Everything has Changed

Chapter 56

El's Pv:

Η διαδρομη μεχρι το κοντινοτερο εστιατοριο δεν ηταν αβολη με τον Αλαν και εμενα στο ιδιο αυτοκινητο. Ηταν σχετικα ησυχος και που και που μου εριχνε ενα βλεμα χαμογελοντας. Αλλαζει τοσο ευκολα που δεν θα συνηθισω ποτε αυτη του την συνηθεια,αλλα δεν θα κρυψω πως μου αρεσει ετσι.Χαμογελαω αθελα μου και γυριζω το βλεμμα μου στο παραθυρο μεχρι να φτασουμε στον προορισμο μας.Ευχομαι η μητερα μου να μην ειναι σπιτι ωστε να μην θελω να εξηγω το γιατι αργησα και το που ειμουν ακριβως.Ο Αλαν σταματαει το αυτοκινητο στο παρκινγκ και μου λεει να κατεβω και αυτο κανω.

"Θα σου αρεσει εδω μικρη Ελ"

Γελαει με αυτο που ειπε.Τον κοιταω και γελαω και εγω.

"Δεν ειμαι μικρη πια Αλαν ποτε θα το αντιληφθεις;"

Τον μαλωνω και εκεινος γελαει ανακατευοντας τα μαλλια μου.Ερχεται κοντα μου αφου κλειδωνει το αυτοκινητο.Ξεκιναω να περπαταω κοντα του οταν νιωθω το κρυο χερι του να αγγιζει το δικο μου και σε δευτερολεπτα να κλειδωνει το χερι του μεσα στο δικο μου.Μου επιασε το χερι. Τα ματια μου αυτοματα πηγαινουν εκει και κοιταω τα μπλεγμενα μας χερια ξαφνιασμενη απο αυτο μολις εγινε.Δεν περιμενα μια τετοια κινηση ξανα απο εκεινον.Ειναι περιεργος.

"Γιατι ξαφνιαζεσαι απο μια τοσο μικρη κινηση;"

Με ρωταει και τραβαω το βλεμμα μου για να τον κοιταξω.Νιωθω τον λαιμο μου  να εχει στεγνωσει και καταπινω για να τον υγρανω.

"Δεν..δεν ξερω Αλαν.Απλα δεν εισαι συνηθισμενος σε τετοια..ισως για αυτο"

Ανασηκωνω τους ωμους μου και μπαινουμε στο εστιατοριο αφου πρωτα μπει ο Αλαν μεσα.Τοσο αγενης δεν θα αλλαξει ποτε.Μπαινω και εγω μεσα και εκεινος μου σφιγγει το χερι οταν ενας νεαρος μας πλησιαζει.

"Καλως ορισατε,τραπεζι για δυο ατομα;"

Μας ρωταει ευγενικα αφου μου ριξει πρωτα μια ματια και αργοτερα στον Αλαν.

"Βλεπεις περισσοτερα ατομα εδω;"

Τον ρωταει ο Αλαν πισω και του πιεζω ελαφρα το χερι ωστε να καταλαβει πως γινετε ενοχλητικος και αγενης.Ανοιγω εκπληκτη το στομα μου αφου δεν ειδα ωστοσο να περνει πισω αυτο που μολις ειπε.

"Παρακαλω ακολουθηστε με"

Του απανταει φανερα ενοχλημενος ο σερβιτορος, οστοσο ειναι καλος στην δουλεια του και δεν δειχνει ιχνος ενοχλησης και απλα μας πηγαινει στο τραπεζι μας.Καθομαι πρωτη νιωθοντας αβολα απο αυτο που μολις εγινε, δεν ειναι οτι εγινε κατι σπουδαιο αλλα ειναι μια σταση που δεν κρατω προσωπικα εγω οταν βγαινω εξω,δεν εχω μαθει να ειμαι τοσο αγενης με σερβιτορους που απλα κανουν την δουλεια τους.Βεβαια,ο Αλαν φαινεται να μην εχει καν προβλημα με αυτο.Ο Σερβιτορος μας αφηνει τα μενου και μας αφηνει για λιγο μονους ωστε να αποφασισουμε.Κοιταζω προσεκτικα το μενου, και καταληγω σε ενα κοτοπουλο σχαρας με τηγανιτες πατατες.Νιωθω να πειναω τοσο πολυ αυτη την στιγμη θεε μου.