Everything has Changed

Chapter 44

El's Pov

Θα ηταν ψεμα αν ελεγα πως η φωνη του Κυριου Michel δεν μου τρυπαει τα αυτια σαν ενα δυνατο βουητο.Ειναι απο τις λιγες φορες-αν οχι η μοναδικη-που βαριεστημενα παρακολουθω το μαθημα του,μιας και δεν εχω αλλη επιλογη παρα να βρισκομαι εδω.Το μυαλο μο συνεχως ταιξιδευει,με αποτελεσμα να  αποσυγκεντρωνομαι και να μην εχω δωσει βαση στις κοσμοθεωριες που επι ωρα εξηγα ο Michel.Συνηθως δεν ειναι ετσι τα πραγματα,συνηθως περιμενω την επομενη προταση να βγει απο το στομα του λες και κρεμομαι κυριολεκτικα απο τα χειλι του.Σημερα ομως ειναι αλλιως τα πραγματα,σημερα το μυαλο μου απλα δεν ειναι εδω σε αυτη την κρυα αιθουσα.Απορω με τον εαυτο μου ωρες ωρες,αλλα δεν τον αδικο σε αυτη την περιπτωση.Η τροπη που εχουν παρει τα πραγματα αναμμεσα σε εμενα και τον Αλαν ειναι περιεργη,ως ασυνηθιστη θα ελεγα διοτι τα πραγματα εχουν αλλαξει καπως.Σχεδον δεν εκνευριζομαι οταν ειμαι κοντα του και φαινεται να ειναι αμοιβαιο.Αντιθετα οταν δεν ειμαστε μαζι νιωθω πως χρειαζομαι να τον δω εστω και για λιγο,ειναι αυτο λογικο;Ειναι λογικο απο εκει που δεν ηθελα να εχω επαφες μαζι του,να θελω να τον βλεπω οσο περισσοτερο γινεται?Ο Αλαν φαινεται να εχει αλλαξει και εκενος συμπεριφορα απεναντι μου και αυτο ειναι το ακρως περιεργο σε ολο αυτο που με βασανιζει εδω και ωρα.Εγω προσπαθησα απο την αρχη να ειμαι φιλικη προς αυτον,εκεινος ομως οχι,γιατι να αλλαξε τωρα;Ισως τελικα να μπορουμε συνειπαρξουμε,ποιος ξερει.

"Δεσποινης Εβανς;"

Ακουσα την χοντρη φωνη του Michel να φωναζει.Κοιταζω γυρω μου και επειτα αυτον που με κοιταει ηδη,και μαλλον για ωρα.

"Ναι;"

Η φωνη μου βγηκε σαν ψυθιρος και δεν ηθελα κατι τετοιο.

"Ειστε ενταξει;Δειχνεται αφηρημενη σημερα."

Ακουω μερικα χαχανητα γυρω μου αλλα τα αγνοω προσπαθοντας να κρυψω την αμηχανια και την ντροπη που ενιωθα εκεινη την ωρα.Ειμαι οντως αφηρημενη σημερα.

"Ειναι ενταξει.Συγγνωμη"

Λεω διατηροντας την φωνη μου ψυχραιμη και ισσοροπημενη.Ο Michel γνεφει συμπονετικα και επειτα στρεφεται ξανα πισω στο μαθημα του αφηνοντας με στην ησυχεια μου.

Ακομη και μετα απο αυτο,δεν σταματησα να σκεφτομαι.Τα λογια της Σαμ στρυφογυριζουν στο μυαλο μου σαν αγριος ανεμοστροβιλος που δεν εχει τελειωμο.
Ειχε πει πως ο Αλαν εχει αλλαξει κατα καποιον τροπο,Πως δεν πινει συχνα πλεον,δεν βγενει και δεν πηγαινει με γυναικες οπως παλια.Μπορει οντως να το κανει αυτο;Φυσικα,αλλα δεν ειμαι εγω σιγουρα η αιτια της αλλαγης του.Δεν θα μπορουσε να συμβει ποτε κατι αναμμεσς μας,θα ηταν αδυνατο βασικα.Το γουστο του Αλαν απεχει μιλια απο αυτο που ειμαι και απλα δεν υπαρχει περιπτωση.Δεν εχω ιδεα τι εχω παθει μαζι του,δεν ξερω πως να περιγραψω το συναισθημα αυτο που νιωθω ή ισως απλα δεν θελω να το κανω ωστε να μην παραδεχτω την αληθεια στον εαυτο μου.Απο την πρωτη κιολας μερα κατι αλλαξε οταν τον γνωρισα,οταν οι ζωες μας ενωθικαν.Μου τραβαει το ενδιαφερον,ειναι ομορφος εσωτερικα και εξωτερικα αν και φυσικα αυτο το καταστρεφει μερικες φορες,αυτη του η ατιθαση με ελκυει απιστευτα.Στις περιπτωσεις αυτες-οταν δηλαδη ειναι στις καλες του-νιωθω ομορφα μαζι του,ενα συναισθημα που δεν εχω ξανα νιωσει.Γενικα ολα οσα νιωθω μαζι του δεν τα εχω ξανα νιωσει.Και δεν θελω να ειναι αυτο που φοβαμαι οτι ειναι.Δεν γινεται να ερωτευτω τον Αλαν Γιουλιαμς,δεν γινεται να ειμαι ερωτευμενη μαζι του.