Everything has Changed

Chapter 18

Allan's Pov

Γυριζω με το αμαξι εδω και ωρα χωρις προορισμο,απλα μπηκα σε αυτο το γαμημενο αμαξι.Οι σταγονες της βροχης εχουν δυναμωσει,και χτυπανε πλεον μανιακα τα τζαμια του αυτοκινητου.Ο Mike λειπει απο το πρωι και τριγυρναω δεξια και αριστερα μονος μου.Γενικα ολοι ειναι χαμενοι σημερα,δεν ξερω που στο διαολο ειναι ολοι τους.Κοιταω ισια τους δρομους ενω οι σκεψεις βασανιζουν το μυαλο μου.Ισως ειμουν λιγακι αδικος μαζι της,φερομαι απαισια σε εκεινη χωρις να μου εχει φταιξει πραγματικα.Και ναι μιλαω για την Krystelle.Σχεδον μ'αρεσει να μιλαω μαζι της,αυτο ομως βγενει παντα σε κακο και το μονο που κανω ειναι να την πληγωνω στο τελος της μερας.Γαμωτο!Εχει επιρροη πανω μου και αυτο με ενοχλει,με ενοχλει πολυ.Τα ματια της,τα γαλαζια αυτα ματια της,μισησα τον εαυτο μου που τα εκανα να δακρυσουν.Για αυτο μου ειχε πει πως ο μπαμπας της ειναι ο μεγαλυτερος φοβος της,τον φοβαται,Τι να της εκανε το καθικι?Την χτυπαγε και αυτη?Την πειραξε?.Ποσο ηλιθιος ειμουν ωστε να της τα θυμισω ολα αυτα?Διαολε,σκατα τα εκανα ξανα.Χτυπαω με δυναμη το χερι μου πανω στο τιμονι.Οι γαμημενες σκεψεις αυτες τριγυρνανε στο μυαλο μου απο την ωρα που εφυγε,απο την ωρα που γην αφησα στο σπιτι της.

Στριβο στο πρωτο δρομο που βρισκω μπροστα μου,προσπαθοντας να ξεφυγω απο τις σκεψεις που αφορουν εκεινη.Ηθελα να μαθω για αυτη,να μαθω οσο περισσοτερα μπορω.Η ζωη της δεν ειναι οπως πιστευα πως ειναι,δεν ανηκει στην ευτυχισμενη οικογενεια που πιστευα στην αρχη.Σχεδον μοιαζει με εμενα.Τα παιδικα της χρονια εχουν καταστραφει οπως και τα δικα μου αλλωστε.Αλλα τι λεω,κανεις δεν μοιαζει με εμενα.Κανεις δεν ειναι τοσο κοπανος και μαλακας σαν εμενα,και ειδικα αυτη.Αναβω το ραδιο και αλλαζω συνεχως σταθμο μπας και βρω κατι να ξεχαστω.Στρεφω την προσοχη μου ξανα στο δρομο,και το ματι μου πεφτει πανω σε ενα κοριτσι που περπαταει στο πεζοδρομιο.Εχει βρεχτει και εχει τυλιξει τα χερια της κοντα στα μπρατσα της.Το κεφαλι της ειναι σκημμενο προς τα κατω,ενω τα μακρια μαλλια της που πλεον σταζουν νερο,εχουν σχηματιστει σαν κουρτινα απο το προσωπο της.Οσο κοπανος και να  ειμαι δεν μπορω να την αφησω ετσι,ισως χρειαζεται καποιο μεσο για να παει καπου.Ισως και να ειναι ωραια γκομενα και περασω καλα μαζι της αποψε.Οπως και να εχει παρκαρω διπλα και κατεβαινω κατω.Στιγμαια τα ρουχα και τα μαλλια μου βρεχονται,και μολις την πλησιαζω καταλαβαινω αμεσως ποια ειναι.Γουρλωνω τα ματια μου και την πλησιαζω.