Everything has Changed

Chapter 28

El'Pov:

Ακολουθω τον Αλλαν μεσα στο σπιτι του Στιβ με τη καρδια μου ετοιμη να βγει απο την θεση της.Τα ματια πολλων εκει περα μας ακολουθουσαν σε καθε βημα,και αυτο εκανε τα πραγματα πιο αβολα για μενα.Μερικα κοριτσια εκει περα μιλουσαν μεταξυ τους καθως περνουσα απο διπλα τους,χωρις ομως να καταλαβω το παρα μικρο απο οσα λενε.Εξαλλου δεν επρεπε καν να με νοιαζει σωστα?Ο Αλλαν μπαινει μεσα στο σπιτι με εμενα πισω να τον ακολουθω.Η μυρωδια του καπνου και του αλκοολ μου χτυπησε την μυτη με το που μπηκα μεσα.Ξεφρενα κορμια χορευαν στο δυνατο και ξεσηκωτικο ηχο της μουσικης,και εκει ηταν που ενιωθα ακομη πιο "εξω απο τα νερα μου".Απο μεσα μου απλα παρακαλουσα να βρω συντομα την Σαμ η τουλαχιστον τον Σκοτ.Καποιον γνωστο τελως παντων.Και ναι ξερω,και ο Αλλαν γνωστος ειναι,αλλα θα προτιμουσα να ειμουν με τον οποιοδηποτε παρα με αυτον.Δεν θελω να του ειμαι και βαρος αποψε,ισως θα θελει να διασκεδασει οπως καθε φορα με την καθε φανταχτερη χαζογκομενα εδω μεσα.Ωω θεε μου.,εχω αρχισει να μιλαω σαν την Σαμ.

Βρισκομαι λιγα βηματα πιο μακρια απο τον Αλλαν οταν αυτος ξαφνικα σταματαει και ερχεται κοντα μου.

"Μεινε εκει περα.Μην το κουνησεις Ελ.Με ακουσες?"

Ανοιγω ελαφρα τα χειλι μου για να διαμαρτυρηθω για την ταση του,αλλα το μετανιωνω αμεσως.Δεν υπαρχει λογος να τσακωθω αποψε μαζι του,θα μου χαλασει την ηδη χαλια διαθεση μου.Κουναω το κεφαλι μου καταφατικα και σταυρωνω τα χερια μου κοντα στο στηθος μου.Κοιταξα γυρω μου πριν γυρισω να τον κοιταξω ξανα.Τα μπλε βαθια ματια του εψαχναν τα δικα μου,δεν του εδωσα ομως την ευχαριστηση και απλα αποφυγα το βλεμμα του.Τοσο εντονο..λες και τα ματια του μιλανε απο μονα τους..λες και εχουν κατι να σου πουν.Αλλα τιποτα δεν λενε.Τιποτα απολυτος.Εκεινος με κοιταζει ακομη μια φορα "προηδοποιητικα" και αργοτερα φευγει,χανεται στο πληθος.

Ετσι εμεινα μονη σε εκεινο το χαος.Πηγα πιο περα κοντα στο τραπεζι με τα ποτα και στηριξα το σωμα μου στο τοιχο που βρισκοταν πισω απο μενα.Κοιταζα το χωρο,τοσο τεραστιο αλλα τοσο γεματο.Παρατηρω καποια ματια να με κοιταζουν μεσα μεσα και απλα προσπαθω να το παιξω ανετη,για να μην φανει η αμηχανια που ενιωθα την στιγμη εκεινη.Δεν ειμαι τυπος των παρτυ,ποτε δεν ειμουν και ποτε δεν θα ειμαι.Εδω διασκεδαζουν και περνανε καλα και εγω δεν ξερω απο τετοια,ειδικα σε παρτυς της καλιφορνιας που τοσο φημισμενα.Ποτα,αλκοολ,τσιγαρα,χορος ολα αυτα δεν ειναι για μενα.Καλυτερα να ειμουν σπιτι και να εβλεπα μια ταινια,ξαπλωμενη στο κρεβατι μου παρα εδω περα,που ειμαι και μονη.Δεν βλεπω κανενα,ουτε την Σαμ,ουτε τον Μαικ ουτε καν τον Σκοτ,που αν και τον γνωρισα προσφατα θα ηταν καλη παρεα για αποψε.