Everything has Changed

Chapter 23

El's Pov

Ηταν προσηλωμενος στο δρομο χωρις να μου ριξει ουτε μια ματια.Που ακριβως πηγενουμε?Εννοω μετα απο αυτο που με ειχε ρωτησε,δεν με ξανα ρωτησε τιποτα και οχι μονο αυτο δεν μου εξηγησε κιολας τιποτα για ολο αυτο.Το γεγονος οτι θα περασω ακομη δυο ωρες μαζι του με τρομαζει λιγο.Επιπλεον με τρομαζει και το γενονος οτι θα απουσιαζω απο το σχολειο ακομη δυο ωρες,και αν πραγματικα το μαθει η μαμα,δεν ξερω τι θα γινει τοτε.Δεν καταλαβαινω γιατι θα πρεπει να λειψουμε ακομη λιγο απο το σχολειο,καναμε αυτο που επρεπε να κανουμε και τωρα παει τελειωσε.Οποτε θα ηταν σωστο να ειμασταν ξανα στο σχολειο.Και οχι να τριγυρναμε στους δρομους της Californias.

"Allan?Εμ,που παμε?Καλυτερα να επιστρεψουμε,αν χασω ακομη δυο ωρες δε-"

Αρχισα να του εξηγω,αλλα οταν γυρισε το κεφαλι προς το μερος μου,κολλησα και δεν μπορεσα να μιλησω αλλο.

"Εκει ειναι καλυτερα απο το γαμημενο σχολειο.Τωρα κατσε ησυχα για λιγα λεπτα."

Το βλεμμα του ηταν αποτομα σοβαρο ξανα.Και νιωθω την αυρα του να αλλαζει,μαζι και η διαθεση του.Εχει επιστρεψει στο "καλο" και παλιο εαυτο του,και αυτο δεν θα βγει σε καλο πιστευω.Οταν γινεται τοσο αποτομος το μονο που καταφερνουμε παντα απο ολο αυτο ειναι να τσακωνομαστε και δεν εχω ορεξη για αυτο τωρα.Ηλικρινα δεν εχω.

Δεν απανταω και απλα κανω αυτο που μου ειπε,δηλαδη μενω απλα ησυχη κοιταζοντας εξω απο το παραθυρο.Ο Allan οδηγαει σχετικα γρηγορα προσπερνοντας το καθε αμαξι μπροστα μας.Και επιπλεον,αναρωτιεμαι γιατι δεν με εχει ρωτησει αυτο που θελει να μαθει αφου ειναι ο νικητης του ηλιθιου εκεινου "στοιχηματος".Θα επρεπε να ρωτησει αφου ετσι ειχαμε συμφωνησει,και οσο και αν δεν συμφωνουσα με ολο αυτο,θα κρατησω το λογο μου και θα απαντησω στην ερωτηση του.Δεν μπορω να κρυψω πως δεν τρομαζω στην ιδεα αυτου,αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως.Η συμφωνια ειναι συμφωνια.Τι θα μπορουσε να ρωτησει ομως?Δεν ξερω.Θα μπορουσε οτιδηποτε,οτιδηποτε για να με κανει να νιωσω ασχημα,αβολα και να θελω να ανοιξει η γη και να με καταποιει.Το μισω ολο αυτο.Ο ηχος των λαστιχων του αμαξιου με κανουν να καταλαβω πως ξανα στριψαμε σε ενα αλλο δρομο.Εχω μπερδευτει τελιως και τωρα ειμαι σαν χαμενη.Τωρα ειμαι σιγουρη πως δεν ξερω που παμε.

"Δεν θα μου πεις που παμε?Ξερεις,αυτο μπορει να θεωρηθει εως και απαγωγη Allan.Δεν ξερω που παμε,και με περνεις χωρις τη θεληση μου.Οποτε απλα πες μου."