Everything has Changed

Chapter 48

El's Pov

Περιμενα.Περιμενα αρκετα υπομονετικα να μου εξηγησει ολα αυτα που επρεπε να μαθω,ολα αυτα που επρεπε να μαθω απο την αρχη.Μεσα σε σαραντα-οκτω ωρες φαινοταν πως ολα ανατραπικαν,πως αλλαξαν πολλα.Οντως αλλαξαν?
Αν δεν ερχοταν ο Αλαν,αν δεν ηταν αυτος που ειναι τελος-παντων,δεν ξερω τι ακριβως θα ειχε συμβει.Οχι μαλλον ξερω,θα ειμουν ακομη ενα θυμα του Κριστιαν,μια ακομη γυναικα που οχι μονο θα δουλευε για αυτον,αλλα θα γινοταν και το νεο του παιχνιδι.
Νιωθω καθε κοκαλο του σωματος μου να ποναει με καθε αποτομη κινηση,το να εισαι δεμενος για τοσες ωρες δεν ειναι και οτι καλυτερο η αληθεια.Οι μαλανιες στα σημεια εκεινα ειναι ορατες,τα ρουχα μου βρωμικα,ουτε που θελω να φανταστω πως θα ειναι το προσωπο μου.Η λεξη "ταλαιπωρημενο" θα ειναι σιγουρα μια λεξη που το αντιπροσωπευει.

Οι εικονες του Κριστιαν γυριζουν συνεχως μεσα στο μυαλο μου,δεν με αφηναν σε ησυχεια.Η ανασα του να χτυπαει στο προσωπο μου,τα χερια του να με αγγιζουν,τα χειλι του στο λαιμο μου.Κλεινω σφικτα τα ματια μου και προσπαθω να ηρεμισω.Δεν ειμαι ενα απο εκεινα τα κοριτσια που θα κλαψω για αυτο-δεν με αγγιξε-μεσα μου ευχαριστω τον Αλαν και τα αγορια,αν δεν ηταν αυτα δεν ξερω τι θα εκανε ακριβως ο Κριστιαν.Σκεφτομαι απλα ολα εκεινα τα κοριτσια που το περνουσαν ολο αυτο σε χειροτερη μορφη απο οτι εγω.Θεε μου.

Μπλεκω και ξεμπλεκω τα δακτυλα μου μεταξυ τους,το αγχως με εχει κυριευσει.Δεν ξερω κατα ποσο αυτα που θα ακουσω απο το αγορι μπροστα μου θα με αναστατωσουν η θα με φοβισουν περισσοτερο.Εχω μπλεξει χωρις να εχω κανει τιποτα απολυτως,βρεθηκα στην παρανομια της νυχτας χωρις να το επιδιωκω.Και ολα αυτα γιατι;Επειδη απλα συναναστρεφομαι με τον Αλαν Γουλιαμς.Ειναι επικυνδινος,απο την πρωτη μερα το ηξερα,ειναι αλλιωτικος απο ολους τους ανθρωπους που ερχομουν σε επαφη μεχρι τωρα,κουβαλαει ενα μυστηριο και δεν σου αφηνει περιθωρια να το λυσεις,αυτα με τραβανε πανω του ομως.Ειναι διαφορετικος με ολη την σημασια της λεξης,δεν προσποιειται,δεν παριστανει καποιον αλλον,ειναι απλα ο εαυτος του.Τοσο επικυνδινος,σκοτεινος,αλλα ξερω πως δεν θα εκανε κακο σε καποιον που δεν του εχει φταιξει,δεν θα ανακατευοταν στην ζωη καποιου χωρις οντως να ειχε λογο να το κανει.Δεν θα με πειραζει ποτε..σωστα;

"πεινας;"

Τον ακουσα να ρωταει.Ηταν γυρισμενος προς εμενα και με κοιτουσε.Κουνησα το κεφαλι μου αρνητικα χωρις να μιλαω,δεν μπορουσα να μιλησω εξαλλου,η φωνη μου απο το κλαμα ηταν σε τραγικη κατασταση.Ειμουν σε τραγικη κατασταση.