Everything has Changed

Chapter 2

"Χρεαζεστε τιποτα αλλο?"

Ακουσα μια γυναικια φωνη να λεει και να με βγαζει απο τι σκεψεις μου.Κοιταξα προς το μερος της μητερας μου.Φαινεται πως εχει κοιμιθει.

"Εχετε παυσιπονα?με ποναει τρομερα το κεφαλι μου"

Την ρωταω προσπαθοντας να κανω την φωνη μου να φαινεται πιο ζωντανη.

"Περιμενετε μισο λεπτο παρακαλω"

Μου λεει και χανεται ξανα στο μακρυ διαδρομο.Κοιταω εξω απο το παραθυρο.Η θεα φαινεται υπεροχη απο εδω πανω,ειμαστε πλεον 3 ωρες μακρια απο το Συδνεϊ,μακρια απο ολα.Μακρια απο το παρελθον.Υπο αλλες συνθικες θα χερομουν που παω σε μια υπεροχη πολη οπως ειναι η california,οχι ομως τωρα δν εχω την δυναμη να το κανω.Μου λειπουν ειδη οι φιλοι μου.

"Οριστε,ελπιζω να βοηθησουν."

Ειχε επιστρεψει κιολας κι κρατουσε δυο μικρες καψουλες στα χερια της.Προηγουμενος δεν ειχα προσεξει ποσο ομορφη ειναι.Λεπτη,με ξανθα μαλλια πιασμενα σε μια ψηλη αλογουρα.Πηρα απο τα χερια της τις καψουλες και την ευχαριστησα.Αφου εφυγε πηρα το νερο και καταπια αμεσως και τα δυο παυσιπονα.Εγυρα το κεφαλι μου πισω στο καθισμα και εκλεισα τα ματια μου.Ειχα αναγκη υπνου.Δεν μπορουσα ομως.Γνωριζα πως μολις κλεισω τα ματια μου οι εικονες θα ξανα εμφανιστουν μπροστα μου.Η ιδια σκηνη.Η ιδια ανατριχιαστικη ανασα να με πλησιαζει.Και αμεσως η εικονα να μετατρεπεται στην εικονα του μπαμπα μου να χτυπαει χωρις ελεος την μαμα.Αυτη να κλαιει και να μην μπορω να την βοηθησω.Ηταν αλκοολικος.Για χρονια.Μεθουσε και ξεσπουσε στην μαμα.Πεθανε ομως.Και ενα κομματι μου χαιρετε γι αυτο...Ανοιξα αποτομα τα ματια μου διοτι επρεπε να ηρεμισω.Να κοιμηθω.Αλλα φοβομουν να μην κανω καμια σκηνη εδω,σε αυτο το γεματο με κοσμο χωρο.Κοιταξα ξανα την μητερα μου και ξανα εκλεισα τα ματια.Επρεπε να κοιμιθω και να ξεκουραστω.Μεσα μου ευχομουν να μην ερθει η φριχτη εικονα στο μυαλο μου,

τουλαχιτστον για αποψε.Το χαμογελο και τα ματια του Mad εμφανιστικαν μπροστα μου.Τοσο γαληνιος.Μου εφερνε ηρεμια.Ολα οσα ειχαμε περασει περνουσαν απο μπροστα μου..

Οταν πλεον ειχα ανοιξει τα ματια μου ειδα την μητερα μου να καθεται πινοντας ενα χυμο και να τρωει ενα κεικ που της ειχαν προσφερει.Κοιταξα εξω απο το παραθυρο και ειχε σκοτηνιασει.Τι ωρα ειναι?Κοιμηθικα?

"Πως εισαι?Θες να φας κατι;"

Με ρωταει δειχνοντας μου το κεικ που ειχε μπροστα της.