O, Children

if you look into the distance, there's a house upon the hill

Dla równowagi kolejne dwa rozdziały są z 2001
Enjoy
===
czerwiec 2001r., Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, Wielka Brytania

Co się tyczy dzieciaków LGBT+, nikt nie potrafił normalnie siedzieć.

Nie chodziło o nic seksualnego, o biedne bottomy, które cierpiały cały dzień po nocy w dormitorium swoich chłopaków, wszyscy queerowcy nie umieli siedzieć z natury. W pokoju może być 15 krzeseł, trzy kanapy i dwa fotele, ale lesbijka usiądzie na ziemi, ladzie albo parapecie, a geje wolą spadać z oparcia kanapy, niż usiąść na niej poprawnie. Może dlatego Dean nie lubił siedzieć na miotle jak należy. Cas też mógł być tego przyczyną.

Charlie leżała z głową zwisającą z kanapy, a stopami na jej oparciu, czytając do góry nogami podręcznik do historii magii. Dean miał głowę na jej brzuchu, a nogi na barkach Casa, za jego głową, gdy brunet trzymał jedną rękę między jego udami, obejmując jedno z nich, by chłopak nie spadł, a sam siedział po turecku, rozpychając się na małej przestrzeni. I tak siedział najnormalniej ze wszystkich.

Charlie już zsuwała się na podłogę, dotykała jej czubkiem głowy-ułożyła książkę pionowo na ziemi, by czytać dalej, ale nie używać rąk i ułożyć je sobie na żebrach. W końcu niemal nieświadomie zaczęła przekładać kosmyki włosów przyjaciela w palcach, robiąc mu małe warkoczyki, gdy prawie już przysypiał.

Castiel też coś czytał, coś z astronomii, ziewając lekko co kilka minut. Oparł tył głowy o nogi Deana na oparciu kanapy, wciąż gładząc mu skórę przez materiał jego spodni i trzymając książkę w jednej ręce. Za bardzo rozpieszczali Winchestera, zdecydowanie.

O tej godzinie salon Gryfonów był praktycznie pusty, Vivienne tylko cicho sobie nuciła pod nosem w rogu pomieszczenia, przepisując wiersze miłosne dla swojej dziewczyny na ładniejsze kartki. Za tydzień mieli rozjechać się do domów i nie widzieć się przez całe wakacje, aż wrócą we wrześniu, na swój ostatni rok. Ostatni rok w Hogwarcie, to brzmiało absurdalnie-Castiel pamiętał, jak po raz pierwszy przekroczył próg szkoły, a za rok o tej porze zrobi to, jako uczeń, po raz ostatni.

Dean podniósł rękę, by ułożyć mu palce na nadgarstku, tym, który przytrzymywał mu udo-pogładził jasną skórę, poprawiając głowę na brzuchu przyjaciółki. Wyglądał tak spokojnie w swoim swetrze do Quidditcha, z piegami rozsianymi po buzi, gdy płomienie z ogniska oświetlały mu policzek, tworzyły długie cienie z rzęs i uwydatniały wysokie kości policzkowe. Dean był najśliczniejszym chłopcem w całym Hogwarcie, chociaż udawał obrażonego, gdy Cas go tak nazywał. Chyba wolałby być "przystojny" niż "piękny", bo sam lubił w mężczyznach właśnie tą solidność określaną pierwszym wyrażeniem.

-Chyba pójdę już spać, wiecie?-Charlie podniosła się ciężko z kanapy, pstrykając Deana w nos, na co ten głośno zaprotestował.-Wstań ze mnie, leniu.

Blondyn uniósł się na rękach, mrugając, gdy wybudzono go z tej krótkiej pół-drzemki: rudowłosa zeszła już na ziemię jak należy, zabrała książkę i otuliła się bardziej bluzą.

-Nie siedźcie za długo, jutro idziemy do Hogsmeade.-przeszła obok bruneta, przesuwając mu dłonią po ciemnych włosach, by jeszcze bardziej je rozczochrać.-Dobranoc, gołąbki.

-Dobranoc, Charlie.-Novak odprowadził ją wzrokiem do dormitorium. Dean mruknął coś pod nosem, wciąż zaspany, po czym znowu położył się wygodniej na kanapie.

Przez dobry kwadrans siedzieli w ciszy przerywanej jedynie trzaskami ogniska-Castiel wciąż czytał, a Dean cieszył się jego łagodnym dotykiem, odpoczywając na czerwonych poduszkach. W końcu jednak otworzył oczy, patrząc na ogień, by się rozbudzić i zaczął rozmowę, z którą zwlekał już zbyt długo-od egzaminów i tak czasami nie mówił zbyt wiele, Novak to rozumiał, ale wiedział też, że chłopak wolałby już wrócić do normalności na tyle, na ile byłoby mu to dane.