Everything has Changed

Chapter 4

Εχουν περασει εικοσι λεπτα απο τοτε που ο Mad μου ειχε στειλει το μηνυμα και εγω εξακολουθω να τριγυρναω μονη σε αυτους τους γεματο με θορυβους διαδρομους.Πραγματικα νιωθω πολυ μονη.Δεν ξερω καν που να παω,το σχολειο ειναι μεγαλο και απλα θελω να βρω ενα ησυχο μερος να καθισω.Ζηταω πολλα?Η ωρα δεν λεει να περασει και νιωθω λες και θα εκραγω.Ζηταω μονο ενα μερος που απλα θα ξερω οτι δεν με κοιτανε,δεν με σχολιαζουν,ενα μερος που δεν θα νιωθω τοση μοναξια.Μου λειπει το Συδνεϊ.Αυτη ειναι η αληθεια.Δεν θα συνηθισω ποτε αυτο το μερος οσο και να θελω,οσο και να προσπαθω,μου ειναι απλα δυσκολο.Τι να κανουν ολοι στο Συδνεϊ?Με εχουν ξεχασει?Το χειροτερο ομως απο ολα ειναι πως πληγωσα τον Mad χωρις να το θελω.Ξερω πως νιωθει τωρα.Νιωθει αυτο που νιωθω και εγω.Κομματια.Αυτο νιωθω εγω,την ψυχη μου να εχει κομματιαστει σε μικρα κομματια.Περπατουσα στους διαδρομους και χωρις να το καταλαβω βρεθικα στην πισω αυλη του Beverly Hills,και αρχισα να εξερευνω το γυρω χωρο.Ηταν αρκετα ησυχο μερος μακρια απο ολους.Το πρασινο χρωμα στο γρασιδι κυριαρχουσε και εδινε μια ωραια εντυπωση,τα ξυλινα παγκακια ηταν σκορπισμενα σε διαφορους τοπους και θυμιζε εικονα ενος παρκου.Κατευθινθικα προς ενα απο τα παγκακια και καθισα τοποθετοντας τα χερια και το κινητο μου πανω στο τραπεζακι.Αφου κοιταξα μια φορα γυρω μου εβαλα το κεφαλι μου πανω στα χερια μου και εκλεισα τα ματια.Η γαληνη που επικρατουσε στο χωρο με εκανε να ξεχναω και να διωξω το αγχως μακρια μου για λιγο.Γιατι ειναι ολα τοσο δυσκολα?Γιατι να ειναι τοσο δυσκολο να επιστρεψουμε πισω?Οι φωνες που ακουγοταν λιγο πιο απομερα με εκαναν να χασω τον ηρμο των σκεψεων μου αλλα δεν εδωσα σημασια.

"Ella?"Ακουσα μια φωνη υπερβολικα κοντα στα αυτια μου που με εκανε να σηκωσω το κεφαλι μου.Ella?Μπροστα μου αντικρισα την Συμπαθυτικη κοπελα που συναντησα προηγουμενος την Sam.Μου χαμογελουσε και καθισε απεναντι μου.Δεν ηταν μονη ομως.Μαζι της ηταν ακομη μια κοπελα ντυμενη στα μαυρα με ξανθα επισης μαλλια.Ηταν αδυνατη αλλα πιο κοντη απο την Sam και μενα.Μου εδωσε και αυτη ενα χαμογελο και καθισε κοντα μου.Τα τρια αλλα αγορια καθισαν και αυτοι εκτος απο το ψηλο αγορι.Σηκωσα το βλεμμα μου για να τον αντικρισω και μου κοπικε η ανασα.Ηταν αυτος.Το αγορι με τα ταττου και τα piercings.Μου εριξε ενα βλεμμα ηρωνικο και μετα γυρισε αλλου το βλεμμα.Ωραια.

"Ella τι κανεις εδω?μονη" Μου λεει η Sam κουνοντας τα χερια της μπροστα απο το προσωπο μου για να με συνεφερει.Πραγμα που με εκανε να ντραπω.