Everything has Changed

Chapter 5

Δεκαπέντε λεπτά .Έχουν περάσει μόνο δεκαπέντε λεπτά από τότε που μπήκα σε αυτή την τάξη,και άρχισα να μετανιώνω που επέλεξα το μάθημα αυτό.Όχι επειδή δεν μου αρέσει το μάθημα της τέχνης,αντιθέτως,απλά ο Allan Williams έχει αρχίσει να μου σπάει τα νέυρα σε μεγάλο βαθμό.Έχουμε μέχρι τώρα δύο κοινά μαθήματα και αυτό σημαίνει πως θα μου κάνει την ζωή δύο φορές πιο δύσκολη.Δεν καταλαβένω το γιατί όμως,από την μια σκέφτομαι αν φταίει που του μίλησα απότομα στην αρχή της γνωριμίας μας,αλλά έδιωξα την ιδέα αυτή.Αυτός είχε αρχίσει πρώτος όλο αυτό και όχι εγώ,οπότε γιατί να φταίω?Εστιασα την προσοχη μου στο σημερινο θεμα του μαθηματος,του οποιου ηταν "Η τεχνη ανα τους αιωνες" και στην βιντεο προβολη που εδειχνε η καθηγητρια εξειγωντας τα βασικα.Επιασα τον εαυτο μου να χασμουριεται,τα βλεφαρα μου εκλεινουν ελαφρως και ορκιζομαι πως αν δεν ειμου σε αυτη την ταξη θα με επερνε ο υπνος.Συνηθως ειμαι μαθητρια που δινει προσοχη στο μαθημα,και μελεταει το καθε τι,αυτη την φορα ομως ειναι διαφορετικη.Η κουραση με εχει καταβαλει,εχω κοιμιθει μονο λιγες ωρες απο τοτε που ηρθα εδω.Παρατηρησα λιγο τον χωρο της αιθουσαν που βρισκομασταν.Η αιθουσα ηταν μεγαλη σε σχεση με αυτες που ειχα δει στο Συδνεϊ,στους τοιχους επικρατουσε το ασπρο χρωμα και πινακες ζωηγραφικης ηταν τοποθετημενοι πανω.Σε μια γωνια βρισκονταν οι μπογιες και τα καβαλετα,καθως και τα πινελα σε διαφορα μεγεθη.Αλλα μικρα,αλλα μεγαλα λεπτα η χοντρα αντιστοιχα.Ο πινακας της βιντεο προβολης απλωνοταν μπροστα μου και επερνε σχεδον το μεγεθος του μισου τοιχου.Το ματι μου επικεντρωθικε σε ενα πινακα στο βαθος της αιθουσας.Το μαυρο χρωμα ηταν αναμυγμενο με το μωβ σου κερδιζε τη προσοχη.Ηταν ομορφος.Μια γυναικα καθοταν πανω σε ενα βραχο κοιτοντας την απερνατη θαλασσα με δεως.Τα μαλλια της φαινοταν να κοιτιζουν απο την ροη του ανεμου.Μαυρο,μωβ και μπλε.Η απολυτη τελειωτητα σε εναν πινακα μεσαιου μεγεθους.Η δονηση του κινητου με εκανε να ξεκολησω το βλεμμα απο τον πινακα που μου ειχε τραβισει τοσο πολυ το ενδιαφερον..Περασα το χερι μου στην τσεπη του τζιν παντελονιου μου και τραβισα εξω το κινητο μου.Η οθονη αναβοσβηνε σε ενδηξη οτι ειχα μηνυμα,και το ονομα του Mad εμφανιστικε.Ενα αυθορμητο χαμογελο σχηματιστικε στα χειλι μου χωρις να το καταλαβω.

*Γεια:)*

Εγραφε.Αφου κοιταξα προς το μερος της καθηγητριας για να δω αν κοιταζει προς το μερος μου,πληκτρολογισα γρηγορα  την απαντηση και πατησα αποστολη.

*Γειαα*

Και ξανα σηκωσα το βλεμμα μου στην οθονη της προβολης.Η απαντηση δεν αργυσε να ερθει μεσα σε λιγα λεπτα.Κοιταξα ξανα προσεκτικα το μηνυμα.