Everything has Changed

Chapter 52

El's Pov:

Προσπαθουσα με οσες δυναμεις ειχα να συγκεντρωθω στα λογια του καθηγητη μου-που αυτη την στιγμη στεκεται μπροστα μου-αλλα ηταν αδυνατο κατι τετοιο.Ενιωθα πως δεν μπορουσα να αποθηκευσω τιποτα απο αυτα που ειπε μεσα στο μυαλο μου απο την κουραση ισως.Οι σκεψεις δεν με αφηναν σε ησυχεια και πιστευα πως θα τρελενομουν σε λιγη ωρα,με ενοχλουσε απιστευτα η βαβουρα που επικρατει μεσα στην αιθουσα σε συνδιασμο με την φωνη του Καθηγητη Aντριου.Εκλεισα για λιγο τα ματια και ξεφυσυσα,προσπαθοντας να βαλω σε ταξη το μυαλο μου,επικρατουσε ενα χαος αυτη την στιγμη.

Ο Καθηγητης παρεδιδε το μαθημα του ανενοχλητος και παρατηρησα πως μου εριχνε καποιες κλεφτες ματιες μερικες φορες.Ισως να καταλαβε πως δεν ενιωθα και πολυ καλα σημερα η γενικα αυτες τις μερες.Στηριξα το κεφαλι μου στο χερι μου και τον κοιταζα προσεκτικα ακουγοντας αυτα που ελεγε,η πενα που μασουλουσα εδω και λιγα λεπτα φαινοταν πως με ηρεμουσε αρκετα.Ο ηχος του κινητου μου καθως δονηθικε με εβγαλε απο τις σκεψεις κανοντας με ετσι να τραβησω το βλεμμα μου απο τον καθηγητη Αντριου και να ψαξω για το κινητο μου.Το εβγαλα απο την τσεπη μου και κοιταξα προσεκτικα την οθονη.

*Βγες Εξω*

Γουρλωσα τα ματια μου και κοιταζα το κινητο.Ο Αλαν μου ζητουσε να βγω εξω αυτη την στιγμη,και εγω ειχα μαθημα.Φυσικα κατι τετοιο θα ηταν αδυνατο να το κανω,απουσιαζω εδω και δυο μερες και θα αρχισω να φευγω ξανα εξαιτιας της ανευθυνοτητας του Αλαν.Αγνοω το μηνυμα του και ξανα βαζω το κινητο στην θεση του,εστιαζοντας την προσοχη μου πισω στο μαθημα.Ενα κομματι μου θελει απεγνωσμενα να παει και να τον βρει,ισως απο απλη περιεργια,ισως επειδη απλα θελω να τον δω.Ισως θελω να δω τι ακριβως θελει αυτη την στιγμη και μου ειπε να βγω εξω ενω γνωριζει πως εχω μαθημα και δεν θελω να βγω εξω.Ξεφυσαω αγανακτισμενη απο την περιπλοκη συμπριφορα του και βγαζω προς το παρον τις σκεψεις απο το μυαλο μου.Ο Αλαν παντα θα με μπερδευει αυτο ειναι γεγονος και δεν αλλαζει.Το κινητο μου δονηθικε για ακομη μια φορα και γνωριζα ηδη ποιος ακριβως ηταν χωρις καν να εχω κοιταξει.

*Βγες εξω αλλιως θα ερθω να σε παρω εγω ο ιδιος,τ'ορκιζομαι*

Το στομα μου ανοιξε απο σοκ καθως διαβαζα ξανα και ξανα το μηνυμα του.Ειναι τρελος,ξερω αρκετα καλα τον Αλαν και γνωριζω πως ειναι ικανος να ερθει εδω μεσα και να με παρει με το ζορι.Δεν δεχεται ευκολα το "οχι" σαν απαντηση,ειναι χαρακτηρας που θελει απλα να περναει το δικο του χωρις αντιρρησεις και πολλα πολλα.Κοιταζω μια φορα γυρω μου και βλεπω πως ολοι ειναι απορροφημενοι σε ενα δικο τους κοσμο,περνω μια βαθια ανασα και αποφασιζω να βγω εξω,δεν ξερω αν μπορω να παιξω το παιχνιδι του με το δικο του τροπο τουλαχιστον.Αν ερθει εδω δεν ξερω για τι ειναι ικανος να κανει,ισως εχει νευρα η ειναι θυμωμενος με κατι.Ισως ολα αυτα να ειναι και της ιδεας μου,αλλα μαζι του ποτε δεν ξερεις.Σηκωνομαι διστακτικα και αφου περνω μια αθορυβη αδεια απο τον Καθηγητη Αντριου,βγενω στα γρηγορα εξω και προσπαθω να εντοπισω τον Αλαν.Δεν ξερω που ακριβως θα τον βρω,προς το παρον γυριζω την καθε πιθανη γωνια οπου μπορει να βρισκεται.Ισως να βρισκεται στο συνηθισμενο του μερος,οποτε θα παω εκει.