Everything has Changed

Chapter 10

Allan's Pov

Ο καπνος εισερχεται αργα μεσα στα σωθικα μου,βασανιζοντας με.Εχω υποσχεθει στον εαυτο μου,πως θα σταματουσα αλλα φαινεται πως δεν μπορω να κρατησω αυτη την ανουσια υποσχεση.Το τσιγαρο στα χερια του Chris ηταν λες και με προκαλουσε,λες και ηθελε να το αρπαξω και να νιωσω την γλυκεια γευση που τοσο με ηρεμει.Ποιος νοιαζεται για μια υποσχεση?Κανεις.Ολοι δινουν υποσχεσεις μα κανεις δεν τις κραταει,γιατι να το κανω εγω ο ιδιος?

Το κεφαλι γυριζει,και εχω την αισθηση οτι ζω σε ενα κοσμο αγγελικα πλασμενο.Τοσο γαληνιο,τοσο ησυχο.Ειχα σχεδον ξεχασει την μεθυστικη γευση αυτου του ναρκωτικου,μεχρι τωρα που το ξανα νιωθω.Ακουω φωνες να γελανε,και μπροστα μου ακομη στεκεται ο Chris ρουφοντας και αυτος το δικο του τσιγαρο.

"Θα ερθεις στο Club,το Σαββατο ετσι?"

Παρατηρω το στομα του να ανοιγω κλεινει αργα.Θυμαμαι πως οταν ειχε δοκιμασει για πρωτη φορα το σκληρο ναρκωτικο αυτο δεν μπορουσε να σταθει ορθιος,στα ποδια του.Και τωρα,τωρα ειναι λες και εχει συνιθισει την κατασταση αυτη,δεν τον επιρεαζει καθολου.

"Μαλλον"

Απανταω στα γρηγορα.Το κεφαλι μου ειναι ετοιμο να διασπαστει σε χιλιαδες κομματια,απο τον πονο.Το αιμα μου βραζει,και εχω αρχισει να ιδρωνω μεσα σε αυτη την κλεισουρα του μπαρ.Τα ματια του  "φιλου" μου επεξεργαζουν το προσωπο μου.Γνωριζω πως ο Chris δεν ειναι και ο καλυτερος ανθρωπος του κοσμου,με εχει παρασειρη σε επικυνδινα θεματα,ειναι ομως ο μονος που ειναι παντα εδω,για μενα.Εχει ασχημο χαρακτηρα,και ειναι επικυνδινος δεν παυει ομως να ειναι φιλος μου.Ηταν απο τα λιγα ατομα που "εμπιστευομαι",απο τοτε που εφυγα απο το σπιτι των γονειων μου.Με προσεχε λες και ειμασταν αδελφια.Ειναι δυο χρονια μεγαλυτερος μου και ο πιο κληρος εμπορος ναρκωτικων.Διακινει ναρκωτικα σε εφηβους.Ενας απο αυτους τους ατυχους εφηβους ειμουν και εγω.Σαν μαλακας προτιμησα να λυσω τα προβληματα μου με αυτο τον καταστροφικο τροπο.Ενιωθα μονος,και η ψυχολογια μου ηταν σκατα,ετσι βρηκα φυγη στα ναρκωτικα,εκανα καθε τοσο και ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου πως θα σταματησω να με καταστρεφω,αλλα ειμαι εδω και ξανα νιωθω την γλυκεια γευση.Δεν ειναι ομως κατι που συνιθιζω,απλα οταν βρισκω ευκαιρια την αρπαζω αμεσως.

"Φιλε κανονισε να ερθεις,θα περασουμε καλα.Φερε και κανενα γκομενακι.Ξερεις εσυ"

Λεει και γελαει υστερικα,χωρις να ξερω τον λογο.Ο ανθρωπος ειναι λιωμα,και καλυτερα να την κανω πριν γινω και εγω.Η ωρα ειναι περασμενες μεσανυχτα,και αν συνεχισω να πινω θα καταληξω ξανα οπως παλια.Και αυτο δεν ειναι μεσα στα σχεδια μου.