Öylece karşıyı izlerken sessizlik aramızda hakimdi.Daha iki günlük tanıdığım adamla ne konuşabilirdim ki?Derin nefes alıp hırkanın omuz kısmından tutup çektim.Öne doğru uzatıp gözlerine minnetle baktım.Kimileri umursamazdı.Sadece kendini düşünürdü.O...
"Bir bakmışsın Allah;hiç ummadığın anda vermiş kalbine mutluluğu..."
~~~ Oysa çok başkaydı benim hayalim.Aştığımız engellere inat daha sıkı kenetlenecektik birbirimize.Kim olursa olsun yıkılmayacak,ele ele verip önümüze çıkan zorluklara beraber göğüs gerecektik.Bir sarsıntı daha aldık,bu sefer duramadık ayakta.Birbirimizden çok uzaklara sürüklendik.Elimi uzattım tutsun belki kavuşuruz diye,tutmadı.Pes etmedim üstüne gittim yine olmadı.Çabaladım ya benim için bu önemli.Daha fazla dayanamadım,bu yürek kaldırmadı bu acıyı.Söylemek zorunda kaldım.İstemiyorsa beni,kalbindeki yerinden söküp attıysa giderim.İstemeye istemeye giderim.Sadece bu evden değil,bu şehirden çok daha uzaklara...
Sonra bir şey oldu.Böyle ele avuca sığmayan küçük bir umut ışığı aldım.Yataktan kalkmak istediğimde bir hışımla doğrulup bileğimden kavradı.Bu ani haraketi yüzünden diz kapaklarım büküldüğü için kalçam yatağın kenarına yerleşti.Gözlerine baktığımda sinirinin çok daha ötesindeki kaybetme korkusunu hissettim iliklerime kadar.Yemin ederim sanki o an içimde ne kadar tutsak kuş varsa hepsi de kanat çırparak kavuştular özgürlüklerine.
Bileğimi bırakıp,yatağa bastırdığı dizinden destek alarak aramızdaki mesafeyi kapattı.Yüz hatlarına uzun uzun bakıp bir saniye olsun gözlerimi çekmedim.Ne de çok özlemiştim onu.Yanında olup kilometrelerce uzağındaymış gibi hissetmek tarif edemeyeceğim kadar kötü bir histi benim için.Sırtımı büküp başımı eğdiğimde parmaklarımı birbirine doladım.Çok geçmeden delice bir öfkeyle gürledi.
"Ne saçmalıyorsun sen?!"
Sakin olmak için derin nefes alıp ufak bir haraketle başımı kaldırdı."Konuş.Bu da ne demek şimdi?!"Titrek bir nefes bırakıp çenemi parmaklarının hafif baskısından kurtardım.Söylediğimi duymayı beklemiyor olacak ki bozguna uğramıştı.Ben nasıl allak bullak hissediyorsam o da öyleydi.Ayağa kalktığımda elini saçlarının arasından geçirip dağıttı."Ben değil,sen konuşmalısın."Kaşları çatıldı.Yataktan kalkıp bir iki adımla önüme geçtiğinde, "Cevap ver,"dedim sesime yansıyan hüznü engellemeden.O da bilsin benim bu durumdan hoşnut olmadığımı.Gerçi her halimle belli ediyordum. "Bitirelim diyorsan bitsin."Lütfen bitmesin.Onsuz bir yaşam,onun olmadığı hiçbir şeyi istemiyorum ben.Sabrı yokmuş gibi ellerini yumruk yapıp, "Ulan!"dedi bağırarak. "Ne bitirmesi lan?!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çenemde asılı kalıp beni huzursuz eden gözyaşımı elimin tersiyle sildim."İçinden nasıl geliyorsa öyle söyle.Ben dayanmaya çalışırım.Seni istemediğin bir şeye zorlamak istemiyorum.Buna hakkım da yok zaten."Beceriksizce kelimeleri bir araya toparlamaya çabalarken omuzlarımdan tutup,sanki kendimde değilmişim gibi hafifçe sarstı beni. "Saçmalamayı kes artık kadın!" Kaşları çatılmış,yüzünde acı çeker gibi bir ifade vardı. "Neden?Gerçek bu ama."
"Değil!"
"O zaman bana bir cevap ver.Senin sustuğun her saniye azap gibi geliyor!"
Omuzlarımdaki elleri bedenime sürtünerek boynuma oradan da yanaklarıma ulaştı."Ulan ne boşanması lan,ne boşanması?!Bırakır mıyım seni ben?!"Dokunuşuyla ne ara kapandığını bilmediğim gözlerim,verdiği cevabı duyunca yavaşça aralandı.İçime dolan mutlulukla tebessüm ettiğimde kirpiklerime asılı kalan yaşları baş parmaklarıyla kuruladı."Neden uzak durdun benden?Haklıydın ama bu kadarı da fazla."Sıkıntıyla derin nefes aldı."Olanları sindirebilmem,senin de canını daha fazla yakmamam için böyle olması şarttı."Yanağındaki elimi çekip yumruk yaparken geri adım attım.Böyle yaptığı için çıkmaz bir yola girmiştik!"Canımı yakmamak için uğraşırken daha çok yaktığından haberin var mı?!"Hırçınca yanaklarımı silip, "Yok!"diye bağırdım. "Artık eskisi gibi beni sevmediğini bile düşündüm.Bunun nasıl acı verdiğini bilemezsin!"Açtığım mesafeyi kapattı.Sinirden yüzü kıpkırmızı olmuş,burnundan soluyordu. "Sen o haldeyken ben mutlu muydum sanıyorsun?!Her akıttığın gözyaşın hançer olup kalbime saplandı benim!Yakınımdayken dokunamadım,hasretinden bittim lan!"Dirseğimden tutup bedenimi bedenine yasladığında kolları sırtıma dolanıp sıkıca sarmaladı beni.
