Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

10. Broken hearts.

Vermoeid trok ik mijn zwerkbal gewaad uit en glipte in mijn zachte pyjama. Ik nam mijn toverdrankenboek en viel neer op mijn bed, mijn lichaam was blij met de rust. 'Ah, Claire, ik ben blij dat je er bent.' zei er iemand, ik keek op en zag Patty binnenkomen. 'Ik heb gezien dat je onze afspraak vergeten bent.' zei ze kribbig. Ik zuchtte en stond op, mijn toverstaf zat veilig in mijn pyjamabroek, klaar voor gebruik. 'Er was helemaal geen afspraak.' zei ik. Patty lachte schel. 'Oh, jawel, hoor, die was er wel, maar jij bent jouw deel niet nagekomen, dus...' Patty trok haar toverstaf, onmiddelijk trok ik de mijne. Ik kneep mijn ogen fijn en keek het meisje aan, met een gemene lach keek ze terug. Ze hief haar toverstaf op, ik stond klaar om een beschermende spreuk te gebruiken, maar toen werd er op de deur geklopt. Het hoofd van een blonde jongen keek door de deur. 'Hallo, meisjes.' zei Draco. Zijn ogen flitsten tussen ons heen en hij nam de situatie op. Patty was mij direct vergeten. 'Draco, hiiii.' zei ze flirterig en direct legde ze haar haar goed, ze huppelde richting Draco. Ik rolde met mijn ogen. Draco keek ook niet al te blij naar Patty. 'Patty kan ik je even spreken?' vroeg hij, Patty glimlachte. 'Natuurlijk.' Ze liep met Draco naar buiten, ze wierp nog even een blik naar mij alsof ze wilde zeggen: 'Zie je wel, hij is van mij.' Ik wist wel beter, haar hart zou gebroken worden.

Ik lag weer neer op mijn bed, toen Patty huilend binnenkwam gestormd, ze vloog neer op haar bed. Ik moest een lachje onderdrukken, dat kreng had haar verdiende loon gekregen. Anna kwam even later binnengelopen en liep direct naar haar vriendin. 'Patty, wat is er gebeurd?' vroeg ze medelevend. Ik walgde, dit wilde ik niet horen, snel liep ik naar beneden. Draco zat met een glimlach in een zetel, ik plofte naast hem neer. 'Het is je gelukt, haar hart is gebroken.' zei ik. Draco keek mijn kant op en lachte breed naar mij. 'Ze had je aangevallen als ik er niet was geweest.' zei hij. 'Ik kon haar wel aan, hoor.' zei ik verdedigend. 'Dat weet ik ook wel.' zei Draco. Hij bestudeerde mijn kleren.'Mooie pyjama.' zei hij grijnzend. Ik rolde met mijn ogen en duwde hem speels tegen zijn schouder. 'Pff, ik zal dan weer naar boven gaan zeker. Hopelijk is ze al gestopt met huilen.' Draco kreeg een speelse blik in zijn ogen. 'Je mag ook bij mij slapen hoor.' Ik trok mijn wenkbrauwen op.'Nee, bedankt.' Draco trok een pruillip. Ik lachte en stond op. 'Slaapwel.' zei ik. 'Slaapwel en het aanbod staat nog steeds.' zei Draco. Ik was niet van plan om zijn aanbod aan te nemen, ik zou deze nacht in mijn eigen bedje slapen.

Ik liep naar het toilet van jammerende Jenny. Niemand ging daarnaartoe en daardoor kon mijn toverdrank daar rustig staan borrelen. Het was zondag, dus we hadden geen les. Ik sloop naar binnen, ervoor zorgend dat niemand me zag. 'Hey, Jenny.' riep ik. De geest van het meisje kwam tevoorschijn uit een wc-pot. 'Dag, Claire.' zei de geest. Haar stem klonk triest, waarschijnlijk had ze weer zitten huilen. Ik smeet mijn tas op de grond en liep naar het laatste toilethokje, waar mijn ketel stond te borrelen, over een maand zou de drank klaar zijn. Met de pollepel roerde ik in de drank, die nu een zwarte kleur had, normaal zou het doorzichtig moeten zijn, maar ik had nog een laatste ingrediënt nodig, maar ik had geen idee hoe ik eraan kon geraken. 'Hé, Jenny, toevallig een idee hoe je aan de tanden van een basilisk kan geraken?' vroeg ik, ik had geen antwoord verwacht. 'Ik weet wel waar je dat kwam vinden.' fluisterde ze, ik stormde direct uit het toilethokje en keek de geest aan. 'Echt Jenny, meen je dat?' vroeg ik met open mond. Ze knikte. 'Dat is fantastisch.' riep ik enthousiast uit. De geest lachte. 'Daar.' Ze wees naar de wastafels, fronsend liep ik ernaartoe, niet wetend wat ik moest zoeken. 'Jenny, dit is gewoon een wastafel.' Ze kwam dichter bij me zweven, ik huiverde door de koude die van haar afstraalde. 'Kijk naar die kraan.' Ik volgde de richting van haar vinger en zag een kraan in de vorm van een slang. Voorzichtig ging ik er met mijn vingers over, gehypnotiseerd keek ik naar de slang. 'Open.' siste ik. 'Je spreekt sisselspraak.' zei Jenny verwonderd. Ik knikte en zette een stap achteruit. Verbaasd keek ik toe hoe de wastafel in de grond zonk. 'Je moet er gewoon inspringen.' zei Jenny. 'Bedankt, Jenny.' zei ik oprecht. 'Wees voorzichtig.' zei de geest, toen ik in het gat sprong.

Ik kwam terecht op een soort glijbaan en gleed naar beneden, ik kwam terecht op een krakend oppervlak. 'Lumos.' fluisterde ik, de punt van mijn staf lichtte op. Geschokt zag ik dat ik op een stapel botjes stond, in de verte zag ik een grote schaduw liggen. Voorzichtig liep ik ernaartoe, het was het vel van een zeer grote slang. 'Dit is de geheime kamer.' fluisterde ik tegen mezelf. Ik herinnerde me nog het tweede jaar, ik had toen een sissende stem horen zeggen dat hij ging moorden, verschillende modderbloedjes waren aangevallen. Er werd gezegd dat Harry Potter het monster in de geheime kamer had verslaan, maar ik wist niet dat het een basilisk was, maar het verklaarde wel waarom ik de stem had gehoord. Ik liep verder door de gangen, het leken grote buizen. In de verte zag ik een ronde deur, waarop slangen waren afgebeeld. 'Open.' siste ik weer en klikkend ging de deur open. Ik stond nu in een grote kamer, in de verte zag ik een kadaver van een slang liggen, de basilisk. Ik liep er dichter naartoe, gefascineerd door het dode wezen. Zijn bek was open en ik zag de tanden zitten, voorzichtig trok ik er enkele uit, ervoor zorgend dat de tanden mij niet raakten. Ik had er nu twee in mijn handen, dat moest wel genoeg zijn.

Ik moest nu terug naar boven bij de glijbaan, ik stak de tanden tussen mijn riem en zette voorzichtig mijn voeten tegen de wanden, ik klom met moeite naar boven. Eenmaal boven viel ik uitgeput neer op de grond. 'Je hebt het gered.' riep een meisjesstem boven mij, even later voelde ik een koude walm door me heen gaan, Jenny knuffelde me. Ik lachte. Ik krabbelde recht en liep naar mijn ketel, ik smeet de tanden erin en direct begon de drank te bruisen, het zwart verdween en ik kon de onderkant van de ketel zien. 'Hoelang nog?' vroeg Jenny. 'Een maandje.' Ze keek me triest aan. 'Je komt me toch wel nog bezoeken?' De geest keek me triest aan, ik besefte dat ik haar enige vriendin was. 'Natuurlijk, Jenny.' Jenny lachte zwakjes. 'Hé, ik ben niet zoals Potter.' zei ik. 'Ik weet het.' zei de geest en triest vloog ze een wc-pot in. Die Harry Potter had haar hart gebroken, hij had hier ook eens een drank gebrouwen en dan was hij hier nooit meer geweest. Jenny had gedacht dat hij haar vriend was, maar Potter had er anders over gedacht. Het was nog een reden extra om die jongen te haten.