The Boy Next Door (Completed)

Chapter 49

Mia'a Message: Merry Christmas, guys! :) By the way, i-congratulate naman natin ang friend kong si Philip (oo, totoong tao ang Philip sa TBND; he's my friend). He passed the 2012 Civil Engineer Licensure Examination. He's from UP Diliman. :) Mabuhay ka, bakla! I love you, and I'm proud to be your best friend. Ikaw ang pinakamalanding bakla pero mahal na mahal kita. :*

 

--

"Nasaan na ba ang jowabelles mo, sister? Anong petsa na? Pakisabi mag-eend of the world na wala pa rin siya." Reklamo ni Philip.

Ready na kaming apat. Ako, si Philip, si Kaye, at Cess. Kotse ni Philip ang gagamitin namin. O 'di ba? Akala niyo lang hindi bigtime ang best friend ko, pero bigtime talaga siya. Marunong siyang mag-drive. Pero ang totoo, wala pa siyang car kasi 17 pa lang din siya, sa Kuya niya ang kotse na gagamitin namin. Hehe.

Kasalukuyan kaming nasa tapat ng Turbina, Calamba. Ito ang napag-usapan naming meeting place para one-way na.

I went to KJ's house kanina. Pero sabi ni Tita, umalis daw si KJ kaninang alas-sais ng umaga at hindi naman sinabi kung saan pupunta. Where on earth did he go? It's sembreak for Pete's sake. Saturday pa. Saan naman niya naisipang pumunta? Nakalimutan niya bang may lakad kami? Ang usapan alas-nuwebe dapat nasa meeting place na. Dapat nga hindi ako sasabay kina Philip sa kotse. I was supposed to be with KJ. Doon dapat ako sasakay. Ang problema nga, patay ang cellphone ni KJ. Kanina ko pa siya tinatawagan at tinetext. What's the matter with him? Naging patient naman ako. Pero dude, this time, he's getting into my nerves already!

One more call.

Where the hell are you, KJ?

One more text.

Fuck, KJ. Ano ba? Sumagot ka sa texts ko! Nakakainis ka na. Tsk. 

I guess I have to wait.

Five minutes.

Ten minutes.

Twenty minutes. Still, no reponse.

Damn you, Karl Jonathan Dominguez.

"Let's go." I said coldly.

Nagulat naman sina Philip. Marahil nahalata nilang wala ako sa mood at wala na akong balak magsalita pa.

Tahimik kaming sumakay sa kotse at nagtungo sa Enchanted Kingdom, minus Karl Jonathan.

Whatever happened to him, I don't know. And right at this moment, I don't care.

I'm fed up. This is too much to bear. This is too much to bear.

This is too much to bear that it hurts.

It hurts.