Everything has Changed

Chapter 47

Alan's Pov:

Η διαδρομη μου φαινοταν γαμημενα ατελειωτη,οδηγω εδω και μια ωρα και ο δρομος δεν λεει να οδηγει πουθενα.Επικρατει σκοταδι γυρω μου,καθως το μονο φως που υπαρχει στην περιοχη ειναι αυτα του αμαξιου μου.Δεν υπαρχει ψυχη,μοιαζει με ερημο θα ελεγα,αν δεν γνωριζα πως οντως υπαρχει μια παλια αποθικη σιδερου στο τελος του δρομου,δεν θα πιστευα τον πεδρο και θα ορκιζομουν πως θα τον σκοτωνα για τον τροπο που με κοροιδεψε.Αλλα γνωριζω πως οντως ειναι εκει,παλαιοτερα ειχα κανει μια εισαγωγη ναρκωτικων εκει,ειναι ο πιο καταλληλος τοπος,μιας και βρισκεται δυο ωρες μακρια απο την πολη,σε μια ερημικη περιοχη που υπαρχουν μονο χωματοδρομοι.Ευχομαι να ειναι εκει γαμωτο,αλλιως θα τρελαθω αν δεν την βρω αποψε,δεν μπορω να την αφησω μια ολοκληρη νυχτα μονη της σε ενα τοσο σιχαμερο τοπο μαζι με τον Κρις και τις σκυλες του.Νιωθω το αιμα να ανεβαινει στο κεφαλι μου ξανα και σφιγγω το τιμονι περισσοτερο απο οσο πρεπει.

"Αδελφε συγκρατησου λιγο ακομα.Θα την παρουμε αποψε Αλ,αλλα πρεπει να γινει σωστα,αλλιως θα παρουμε αρχιδια και πιθανον να μας φυτεψουν μια σφαιρα στο κεφαλι του καθενος απο εμας."

Ο Μαικ χτυπησε ελαφρα τον ωμο μου κανοντας με να ξυπνησω και να λογικευτω εστω και για καποια λεπτα.Γνωριζω πως εχει δικαιο,αλλα ειμαι τοσο εγωιστης για να παραδεχτω κατι τετοιο,ξερω πως ο Κρις θα θελει να παρει τον ελεγχο του μυαλου μου-διοτι ξερει πολυ καλα πως να το κανει- απλα και μονο για να με κανει να τα κανω ολα σκατα και να βγει εκεινος κερδισμενος απο ολο αυτο.Και φυσικα αν αφησω το μυαλο μου ελευθερο εκεινος θα κερδισει,και εγω θα ειμαι ο χαμενος.Ενας λογος που ειμαι προσεκτικος με τον Κριστιαν ειναι γιατι εκεινος μου εχει μαθει πως να φερομαι σε τετοιες περιπτωσεις οποτε ξερει κατα καποιο τροπο τι κινησεις μου.Διαολε.
Αυτο που δεν ξερει ομως ειναι πως ολα αυτα τα χρονια,εχω μαθε πολλα μονος μου,δεν ειναι τυχαιο εξαλλου που το ονομα μου ακουγεται σε ολη την πολη και σε καθε πολη που συνεργαζομαστε.

"Ο μονος που θα φυγει με μια σφαιρα χωμενη βαθια στον γαμημενο κωλο του ειναι ο μαλακας ο Κριστιαν,Μαικ.Κανεις αλλος"

Σφυριξα δυνατα και κοιταξα ξανα ισια μπροστα μου.Το σαγονι μου σφικτηκε και βυθισα τα δοντα μου στα κατω χειλι μου ματωνοντας τα.Ενιωθα την γευση του αιματος στον ουρανισκο μου αλλα δεν ασχοληθικα με  αυτο.Σε λιγοτερο απο μια ωρα θα βρισκομαι στον προορισμο μου και μονο αυτο με ενδιαφερει.Μονο αυτο σκεφτομαι γαμωτο,δεν εχω κοιμηθει εδω και ωρα και το μονο που φαινεται να με νοιαζει ειναι-για μια γαμημενη ακομα φορα-εκεινη.Εχω να ηρεμισω ωρες,δεν κοιμηθικα και ουτε ειχα ορεξη να βαλω καμια μαλακια στο στομα μου ωστε να σταματησει να παραπονιεται το στομαχι μου.