Everything has Changed

Chapter 54

El's Pov:

Το σκοταδι εχει απλωθει ηδη στο Μπεβερλι χιλς,και η νυχτα με βρισκει ξαπλωμενη στο κρεβατι χωρις να κανω κατι το ιδιαιτερο.Ειναι δυσκολο μερικες φορες να εισαι μονη αλλα καποιες αλλες φορες ειναι τοσο ευχαριστο ολο αυτο,και νομιζω ειναι οτι καλυτερο μπορω να κανω μιας και η μαμα δεν μου μιλαει ολο το απογευμα.Την καληνυχτισα λεγοντας της πως θα διαβασω και επειτα θα κοιμηθω,δεν απαντησε αλλα παρολαυτα το εκανα.Εδω και ωρα λοιπον,κοιταω το κινητο μου περιμενοντας το μηνυμα του Αλαν να εμφανιστει στην οθονη μου,αυτο συμβαινει σχεδον ολο το απογευμα.Ολο μου το σωμα καιγεται για ακομη μια ματια του,ακομη ενα χαδι του,ειναι λαθος και το ξερω πιο καλα απο ολους,αλλα ειναι γλυκο το λαθος και δεν με κραταει μακρια του οσο και να προσπαθω να το κανω.Και προσπαθω σκληρα,υποθετω.

"Ελ;κοιμασαι Ελ;"

Ακουω σιγα την φωνη της μητερας μου εξω απο την πορτα μου.Συγκεντρωνομαι και σηκωνομαι απο το κρεβατι μου και κατευθυνομενη προς την πορτα.Θεε μου!Τα ρουχα μου.Δεν φοραω πιτζαμες και σιγουρα δεν φαινεται οτι κοιμομουν.Τρεχω γρηγορα προς την ντουλαπα και ανακατευω ευγενικα τα ρουχα μου για να βρω κατι αναλογο.Η μαμα χτυπαει ξανα την πορτα και με περιμενει να της ανοιξω.Φοραω μια απλη πιτζαμα και ενα λεπτο φανελακι και τρεχω να ανοιξω την πορτα αφου ελεγχω πως ολα ειναι τακτοποιημενα στο δωματιο.

"Συγγνωμη μαμα απλα δεν σε ακουσα, προσπαθουσα να κοιμηθω"

Η φωνη μου ακουγοταν ανησυχη και σιγανη,προσπαθησα να κανω το σωμα μου να χαλαρωσει αλλα ματαια.Ειχα αγχως και αυτο ηταν κατι που απο παντα δεν μπορουσα να κρυψω καλα.

"Σε ξυπνησα;"

Την ακουσα να λεει.Τα ματια μου καρφωθικαν στα δικα της και της ενεψα αρνητικα.Το οτι δεν κοιμομουν ηταν κατι που φαινοταν αρκετα.

"Μπορω να περασω;δεν θα κατσω πολυ,ξερω πως αυριο εχεις σχολειο και πρεπει να κοιμηθεις.Θελω να μιλησουμε"

Ειναι περιεργο που θελει να μου μιλησει τετοια ωρα,ειναι αργα,σιγουρα σχεδον μεσανυχτα και το κακο εδω ειναι πως απο στιγμη σε στιγμη ο Αλαν θα εμφανιστει και δεν ξερω τι μπορει να κανει ακριβως.Συνηθιζει να εμφανιζεται απο το πουθενα και να εντυπωσιαζει με την παρουσια του.Χαμηλωνω το βλεμμα μου και της νευω να περασει μεσα.Ισως ολο αυτο οντως δεν παρει πολυ ωρα,ειμαι περιεργη να την ακουσω,τι ακριβως εχει να μου πει τετοια ωρα.