn wimpers. Draco trok me dicht tegen zich aan en ik voelde zijn handen op mijn rug. Zijn lippen bewogen traag naar de mijne, ik wilde dat hij sneller ging. Ik voelde het verlangen door mijn aderen stromen, er hing elektriciteit tussen ons in en ik wilde het vuur voelen dat ik voelde als zijn lippen op de mijne waren gedrukt. Hij veegde enkele haren weg van mijn gezicht en toen botsten zijn lippen tegen de mijne. Vuurwerk ontplofte in mijn hoofd. Alleen ik en Draco bestonden nog. Hij liet zich op het bed neerzakken en ik nestelde me op mijn schoot. Onze lippen verwijderden zich niet één keer van elkaar. Zijn handen bewogen over mijn rug en glipten onder mijn shirt.

*-*-*-*-*-*-*-*

Zoals je misschien gezien hebt, is de cover van dit boek veranderd. :) Hopelijk vinden jullie hem leuk, @Britt_02 bedankt voor de cover te maken :)